به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره فتح چهل و هشتمین سوره جزء بیست و ششم و از سوره‌های مدنی قرآن است. این سوره به دلیل آنکه در ابتدای آن از فتح مبین (پیروزی درخشان) سخن می‌گوید فتح نامیده شده است محتوای اصلی این سوره درباره پیروزی نهایی مسلمانان، پاداش ایمان و جهاد و اخلاص، بخشش لغزش‌های مجاهدین، هشدار به کافران و مسلمانان کاهل و در نهایت جهانی شدن دین خدا است. آیه نخست درباره فتح مبین و آیه ۱۸ درباره بیعت رضوان از آیات مشهور سوره فتح است.

در فضیلت قرائت سوره فتح آمده است؛ کسی که این سوره را قرائت کند همانند کسی است که همراه پیامبر (ص) در فتح حضور داشته یا مانند کسی است که با او در بیعت شجره بیعت کرده است.

بر اساس روایتی به نقل از پیامبر اسلام (ص) هنگام نزول این سوره به یارانشان فرمودند: سوره‌ای بر من نازل شد که نزد من محبوب‌تر و دوست داشتنی‌تر از همه آن چیز‌هایی است که خورشید بر آن تابیده است. از امام صادق (ع) نیز نقل شده مال و زن و فرزندانتان را با قرائت سوره فتح از تلف، گزند و آسیب حفظ کنید زیرا هر کس بر قرائت آن مداومت ورزد، روز قیامت منادی به صورتی که همه بشنوند ندا می‌دهد او را به بندگان شایسته‌ام ملحق کنید و او را به بهشت نعمت‌های من وارد سازید و از شربت گوارا و سربسته‌ای که به کافور بهشتی مخلوط است سیراب کنید.
برای این سوره خواصی نقل شده است ازجمله مصون ماندن از خطرات و برطرف شدن خوف و در امان ماندن از شر حاکم ظالم.

فایل صوتی تلاوت آیات ۲۸ و ۲۹ سوره فتح با صدای سید جواد حسینی

متن آیاتی از سوره فتح همراه با ترجمه 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ ۚ وَ کَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِیدًا ﴿٢٨﴾

اوست کسى که پیامبر خود را به قصد هدایت با آیین درست روانه ساخت تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند و گواه‌بودن خدا کفایت مى‌کند (۲۸)

مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّـهِ ۚ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ ۖ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّـهِ وَ رِضْوَانًا ۖ سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ۚ ذَٰلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ ۚ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ ۗ وَعَدَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿٢٩﴾

 محمد (ص) پیامبر خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر و با همدیگر مهربانند آنان را در رکوع و سجود مى‌بینى فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامت مشخصه آنان بر اثر سجود در چهره‌هایشان است. این صفت ایشان است در تورات و مثل آن‌ها در انجیل، چون کشته‌اى است که جوانه خود برآورد و آن را مایه دهد تا ستبر شود و بر ساقه‌هاى خود بایستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از انبوهى آنان، خدا کافران را به خشم دراندازد خدا به کسانى از آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده‌است(۲۹)

انتهای پیام/