به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمتهایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم میپرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم میپردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَٰئِکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا
(به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) میخوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.
فایل صوتی تلاوت آیه ۷۱ سوره اسراء
در روایتی جابر گوید: امام باقر (ع) فرمودند: هنگامیکه آیه «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ» نازل شد مسلمانان گفتند: «ای رسول خدا (ص)! آیا تو امام همهی مردم نیستی»؟ پیامبر (ص) فرمودند: «من پیامبر (ص) و فرستادهی خدا بهسوی همهی مردم هستم، امّا بعد از من مردم از سوی خدا، از اهل بیت من امامانی خواهند داشت که در میان مردم خواهند آمد و تکذیب میشوند.
سردمداران کفر و طرفداران آنها، به این امامان ظلم خواهند کرد، هرکس با آنها دوستیکند و ولایت آنها را بپذیرد و پیرو آنها باشد، او از من است، همراه من خواهد بود و مرا ملاقات خواهد کرد، امّا هرکس به آنها ظلم کند و آنها را تکذیب نماید، از من و همراه من نخواهد بود و من از او بیزارم».
بیشتر بخوانید
«فتیل»؛ رشتهی باریک میان شکاف هستهی خرماست، کنایه از چیز بسیار اندک و کوچک و حقیر میباشد.
قرآن از دو گونه پیشوا نام برده است:یکی امام نور و هدایت، «أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا» و دیگری امام نار و ضلالت، «أَئِمَّهً یَدْعُونَ إِلَی النّارِ»؛ که گروه دوّم، با زور و تهدید و تطمیع و تحقیر، مردم را به اطاعت خود وامی دارند.
ابوبصیر به امام صادق (ع) گفت: «أشهد أنک امامی»، گواهی میدهم که تو امام من هستی. امام فرمود:در قیامت، هر گروهی با امامشان محشور میشوند، خورشیدپرستان با خورشید و ماه پرستان با ماه.
۱-قیامت رافراموش نکنیم. «یَوْمَ نَدْعُوا»
۲-تقسیم بندی مردم در قیامت، براساس رهبرانشان خواهد بود. «کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»
۳-انسان، ناگزیر الگو و رهبری را برای خود انتخاب میکند. «کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»
۴-مسلمان نباید در مسائل رهبری، منزوی و بی تفاوت باشد. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»، زیرا در قیامت به همراه او محشور میشود.
۵-آثار مسأله انتخاب رهبری و اطاعت از او، تا دامنهی قیامت ادامه دارد. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»
۶-قیامت، نه تنها دادگاه افراد، بلکه محکمهی بزرگ امّتها و ملّتها و احزاب و مکتبها و حکومتها نیز هست. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»
۷-امامت و ولایت، در متن زندگی مطرح است، نه آنکه صرفاً موضوعی اعتقادی و در حاشیهی زندگی باشد. رهبر، زمینه ساز سعادت یا شقاوت مردم میباشد. «کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»
۸-در قیامت، نیکان از خواندن نامهی عمل خود شاد میشوند. «یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ» و یکدیگر را صدا میزنند که بیایید نامهی مرا بخوانید. «هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ»
۹-انسان عملکرد خود رابه صورت مکتوب دریافت خواهد کرد. «کِتابَهُ»
۱۰-محاکمهی انسانها در قیامت بر اساس دلائل و اسناد مکتوب است. «وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلاً»
۱۱-کیفر و پاداش در قیامت، صددرصد عادلانه است. «وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلاً»
انتهای پیام/