به گزارش حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی روزنامه رای الیوم در یادداشتی نوشت: از سوچی تا ورشو،  برخی صلح می‌سازند و برخی دنبال جنگ هستند؛ نتیجه نشست ورشو را می‌توان در این سخن مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا خلاصه کرد که «دیدار مقامات اسرائیلی با مسئولان کشور‌های عربی یک روز تاریخی را شکل داد». هدف اصلی از برگزاری کنفرانس ورشو عادی‌سازی علنی روابط میان اسرائیل و برخی کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس بود. شصت کشور به دعوت آمریکا برای حضور در نشست ورشو پاسخ دادند، نشستی که عنوان آن پس از مخالفت اروپا از «اعمال فشار بر ایران» به عنوان کلی‌تر «تضمین صلح و امنیت در خاورمیانه» تغییر کرد. رای الیوم در پایان تاکید کرد که دقت خوبی برای انتخاب کنفرانس سوچی به خرج داده شده، چراکه در همان لحظه نشستی در ورشو در حال برگزاری بود. این موضوع نشان می دهد که  آمریکا به دنبال موازی کاری با سلسله نشست های آستانه است. اما در حالی که ورشو تنها یک بازی دیپلماتیک شکسته خورده محسوب می شود، سوچی  در صدد حل کردن مهم ترین مسئله منطقه است. با توجه به این مسئله گفت و گویی را با شعیب بهمن کارشناس مسائل بین الملل داشته ایم که در ادامه می خوانید.

شعیب بهمن کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به برگزاری همزمان دو نشست سوچی و ورشو  و تلاش آمریکا برای موازی کاری در مقابل نشست های آستانه با هدف برقراری  صلح در خاورمیانه،اظهار کرد:نشست ورشو دارای موفقیت و دستاورد خاصی نبود به دلیل اینکه  اساسا کشورهایی که آمریکا خواهان حضور  و مشارکت آنها  در این نشست بود حضور پیدا نکردند که  از جمله آنها می توان به  دولت های بلوک غرب  اشاره کرد.

کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: عدم حضور کشورهای اروپایی در نشست ورشو نشان می دهد آنها  راهبردهای کلان آمریکا در خصوص منطقه غرب آسیا را مورد پذیرش قرار نمی‌دهند و بر مسائل دیگری تاکید دارند.

  وی بیان کرد: تمرکز شوی سیاسی آمریکا در ورشو بیشتر بر این مسئله بود که ایران  را در منطقه منزوی  کند و از سوی دیگر پیوندی را بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی ایجاد کند تا  از این طریق امنیت اسرائیل تضمین شود.  اما این نشست دستاورد خاصی را نداشت به طوری که نمی‌توانیم از آن نتیجه‌ای روشن و قابل استناد را استخراج کنیم.

بهمن با اشاره  به بیانیه پایانی نشست سوچی،گفت: این نشست نتیجه و حاصل چندین اجلاس  بوده است و  حکایت از وقوع یک روند جدید  در منطقه دارد. روندی که بر مبنای آن مشکلات منطقه توسط خود کشورها منطقه و بدون مداخله  و حضور قدرت‌های غربی  حل می شود.

وی افزود: همکاری سه جانبه بین ایران، ترکیه و روسیه می‌تواند مدلی برای تعاملات بیشتر در سطح منطقه باشد و  سه کشور این آمادگی را دارند تا همکاری‌هایشان را به سطوح  بالاتری ارتقا داده و از آن طریق بتوانند این همکاری ها را به سایر پرونده‌ها و موضوعات مهم منطقه‌ای تسری دهند.

کارشناس مسائل بین الملل افزود: اجلاس سوچی درباره حل مسئله سوریه گام‌های مثبتی برداشته، اگر تمامی مناقشات و مسائل مهم منطقه در تاریخ معاصر را مرور کنیم  هیچ بحرانی نبوده  که بدون حضور کشورهای غربی حل و فصل شده باشد  و این برای اولین بار  در سطح بین‌المللی و منطقه‌ای  است که شاهد تحقق مذاکراتی بدون حضور آنها هستیم.

وی تصریح کرد: برگزاری سلسله نشست‌های آستانه نشان می دهد که آمریکایی‌‌ها نتوانسته‌اند پروژه‌هایشان در منطقه را پیاده کنند و علاوه بر آن در پرونده منزوی کردن ایران هم ناکام مانده‌اند زیرا امروز کشورمان یکی از ستون‌ها و پایه‌های محکم پیشبرد روندهای منطقه‌ای در غرب آسیا  محسوب می شود،  بنابراین هر چه اجلاس ورشو با شکست مواجه شده  اجلاس سوچی به سمت رسیدن به یک دستاورد مهم حرکت می کند و  در آینده نیز تداوم پیدا خواهد کرد.

بهمن با اشاره به مقایسه شکل گرفته بین نشست  ورشو و سوچی، اظهار کرد: مقایسه‌ای را نمی‌توانیم بین دو  این دو نشست داشته باشیم اگر چه آمریکایی‌ها تلاش داشتند یک روند موازی را کلید بزنند به طوری که با حضور برخی از کشورهای منطقه در صدد الگو سازی از نشست‌های سوچی بودند، اما این روند موازی هرگز شکل نگرفت.

وی تاکید کرد:کشورهای حاضر در نشست ورشو در معادلات منطقه وزنه ای محسوب نمی شدند و از سوی دیگر به قدری بین آنها اختلاف نظر وجود دارد که هر گز باهم قابل جمع نیستند.

کارشناس مسائل بین الملل تاکید کرد:  اگر چه امروز ما نزدیکی را بین رهبران برخی از کشورهای عربی می‌بینیم، اما واقعیت این است که این نزدیکی در نزد افکار عمومی کشورهای منطقه وجود ندارد و همین مسئله تا حد زیادی  دست برخی از رهبران  عرب را برای انجام معامله قرن با آمریکا را بسته است.

وی خاطرنشان کرد: اجلاس ورشو تنها یک نمایش سیاسی بود  و در قالب همین نمایش سیاسی هم باقی خواهد ماند و نمی‌توان برای آن آینده‌ای روشن متصور بود، زیرا  در منطقه آغازگر روندی جدید نخواهد بود.

انتهای پیام/