الا که مقدم تو مژده‌ی سعادت داشت
به خاکبوسی راهت فرشته عادت داشت
سلام بر تو که ماه جمادی الاول
ز جلوه‌ی تو به رخ هاله‌ی مسرّت داشت
سلام بر تو که امّ المصائبت خوانند
چرا که غم ز ازل در دلت اقامت داشت
سلام بر تو و بر هر زنی که از آغاز
به پاس پیروی ات از حجاب زینت داشت
تو از همان شجر پاک عصمت آمده‌ای
که ریشه در دل قرآن و جان عترت داشت
تو دست پرور آن مادر گرانقدری
که قلب پاک پیمبر به او ارادت داشت
تو سر بر آینه‌ی سینه‌ای گذاشته‌ای
که بوسه گاه نبی بود و عطر جنت داشت
تو زیر سایه‌ی آن گلبنی بزرگ شدی
که هر چه داشت شکوفایی از نبوت داشت
ندیده دیده‌ی تاریخ، چون تو بانویی
که حق به گردن آزادی و عدالت داشت
چه بانویی که پس از دختر رسول ا...
به هر زنی که تصور کنی شرافت داشت
چه بانویی که ز فیض هدایت معصوم
مقام و منزلتی همتراز عصمت داشت
چه بانویی که صبوری نمود، چون زهرا
چه بانویی که به قدر علی شهامت داشت
چه بانویی که به حد کمال در همه حال
اراده داشت وفا داشت عزم و همت داشت
چه بانویی که به هنگامه‌ی اسارت هم
وقار داشت حیا داشت شرم و عفت داشت
دل تو بود پر از التهاب شوق حسین
که لحظه لحظه‌ی عمرت از این حکایت داشت
حسین نیز به شایستگی نثار تو کرد
هر آنچه عاطفه و التفات و رأفت داشت
نبود حاجت بوسیدن گلوی حسین
حسین با تو هزاران هزار حجت داشت

انتهای پیام/