به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، علی‌محمد آخوندعلی عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: ریزش‌های جوی در بالادست سد‌های مشرف‌به استان علی‌الخصوص دز و کرخه بسیار فراتر از ظرفیت این سد‌ها بوده است.

او افزود:  پیش‌بینی‌های هواشناسی کلاً توأم با عدم قطعیت است بخصوص در سیلاب سال 98 که بعد از یک دوره خشکسالی نسبتاً شدید و بحرانی واقع شد و ترس از ادامه آن محافظه‌کاری حفظ منابع آب را می‌طلبید.

آخوندعلی عنوان کرد: از همه مهم‌تر و علی‌رغم مدیریت ورودی‌ها و خروجی‌های سد‌ها که همزمان با شکل‌گیری شورای مشاورین سازمان شکل گرفت، مشکلات رودخانه‌های دز، کرخه و کارون به لحاظ ظرفیت انتقال کاملاً مغفول مانده بود.

عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز ادامه داد: علی‌رغم مدیریت ورودی‌ها و خروجی‌های سدها که همزمان با شکل‌گیری شورای مشاورین سازمان‌ شکل گرفت، مشکلات رودخانه‌های دز، کرخه و کارون به لحاظ ظرفیت انتقال کاملاً مغفول مانده بود.

این مقام مسئول گفت: این غفلت طولانی و تجمیع مشکلات رودخانه‌ها تبدیل به یک ناتوانی نسبی در سامان‌دهی آن‌ها شده است به‌طوری‌که علاج بخشی آن‌ها هم اعتبار مالی لازم و هم‌زمان کافی را از دست برده است و شاید تکیه بر وجود سدهای استان این غفلت را ایجاد نموده است.

آخوندعلی اظهار داشت:  سیلاب‌های جاری شده در رودخانه‌های سه‌گانه وقوع کمتر از ۳ ساله داشته‌اند و مطالعات ما در اوایل دهه ۸۰ بیانگر این بود که در آن زمان امکان عبور جریان با دوره برگشت ۵ ساله از مقطع اهواز امکان‌پذیر نیست و علت هم بالا آمدن تراز کف رودخانه به دلیل رسوب‌گذاری بود.

عضو هیأت علمی دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: عبور سیل با بازگشت ۵ ساله باید به‌راحتی عبور می‌کرد، بنابراین اگر سامان‌دهی رودخانه‌ها که یک وجه آن‌هم لایروبی است در دوره خشک‌سالی انجام می‌شد، سیل ۹۸ در پایین‌دست سد‌ها به‌راحتی کنترل و به‌راحتی به نقاط امن منتقل می‌شد. البته رودخانه دز از آهودشت تا بند قیر شرایط ویژه‌ای دارد که آن‌هم امکان مدیریت دارد.

انتهای پیام/م