نیروی دریایی ایران برای حفظ منافع کشور نیاز به ساخت تجهیزات پیشرفته دارد و با بومی‌سازی ادوات، نیاز‌های خود را برطرف کرده است.

به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، نیروی دریایی در تمام دنیا به عنوان بازوی محوری هر کشور برای حفظ منافع در آب‌های سرزمینی و فرا سرزمینی محسوب می‌شود و از این رو همواره نیرویی تجهیزات محور است که به سلاح‌های به‌روز نیاز دارد.

نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران یکی از حساس‌ترین نیرو‌های مسلح کشور است. این نیرو در زمان آغاز جنگ تحمیلی و تنها پس از گذشت ۶۷ روز پس از شروع جنگ، سه عملیات بزرگ دریایی انجام داد و توانست نیروی دریایی عراق را منهدم و دو سکوی نفتی البکر و الامیه را نابود کند. عملیات مروارید که در ۷ آذر سال ۵۹ صورت گرفت نقطه عطفی در تاریخ عملیات‌های دریایی بود که این نیرو تنها با در اختیار داشتن ۱۲ فروند از موشک‌های هارپون توانست کمر نیروی دریای عراق را با انهدام پنج فروند ناوشکن و یک فروند هواپیمای میگ ۲۳به طور کامل بشکند.

در سال‌های اخیر، نیروی دریایی ماموریت‌های بسیار مهمی را علاوه بر آب‌های دریایی کشورمان در آب‌های آزاد و بین المللی به انجام رسانیده که یکی از این ماموریت‌ها مبارزه با دزدان دریایی در آب‌های بین المللی است. وظیفه حفاظت از آب‌های بین المللی به ناوگروه ۴۴ نیروی دریایی واگذار شده که این ناوگروه متشکل از ناوشکن الوند و ناو پشتیبانی رزمی بوشهر بوده که از اواسط مهرماه ۹۵ به منظور برقراری امنیت خطوط مواصلاتی و به اهتزاز درآمدن پرچم کشورمان ماموریت خود را در آب‌های آزاد و بین المللی آغاز کرد.

نیروی دریایی ارتش برای تحقق این ماموریت‌ها و تامین امنیت خلیج فارس و تنگه هرمز نیاز به تجهیزات و تسلیحات بومی دارد که در هنگام نیاز به صورت خودکفا و بومی از آن‌ها استفاده کند.

به همین دلیل باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد طی مجموعه گزارش‌هایی، دستاورد‌های بومی ایران در عرصه دریا را بررسی و معرفی کند.

در قسمت اول این مجموعه گزارش‌ها ناوشکن جماران، در دومین گزارش ناوشکن دماوند، سومین گزارش به ناوشکن سهند، در چهارمین گزارش زیردریایی فاتح، پنجمین گزارش زیردریایی غدیر، ششمین گزارش اژدر حوت و هفتمین گزارش اژدر والفجر بررسی شد و در این گزارش هواناو تندر را تحلیل خواهیم کرد.

هواناو تندر آماده عملیات‌های آبی – خاکی

در یک عملیات نظامی، مهم‌ترین بخش پیاده نظامی است، چرا که با وجود پیشرفت‌های فراوان و امکان حمله به یک منطقه از راه دور، در آخر این نیرو‌های پیاده هستند که باید محل مورد نظر را تصرف کنند، حال تصور کنید لازم باشد تا نیرو‌های پیاده در تعداد بالا از طریق دریا جابه‌جا شوند؛ اینجا است که اهمیت هاورکرافت‌ها یا همان هواناو‌ها مطرح می‌شود.

هواناو‌ها قادر هستند نیرو‌های پیاده را در تعداد بالا جابه‌جا کرده و حتی به خاطر ویژگی انجام عملیات آبی - خاکی در بخشی از خاک دشمن نفوذ و اقدام به تخلیه نیرو‌ها کنند؛ اهمیت این موضوع باعث شد تا مانند سایر کشور‌های پیشرفته حوزه نظامی جوانان جمهوری اسلامی ایران هم دست به کار شوند و هواناو تندر ایرانی را طراحی و بسازند.

تندر ایرانی با وزن حدود ۱۱ تن، طول نزدیک به ۱۷ متر، عرض تقریبی ۸ متر و ارتفاع بیش از ۶ متر قادر است با سرعتی بیش از ۹۰ کیلومتر بر ساعت پیش برود و بردی در حدود ۲۷۰ کیلومتر دارد؛ این هواناو بومی می‌تواند حدود ۶۰ تفنگ‌دار دریایی را با خود حمل و در ساحل پیاده کند.

