به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر نام فضه سادات حسینی را نشنیده باشید، حتماً تصویرش را مکررا در کسوت مجری و گوینده خبر تلویزون دیده اید. حسینی که در یک خانواده مذهبی پنج نفره متولد شده، دارای دکترای حقوق از دانشگاه تربیت مدرس است، امسال به دلیل نبود توفیق پیاده روی اربعین به دلیل شیوع ویروس کرونا پای گفت و گو با این گوینده خوش اخلاق  تلویزیون نشستیم.

شما چند بار عازم پیاده روی اربعین شدید؟

از سال ۹۵ تا سال ۹۸ هر ساله روزیم پیاده روی اربعین بود، چند سالی که پیاده روی اربعین روزی من شده، سفر اول مهمان «عتبه عباسیه» همراه گروه‌های رسانه‌های ایرانی و غیر ایرانی بودیم که هر شب تولید مدیا و مکتوب برای خبرگزاری‌ها و سایت‌های مختلف داشتیم، سال دوم با گروه هنرمندان «چلچراغ» به پیاده روی اربعین رفتیم که «مستند عمود ۴۴۴» ساخته شد، سال سوم با جمعی از دوستان و همکاران رفتیم و سال چهارم با بسیج سازمان رفتم که علاوه بر حضور در چند برنامه تلویزیونی، مستمر برنامه «هوای حسین (ع)» هم از شبکه سه سیما مربوط به این سفر پخش شد.

برخورد شیعیان عراقی در اربعین با زائران ایرانی چگونه بود؟

برخورد آنان عجیب است؛ در نهایت محبت هرچه دارند برای میهمان خود در طبق اخلاص می‌گذارند. به این معنا که همه سرمایه و اندوخته یک سال گذشته شان را بدون نگرانی از این که از فردای اربعین برای تامین معاش زندگی چه کنند، برای زوار امام حسین (ع) می‌آورند و این جز نهایت لطف و محبت نیست.

البته دشمن تمام تلاشش را می‌کند تا بین شیعه ایران و عراق اختلاف بیندازد، ولی «ایران و العراق لایمکن الفراق» است و با محبت و عنایت امام حسین علیه السّلام، پیاده روی اربعین شکل گرفته و شیعه ایرانی و عراقی هیچ فرقی ندارد، کلاً هر کس که در این مسیر پا می‌گذارد هیچ فرقی بین آن‌ها نیست. دشمن هم وظیفه دشمنی خود را انجام می‌دهد و در حال تلاش برای اختلاف افکنی است، ولی الحمدالله محبت امام حسین (ع) و مغناطیس وجودی ایشان کارگشاست؛ محبتی که ازلی بوده و باعث دوستی بیشتر انسان‌ها در مشایه (مسیر نجف تا کربلا) با یکدیگر می‌شود.

امسال که مردم نمی‌توانند در اربعین شرکت کنند توصیه تان به آنها چیست؟

امسال همان توصیه‌های حضرت آقا تکرار می کنم که در خانه می‌نشینیم و غصه می‌خوریم، مناجات می‌خوانیم و ماه عسل معنوی سال‌های گذشته خودمان را مرور می‌کنیم. همزمان نیز از فضای مجازی و تلویزیون تصاویر عزاداری‌ها را می‌بینیم و یادآوری می‌کنیم و می‌گوییم حیف که قدر چنین نعمتی را ندانستیم و دعا می‌کنیم سال‌های بعد، از این فیض عظیم محروم نمانیم و قسمت همه مشتاقان زیارت امام حسین (ع) شود. امسال را در نهایت غربت و اندوه و دلتنگی، به توصیه‌های بزرگان دین و عقل، و برای حفظ سلامتی مان، صبوری می‌کنیم و همراه با همه عزیزانی که توفیق حضور نداشتند دعا می‌کنیم که خدا این صبر، دلتنگی و بی قراری را از ما بپذیرد و ثواب زوار اربعین را برای دل‌های مشتاق و تنگ ما بنویسد.

امسال که نمی‌توانید در اربعین شرکت کنید توصیه تان به مردم مشتاق در پیاده روی چیست؟

توصیه من به کسانی که امسال نمی‌توانند در مسیر پیاده روی اربعین شرکت کنند، این است که امسال که ما از شرکت در مراسم محروم شده ایم، هزینه سفر پیاده روی اربعین را متناسب با وسع مالی و شرایطمان، صرف کار خیر کنیم. این کار خیر می‌تواند شادی دل محروم و مستضعفان با خرید گوشی و تبلت برای دانش آموزان نیازمند باشد یا به درمان بیماران نیازمند، یا پول ودیعه مسکن یک مستاجر، یا جهیزیه عروس و.. کمک کنند.

