محمدرضا سلمانی عبیات پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با اشاره به اینکه امام حسین (ع) شخصیتی استثنائی و بزرگ در تاریخ بشریت است، گفت: روز سوّم شعبان از سال سوّم هجرت یکى از درخشانترین و زیباترین سحرگاهان به شمار مى‌رود، چرا او که در این روز با انگشتانى از نور مولودى مبارک و بزرگ را به نوازش گرفت.

او افزود: در سوّم شعبان نورى پاک و درخشان، منزلگاه رسالت را در خود فروبرد. مولودى فرخنده پا به عرصه وجود گذاشت در واقع خداوند او را برگزید تا تداوم بخش رسالت و مقتداى امّت باشد و انسان‌ها را از تاریکی هاى جهل و بندگى برهاند.

عبیات با اشاره به اینکه آوازه میلاد حضرت امام حسین (ع) در دوران نخست هجرت، اظهار کرد: به پیامبر اکرم (ص) خبر داده شد که فاطمه زهرا سلام الله علی‌ها پسرى زاده است و حالتى آمیخته از سرور و اندوه آن‌حضرت را فرا گرفت و با حسرت و رغبت خواستار کودک شد و برای او گریست.

این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به روایت علامه مجلسی در کتاب گرانسنگ بحارالانوار جلد ۱۰ صفحه ۲۶۲ از اسما خدمت گذار خانه وحی بیان داشت: اسماء خدمتکار اهل بیت علیهم السلام مى‌گوید از آن‌حضرت پرسیدم: پدر و مادرم به فدایت چرا مى‌گریى؟! پیامبر خدا پاسخ مى‌دهد: بر این فرزندم مى‌گریم! اسم می‌گوید که گفتم: او همین ساعت به دنیا آمد اى رسول خدا؟ و ایشان فرمود: مردمان سرکش پس از من او را خواهند کشت. خداوند آنان را از شفاعت من بى‌بهره کند.

او با اشاره به چیستی و چرایی اندوهگین شدن پیامبر اکرم اسلام صلوات الله علیه به محض دیدن نوزاد مبارک تصریح کرد: امام حسین علیه السلام فقط فرزند پیام اکرم (ص) نبود، بلکه او مقتدا و پیشواى کسانى بود که پس از وى بیم دهنده آنان بود. بنابراین خبر کشته شدن وى طبعاً خبر نبرد حق با باطل و راست با دروغ و عدالت با ظلم و ... به شمار مى‌آمد و از این رو پیامبر صلى الله علیه و آله بر این مولود مى‌گریست که واقعاً سزاوار گریستن هم بود.

محمدرضا سلیمانی عبیات با بیان اینکه حضرت امام حسین علیه السلام از همان ابتدای کودکی تحت تربیت مستقیم نبی مکرم اسلام و حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام قرار داشته و پیامبر به ویژگی‌های اخلاقی ایشان توجه ویژه‌ای داشت ادامه داد: این کودک بزرگوار تحت نظر پیامبر و در زیر سایه پدر و مادر، پاکش رشد مى‌کرد و بزرگ مى‌شد و پیامبر در حق او چنان توجّه و اهتمام نشان مى‌داد که صحابه را متحیّر ساخته بود

او با بیان برخی از روایات نقل شده از پیامبر در فضیلت امام حسین (ع) گفت: بسیار اتفاق مى‌افتاد که پیامبر اکرم با سخنان روشنایى بخش خود به صد‌ها تن از مسلمانان گوشزد مى‌کرد که: «حسن و حسین سرور جوانان بهشتى‌اند» و یا مى‌فرمود: «حسن و حسین هر دو امامند چه قیام کنند و چه بنشینند.» و نیز مى‌فرمود: «حسین از من و من از حسینم».

سلمانی عبیات با بیان اینکه پس از رحلت پیامبر اکرم، پیشامدهاى بزرگى به وقوع پیوست، بیان کرد: صداهاى تفرقه‌انگیز و چند دستگى از هر گوشه و کنارى برمى‌خاست، امّا در این اوضاع حسین علیه السلام را مى‌بینیم که دوش به دوش پدر بزرگوارش در کنار حق ایستاده است و با روشن‌ترین دلایل به اعلان و تبلیغ آن مى‌پردازد و یا بار دیگر او را مى‌بینیم، جوانى که سیمایش شمایل پر هیبت پدرش را به یاد مى‌آورد، او فرماندهى سپاهیان خروشان پدرش بر ضد شامیان و معاویه بن ابى سفیان، را بر عهده داشت.

او با بیان اینکه امام حسین (ع) شهادت مظلومانه حضرت امیر المومنین علیه السلام برادر بزرگوارشان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام را از نزدیک دیده و دشمنی و کینه توزی بنی امیه را لمس کرده بود، اظهار داشت: در اوایل سال پنجاهم هجرى، امام حسین علیه السلام پیشوایى و امامت مسلمانان را عهده دار شد و در سال ۶۱ هجری با انقلاب بزرگ در واقعه عاشورا، چهره ننگین بنی امیه و دشمنان واقعی اسلام را برای عالمیان برملا ساخت.

انتهای پیام/گ