به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، با اینکه گوجهفرنگی به طور کلی یک ماده خوراکی بیخطر است، اما گاهی ممکن است عوارض جانبی ناخواستهای بدنبال داشته باشد. اگر پس از مصرف گوجهفرنگی نشانههای زیر را مشاهده کردید، پیشنهاد میکنیم مصرف گوجهفرنگی را به مدت ۴ هفته قطع کنید و ببینید واکنشهای بدنتان چه تغییری کرده است.
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که گوجهفرنگی چیست و در چه دستهای قرار میگیرد؟ باید بگوییم، با وجود این که گوجه فرنگی در علم گیاهشناسی یک میوه تلقی میشود، در علم کشاورزی اغلب بهعنوان ترهبار (سبزیجات) شناخته میشود.
بیشتر بخوانید: ۱۲ دلیل منطقی برای نخوردن گوشت قرمز
گوجه فرنگی سرشار از ویتامین سی و لیکوپن است. این میوه امروزه به روشهای مختلفی، بهطور خام یا بهعنوان یکی از مواد لازم برای تهیه انوع غذا، سس و نوشیدنی مصرف میشود و بخش مهمی از رژیم غذایی مردم بسیاری از کشورها را تشکیل میدهد.
شاید جالب باشد بدانید گوجه فرنگی در ایران اول به نام «بادمجان ارمنی» یا «بادمجان رومی» شناخته میشد. در ابتدا هم پرورش گوجهفرنگیهای کوچک که امروزه گوجه گیلاسی نامیده میشوند، مرسوم بود. اما پس از مدتی گوجههای بزرگتر وارد کشور شدند که به دلیل تفاوت اندازه با گوجههای رایج در آن زمان، به «گوجه فرنگی» مشهور شدند. برای نخستین بار گوجهفرنگی را افراد خاندان معیری در دوره قاجاریه در مزرعهای حوالی فرودگاه مهرآباد کنونی، پرورش دادند.
در زیر برخی از واکنشهای خطرناک بدن در اثر مصرف گوجهفرنگی را برایتان معرفی کردهایم. همراهمان باشید.
گوجهفرنگی بسیار اسیدی است و بنابراین ممکن است باعث بروز رفلاکس معده در افرادی شود که مشکلات معدوی همچون ورم معده یا رفلاکس دستگاه گوارش دارند. حتی اگر بدن سالمی داشته باشید، اما گوجهفرنگی یا سس گوجهفرنگی زیادی مصرف میکنید هم ممکن است که چنین سوزش و ترش کردنی را تجربه کرده باشید.
مصرف زیاد گوجهفرنگی میتواند منجر به بروز درد مفاصل شود. به این خاطر که این میوه نوعی قلیا به نام سلانین دارد که باعث شکلگیری کلسیم در بافتها میشود. مقدار زیاد این قلیا باعث ایجاد التهاب، درد و ورم مفاصل میشود.
همانطور که در بالا هم اشاره کردیم، مواد موجود در گوجهفرنگی سبب ساخته شدن کلسیم در بدن میشود. بعلاوه، این میوه حاوی اکسالیت هم هست – مادهای که وقتی زیاد مصرف شود به کندی و خیلی سخت هضم میشود. به همین خاطر ممکن است سبب شکلگیری سنگ کلیه شود. گوجهفرنگی همچنین حاوی مقادیر زیادی پتاسیم نیز هست که میتواند عملکرد کلیه را معیوب کند. اگر دچار بیماریهای کلیوی هستید، توصیه میکنیم مصرف گوجهفرنگی را به حداقل برسانید.
گوجهفرنگی حاوی مادهای به نام هیستامین است که سبب تقویت سیستم ایمنی بدن میشود و به جنگ میکروبها میرود. البته مصرف این ماده ممکن است با واکنشهای آلرژیک همانند تحریک و خارش پوست یا التهاب زبان همراه باشد. به همین خاطر در کسانی که به گوجهفرنگی حساسیت دارند ممکن است این نشانهها بسیار شدیدتر از حالت عادی نمایان شود.
اگر از سندرم روده تحریکپذیر (IBS) رنج میبرید، گوجهفرنگی میتواند سبب تحریک نشانههای این اختلال شود. نشانهها شامل حالت تهوع، گرفتگی عضلات دردناک، نفخ، تشکیل گاز معده و روده یا یبوست هستند. در صورت داشتن هر کدام از این نشانهها، درست این است که از مواد غذایی اسیدی همچون گوجهفرنگی و سس کچاپ دوری کنید.
لیکوپن نوعی رنگدانه است که در گوجهفرنگی و دیگر مواد غذایی یافت میشود. اگر این ماده به اندازه درست و کافی مصرف شود، برای سلامت قلب و عروق بسیار مفید است. اما اگر در مصرف آن افراط شود، میتواند به تغییررنگ پوست بدن منجر شود که «لیکوپنودرمی» (lycopenodermia) گفته میشود.
گوجهفرنگی اسید بسیار زیادی دارد و در نتیجه میتواند به مثانه آسیب برساند. اگر دچار بیاختیاری ادرار هستید یا از دیگر مشکلات مربوط به مثانه رنج میبرید، بهتر است از مصرف مواد غذایی اسیدی همچون گوجهفرنگی پرهیز کنید. باید بدانید که نمونهی پخته شدهی گوجهفرنگی هم برای این بیماری مناسب نیست، چه بسا رب و سس گوجهفرنگی میتواند مشکلات بیشتری برای دستگاه ادراری بدن ایجاد کند.
هرگز نباید برگ گوجه فرنگی را مصرف کنید، زیرا حاوی مواد سمی و مضر برای بدن انسان است. توجه داشته باشید که مصرف زیاد از حد برگ گوجهفرنگی میتواند به مرگ فرد منجر شود. دانشمندان دریافته اند مادهای شیمیایی به نام گلیکوالکالید در برگهای گوجه فرنگی وجود دارد که مصرف آن میتواند باعث معده درد و بروز اختلالات عصبی شود. پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.
در حا حاضر گوجهفرنگی به صورت صنعتی تولید میشود و در نتیجه، گلخانهها برای حفظ کیفیت گوجه فرنگی و دفع آفات، از سموم زیادی هنگام کشت استفاده میکنند. در صورتی که این میوه را به درستی نشویید این مواد شیمیایی وارد بدن میشوند و ممکن است بیماریهای مختلفی را به وجود بیاورند.
گوجه فرنگی به دستهای از گیاهان تعلق دارد که به آنها بادنجانیان میگویند. این خانواده غالبا دارای آلکالوئیدهای سمی هستند که میتواند سبب بروز التهاب در بدن شود که برای افراد مبتلابه بیماریهای خودایمنی بسیار مضر است. چنین افرادی باید همه میوههای خانواده بادنجانیان را از برنامه غذایی خود حذف کنند.
خودایمنی دستهای از اختلالات دستگاه ایمنی است. بیماری خودایمنی هنگامی رخ میدهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز میکند بیماریهای خودایمنی میتوانند اندامها و بافتهایی از جمله گلبولهای سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند.
منبع: روزیاتو
انتهای پیام/