همچنان گوش دادن به رادیو اربعین و تماشای مستند‌های تلویزیونی و فضای مجازی و مرور عکس‌ها و خاطرات، باعث گره زدن دل‌های مشتاقان خواهد شد، گرچه زوار عزیز عراقی به ما قول داده‌اند نایب زیاره باشند و بجای ما هم در مسیر بهشت قدم بردارند. مناجات هم تسلی بخش دل‌های بیقرار است.

ایده هدیه دستبند‌های نذری به دختران عراقی از کجا شکل گرفت؟

در چند سالی که سفر پیاده روی اربعین روزی‌ام شده، سعی کرده ام در حد وسعم، قدردان میزبانان عزیز عراقی باشم و یادگاری ماندگار خاطره‌ای شیرین در دل وذهن میزبانان مهربان ثبت کنم. سعی کرده ام به رسم ایرانیان که هنگام مهمانی رفتن یک جعبه شیرینی یا چشم روشنی می‌بریم، من هم دست خالی نروم و برای زوارعراقی هدیه‌ای ببرم.

خواهر کوچکم برای جشنواره خیریه مدرسه دستبند و گردنبند و گیره روسری درست می‌کرد و آنجا می‌فروختند و درآمدش هزینه فقرا می‌شد. دومین سالی که قرار شد برای اربعین بروم، با توجه به تجربه سال قبلش، تصمیم گرفتیم همه مان دست خالی نرویم، پدر و برادرم که هر کدام با دوستان و همکارانشان می‌رفتند تعدادی از دستبند‌ها و گردنبند‌ها و گیره‌ها را بردند و، چون جنس پسرانه نداشتیم، برای پسرها، خوراکی مثل پاستیل و ... بردیم. البته می‌شد برای مادر‌ها هم چیزی خرید، ولی فکر می‌کنم اگر در ذهن بچه‌ها یک خاطره شیرین بماند بسیار ارزشمندتر است و من دلم می‌خواست از دختر بچه‌های عراقی که با تمام وجودشان میزبانی می‌کنند و از هیچ چیزشان برای مهمان دریغ نمی‌کنند، خاطره شیرینی ازما مهمانان ایرانی‌ها در ذهنشان بماند و وقتی من هدیه را به بچه‌های عراقی می‌دادم، برق در چشمانشان دیده می‌شد و همین خوشحالی و لبخند برای من بسیار ارزشمندبود.

یک سال هم من توفیق داشتم قبل از اربعین برنامه آستان قدس را اجرا کنم که در آن در تهران به صورت نمادین و در کل کشور بسته‌های نبات و نمک تبرک امام رضا (ع) همراه با کتاب ترجمه شده به زبان عربی آماده می‌شد و در مرز‌های زمینی به زوار می‌دادند تا همراه خود به عراق ببرند و به میزبانان عراقی تقدیم کنند. این قدردانی‌های کوچک آثار ماندگار بزرگی بر دل و ذهن میزبان دارد و توطئه‌های دشمن را خنثی می‌کند.

درباره مستندی بگویید که سال گذشته از شما پخش شد

سال گذشته من و برخی همکاران و هنرمندان با گروه بسیج سازمان عازم سفر پیاده روی اربعین شدیم. قرار بر این بود تیم رسانه‌ای کاروان، از هر کس یک مستند بسازد، تیم مستندساز با خودشان سوژه آورده بودند، ولی تا دیدند من در مسیر پیاده روی دارم بین همکاران دستبند‌ها را توزیع می‌کنم  به دلیل اینکه هم تعدادشان زیاد بود و هم ادر این ثواب و حال خوب همه مشارکت کنند، گفتند مستند شما را با همین سوژه می‌سازیم.

