کارشناس مسائل بین الملل گفت: واشنگتن با انتخاب لهستان برای برگزاری نشست ضد ایرانی به دنبال آن است که به سیاست‌های خود علیه ایران وجهه اروپایی ببخشد.

به گزارش خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، قرار است در بهمن ماه نشستی در لهستان با محوریت ایران تشکیل شود، اما نکته قابل توجه ای است که نه تنها یک کشور کوچک و تقریبا ضعیف اروپایی میزبان این نشست خواهد بود، بلکه شرکت کشورهای  اتحادیه اروپا و حتی سطح حضور آنها در این نشست هم در هاله‎‌ای از ابهام قرار دارد.

دیاکو حسینی کارشناس ارشد مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، در پاسخ به این سوال که چرا با وجود اینکه آمریکا در داخل مرزهای خود با مشکلات عدیده‌ای مواجه است، باز هم به دنبال انجام اقدامات ضد ایرانی است، اظهار کرد: مشکلات داخلی آمریکا و تلاش‌های این کشور علیه ایران، دو مسئله جدا از هم هستند. در واقع  این تلاش‌ها دو وعده اصلی ترامپ را نمایندگی می‌کنند.

وی ادامه داد: یکی از این موارد تلاش برای تکمیل دیوار مرزی با مکزیک (که باعث بوجود آمدن چالش‌های اساسی در داخلی آمریکا شده است) و دیگری انجام اقداماتی در ادامه خروج از برجام و به زانو در آوردن کشورمان است. بنابراین این اقدامات در موازات هم حرکت می‌کنند و با  ارتباطی به یکدیگر ندارند. دولت ترامپ در صدد  است تا با برگزاری نشست لهستان، به نوعی با کسب  اجماع و توافق بین المللی علیه تهران، فشارها بر ایران را  افزایش بدهد و در صورت لزوم بتواند حمایت‌های لازم را در مجامع عمومی بویژه شورای امنیت بدست آورده و یا اینکه از طریق این اجماع و توافق بین‌المللی تحریم‌ها را افزایش دهد.

حسینی درباره دلایل انتخاب لهستان به عنوان میزبان این نشست ضد ایرانی توضیح داد: هرچند کشور‌های اروپای شرقی عضو اتحادیه اروپا هستندف اما عموما دارای گرایشاتی متفاوت با این اتحادیه هستند و جریان دیگری را نمایندگی می‌کنند که بیشتر به ناسیونالیسم نزدیک است. بنابراین این نوع از گرایشات آنها با سیاست‌های ترامپ سازگاری دارد. من فکر می‌کنم که دولت ترامپ نسبت به همکاری  سه کشور اصلی اتحادیه یعنی بریتانیا (که البته در حال خارج شدن از این اتحادیه است)، آلمان و فرانسه ناامید شده است، ولی با این حال قصد دارد تا به نوعی یک جنبه اروپایی به سیاست‌های خود علیه ایران ببخشد، بنابراین قصد دارد تا با آن دسته از کشور‌های اروپایی که با کانون و قلب اتحادیه اروپا یعنی اروپای غربی فاصله دارند همکاری کند.

کارشناس ارشد مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در ادامه افزود: نکته دیگر این است که لهستان به دلیل مخالفت تاریخی خود با روسیه بیشتر در این نوع مسائل بیشتر مستعد همکاری با آمریکا است، زیرا امید دارد که از این طریق بتواند حمایت واشنگتن را در ادامه مهار کردن روسیه و اروپای شرقی به دست بیاورد؛ ضمن آنکه لهستان در مناطق مورد مناقشه آمریکا با ایران منافع حیاتی ندارد و درنتیجه هزینه بسیار کمتری را در ازای همکاری با کاخ سفید پرداخت می‌کند؛ از طرف دیگر در پی آن است که  با تضعیف ایران ، مدار روسیه را که گفته می‌شود امروزه ایران بخشی از آن است،  تضعیف کرده و به طور مستقیم بر مسکو هم تاثیر بگذارد.

وی  در پاسخ به این سوال که چرا اخیرا رسانه‌های اروپایی به جای مقامات این اتحادیه اخبار SPV را منتشر می‌کنند، اظهار کرد: بخشی از این اخبار معمولا از دیپلمات‌های رده پایین‌تر به رسانه‌ها درز پیدا می‌کند و ممکن است توئیت‌هایی که اخیرا توسط خبرنگاران اروپایی درباره SPV  منتشر شده است، جزء همین موارد بوده باشد.

حسینی تاکید کرد: وقتی رسانه‌ها این مباحث را منتشر می‌کنند چراکه در این صورت مسئولیت کمتری بر عهده مقامات رسمی کشور‌ها بوده و آن‌ها مجبور نیستند نسبت به وعده‌هایی که توسط رسانه‌ها منتشر می‌شود پاسخگو باشند. بنابراین در این شرایط اگر تاخیری در راه اندازی این مکانیزم انجام بگیرد، مقامات اروپایی مجبور به پاسخگویی نیستند. به نظر من این دلیلی است که اخیرا رسانه‌ها به جای مقامات اروپایی به موضوع SPV  می‌پردازند. اما مهمترین موضوع این است که اتحادیه اروپا به طور جدی درحال پیگیری موضوع  SPV  بوده و صرف نظر از تاخیرات زمانی که به دلایل سیاسی یا فنی ایجاد می‌شود، این اتحادیه در مسیر راه اندازی سازوکار ویزه مالی قرار دارد.

انتهای پیام/