نباید فراموش کرد که مأموریت اصلی یک هواناو حمل‌ونقل واحد‌های تفنگ‌دار دریایی در جریان یک تهاجم آبی- خاکی است چرا که سرعت بسیار بیشتری نسبت به کشتی‌ها دارند و می‌توانند به راحتی روی ساحل ماموریت خود را ادامه دهند، اما در این میان یک نکته را باید دید که آن هم پشتیبانی هواناو از نیرو‌های پیاده است، نیرو‌ها پس از پیاده شدن از وسیله تا موضع‌گیری درست توان مقابله آنچنانی با تهدیدات ندارند، از این رو با نصب راکت‌انداز‌ها، هواناو‌ها می‌توانند آتش‌پشتیبانی لازم را ایجاد کنند که این مهم در تندر ایرانی دیده شده است.

اختفاء، شلیک کروز و پرواز پهپاد توسط تندر

تندر علاوه بر توان شلیک راکت‌های ساخت داخل از قابلیت شناسایی بالایی هم برخودار است، چرا که به همت جوانان انقلابی وزارت دفاع این هواناو قادر است عنوان پهپاد را از روی خود به پرواز درآورد و وارد فرآیند شناسایی تا تهاجمی شود، جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر از نظر پهپادی واحد‌های بسیار گوناگونی در زمینه شناسایی، جنگال و رزمی در اختیار دارد که اضافه شدن این پرنده‌ها به واحد‌های شناور مثل هواناو‌ها توان بسیار خوبی را در اختیار نیرو‌های عمل‌کننده قرار می‌دهد.

تصور اینکه هواناو‌های ایرانی به پهپاد‌هایی با قابلیت انجام عملیات‌هایی، چون جنگال و حمل مواد منفجره یا موشک برای ضربه زدن به دشمن مجهز شده‌اند؛ این وسیله را به یک شناور مدرن و مجهز برای دفاع از مرز‌های ایران و پاسخ دادن به حماقت دشمنان مبدل می‌سازد.

از طرف دیگر تندر به موشک کروز مسلح شده که این موضوع هواناو ایرانی را به سلاحی مرگبار تبدیل می‌کند، این موشک به نوعی یکی از بهترین سلاح‌های مقابله با دشمن در نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید؛ نکته جالب این است که می‌توان موشک را با رادار موجی میلی‌متری که بر بالای هواناو نصب شده هدایت کرد که از این رو برد آن هم افزایش خواهد یافت؛ البته همه خوب می‌دانند که موشک‌های کروز پس از شلیک برای هدایت از فناوری هدایت مادون قرمز و تلویزیونی استفاده می‌کند، اما ترکیب دقت و سرعت بالای این موشک با سرعت و قابلیت جابه‌جایی هواناو پس از شلیک کابوسی بزرگ را برای هر دشمن ایجاده کرده است.

یکی دیگر از ویژگی‌های هواناو ایرانی تندر توان استتار بالا است، هواناو‌ها برای انجام ماموریت در ساحل و خشکی ساخته شده‌اند و اگر نگاهی به خطوط سواحلی ایران بیندازیم متوجه وجود مکان‌های بسیار زیاد می‌شویم که به تندر امکان اختفاء را می‎دهد تا یک پلتفورم مناسب برای انجام عملیات‌های غافلگیرانه بر علیه شناور‌های متخاصم باشد؛ در حقیقت تندر قادر است از هر نقطه‌ای برای چند لحظه کوتاه خارج شده و اقدام به شلیک انواع تسلیحات خود، چون موشک کروز کند؛ به همین خاطر هواناو بومی ایران وسیله بسیار مناسب برای انجام تاکتیک‌های نبرد نامتقارن است.

سردار احمد وحیدی وزیر اسبق دفاع در مورد هواناو تندر گفته بود که این هواناو با مجهز شدن به انواع سامانه‌ها و تجهیزات پیشرفته قادر است هر نوع ماموریتی را انجام دهد که به خوبی از پس آن برآمد، اما این نکته را نباید فراموش کرد که دانش ساخت چنین سلاحی بسیار بالا و در اختیار چند کشور است، حال که در اختیار ما نیز هست می‌توان فراتر از این عرصه پا نهاد و به فکر تولید تجهیزات به مراتب پیشرفته بود.

انتهای پیام/