امسال که پیاده روی اربعین میسر نیست خود شما چه جایگزینی برای پیاده روی دارید؟

اگر مراسم مناسب و امن و منظمی مانند هیات‌های دهه محرم برای اربعین بود، شرکت می‌کنم. مثل «هیئت میثاق» در دهه اول که با رعایت کامل شیوه نامه‌های بهداشتی در دانشگاه افسری امام علی (ع) برگزار می‌شد. اگرنه که دلتنگی‌ها و غربت بی حد امسال را پای روضه‌ها و برنامه‌ها و مستند‌های تلویزیون و فضای مجازی می‌بریم و با مرور عکس‌ها و خاطرات سال‌های قبل، داغ مان را التیام می‌دهیم و از صاحب این روز و شب‌ها می‌خواهیم این بضاعت مزجات را از ما بپذیرند و برای صبوری و دلتنگی مان ثواب زیارت بنویسند. به قول حضرت آقا زبان حال دل امسالمان این است: گرچه دوریم، ولی با تو سخن می‌گوییم – بعد منزل نبود در سفر روحانی.

در وضعیت کرونا کاری بوده که انجام داده باشید و باعث ثاثیر گذاری شود؟

در وضعیت کرونا به خصوص اوایل که مَشغله ام که مدتی کمتر بود، به علت وجود حس مرگ آگاهی به علت از دست دادن برخی آشنایان و عزیزان بر اثر کرونا و شوک اولیه اش، این حس تشدید شده بود، سعیم این بود که کار‌های بیشتری برای آن دنیا انجام دهم و توشه‌ای بردارم، چرا که مرگ خیلی نزدیکتر شده بود. حتی وصیت نامه‌ای را که قبلا نوشته بودم، بازنویسی کنم و دنبال کار‌های عقب مانده، حساب و کتاب‌ها بروم. همچنین سعی می‌کردم بیشتر دنبال کار‌های خیر بروم و، چون پیشنهادات زیادی دارم، موارد مطمئن را پیگیری می‌کردم و می‌کنم و هر کدام را هم بتوانم به مخاطبان صفحه ام معرفی می‌کنم، چه در مورد مشارکت در مدرسه سازی، جهیزیه، درمان و ...، کلا هر قدمی که توانستم بردارم، ان شالله که بپذیرند.

چه قدر اربعین روی زندگی شما تاثیر معنوی داشته است؟

اربعین در زندگی من به شدت تاثیر گذار بوده، از سال ۹۵ تا الان که اولین سالم بوده تا کنون. در واقع یک نقطه عطف در زندگی من است، این نقطه در زندگی من همانند مبدا دین اسلام است که با هجرت پیامبر گره خورد، اربعین برای من هم این چنین است. شبیه نقطه عطف در نمودار ریاضی که باعث تغییر در جهت صعود و نزول می‌شود. در واقع من همه سال برای اربعین روزشماری می‌کنم و زندگیم به قبل و بعد از آن تقسیم می‌شود؛ از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی می‌کنم که وقتی رفتم چه کار کنم و بعد از سفر برنامه ریزی می‌کنم برای سال بعد. اصلا خیلی از اتفاقات خاص و مهم زندگی من با اربعین رقم خورده است. بار‌ها گفته ام اربعین یک اتفاق جهانی است، یک اشل کوچک از دوران ظهور و ان شالله ما را برای قیام حضرت مهدی موعود (عج) آماده کند و زمینه ساز ظهورحضرت حجت باشد و ان شاءالله همه مان سعادت همراهی ایشان را داشته باشیم..

از خاطرات پیاده روی اربعین بگویید.

خاطره خیلی زیاد است، ولی این نکته را بگویم که به خاطر بحث تخصصی و دانشگاهیم در حوزه زن و خانواده، اگر کسی دغدغه تربیت دینی دارد و خواستار تربیت حسینی فرزندانش است، باید در این مسیر قدم بردارد، یک بخش از تربیت فرزندان ما در مجالس روضه و دعا شکل می‌گیرد و و بخش دیگری در مسیر پیاده روی اربعین. من هیچ وقت به یک خانم توصیه نمی‌کنم تنها و بدون محرم بروند و بهتر است با خانواده و یا با گروه دوستان بروند. اما حضور خانواده‌ها برای تک تک اعضا بخصوص بچه‌های کوچک خیلی مهم و ناب و اثرگذار است و مکمل مفهوم تربیت دینی فرزندان، کاش مجدد روزی مان شود.

در پایان اگر حرفی دارید بفرمایید.

این دو بیت شعر را تقدیم خوانندگان می‌کنم: «بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم، بگو محبت ما ریشه در ازل دارد، به یاد چایی شیرین کربلایی ها، لبم حلاوت احلی من العسل دارند» ان شالله زنده باشیم و در مشایه (مسیر نجف تا کربلا) قدم برداریم و چای عراقی بنوشیم و بر روی ابر‌ها قدم برداریم ...

گفت‌وگو از فاطمه شریفی

انتهای پیام/