متین نجارزاده فعال گردشگری، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص چرایی دیده نشدن گردشگری نجومی با توجه به وجود زیر ساخت‌ها و ابنیه‌ای که براساس علم نجوم معماریشان را طراحی کرده اند، گفت: گردشگری صنعتی پردرآمد محسوب می‌شود؛ برخی کشور‌ها مانند شیلی در عرصه صنعت گردشگری نجومی پیشرو هستند. یک بحث مهم در صنعت گردشگری نجومی، آفتابی، مهتابی و صاف بودن آسمان آن کشور است؛ در کشور‌های اروپایی شاید از ۳۶۵ روز سال، ۳۰ روز هوا آفتابی باشد. این در حالی است که در برخی نقاط کشورمان بیش از ۲۸۰ روز در سال هوای آفتابی داریم.

وی افزود: اگر بخواهیم صنعت گردشگری نجومی را توسعه دهیم، نیازمند زیرساخت‌ و سرمایه‌گذاری‌ در برخی زمینه‌ها و شاخه‌های گردشگری هستیم؛ اما این شاخه از گردشگری بدون هیچ گونه توجهی رها شده است.

او تأکید کرد: ما برج‌های نجومی مانند برج رادکان در خراسان شمالی داریم؛ همچنین بحث نیمروز در کشور وجود دارد؛ تا قبل از قرن ۱۸ میلادی مکانی در سیستان و بلوچستان وجود داشت که صفر مبدأ بود. به دلیل اینکه مدت صبح و شبش یکی بود و تمام ساعت‌های کشور‌های جهان براساس این مبدا تنظیم می‌شدند که مکان یابی این اثر توسط ابوریحان بیرونی، در کتاب‌های خطی وجود دارد.اما توجه نشد و نهایتا انگلستان که نسبت به دیگر کشور‌ها پیشرو بود، روستای گرینویچ به لحاظ جغرافیایی به عنوان مبدا صفر به جهانیان معرفی کرد.

نجارزاده  تصریح کرد: ایران بنا‌های نجومی، ساعت‌های آفتابی و بسیاری مکان‌ها را دارد که از نظر گردشگری نجومی می‌توانند مورد توجه باشند. خوشبختانه در چند سال اخیر کشورمان به لحاظ تبلیغاتی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و همچنین فعالیت تشکل‌های مردم‌نهاد پیشرفت خوبی داشته است. شما امروز به هر شهر از استان‌های کشور سفر کنید، انجمن‌های نجوم گردشگری در آن فعالیت دارند و مردم نیز از آن استقبال خوبی می کنند.

وی افزود: در کتاب‌های راهنما سفر گردشگران خارجی فقط به شهر‌های طلایی مانند اصفهان، شیراز و یزد اشاره شده است. هر توریستی که وارد کشور می‌شود، بیشتر به این شهر‌ها می‌رود و شهر‌های شمالی کشور و یا مناطق دیگر نادیده گرفته می شود. برای جذب توریست‌های اروپایی باید در کتابچه‌های گردشگری اصلاحاتی انجام شود؛ باید در سایت هایمان هم به معرفی هرچه بیشتر ابنیه تاریخی مختلف بپردازیم. این کار نیازمند یک کار رسانه‌ای و مستندسازی است.

انتهای پیام/