به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از دیلی میل، محققان دانشگاه هاروارد نسخه‌های معیوب هشت ژن را که به عنوان متغیر‌های فوق العاده شناخته می‌شوند و در هفت کروموزوم پخش شده اند، به عنوان عوامل تاثیر گذار بر مرگ در اثر ابتلا به ویروس کرونا شناسایی کردند.

تیم تحقیق دانشگاه هاروارد معتقد است که داشتن تنها یکی از این ژن‌های معیوب می‌تواند حداقل ۲۰ ٪ احتمال زنده ماندن را کاهش دهد و داشتن سه ژن معیوب یا بیشتر می‌تواند احتمال زنده ماندن را به ۶۰ ٪ کاهش دهد.

داده‌های منتشر شده توسط «بیو بانک» انگلیس در ماه آگوست، به محققان اجازه داد ژن‌های ۱۷۷۸ فرد مبتلا به کوید ۱۹ را بررسی کنند. از این تعداد ۴۴۵ نفر معادل بیش از یک چهارم گروه مطالعه، فوت کردند.

سی تی اسکن از طریق ژنوم افراد آلوده انجام شد و نقاط ژنتیکی که ممکن است به مرگ مرتبط باشند، مورد بررسی قرار گرفت.

این آزمایش ۸ متغیر فوق العاده را که با ژن‌های معمولی متفاوت هستند، کشف کردند. انواع متغیر‌های فوق العاده شامل قطعات مختلف DNA هستند که در یک کروموزوم یکسان توزیع شده و با یکدیگر برای کارکرد طبیعی خود همکاری می‌کنند.

این مطالعه که در سایت medRxiv در دسترس است، نشان می‌دهد که متغیر فوق العاده، قوی و پایدار است، زیرا ترکیبی از قدرت سیگنال‌های منفرد را دارد.

محققان در مطالعه خود اعلام کردند که مهم‌ترین سیگنال موسوم به ۲۲۲ در کروموزوم ۲ در متغیر فوق العاده ۱۹۷ chr ۲ ظاهر می‌شود.

محققان می‌گویند میزان بروز این اختلاف چشمگیر بین مردان و زنان به ترتیب ۱۸.۰۹ ٪ و ۲۲.۹۳ ٪ است. این ژن با ژن ۷ DNAH مرتبط است که در کنترل حرکت مژه‌ها که مویرگ‌های ریزی در سیستم تنفسی هستند و به حرکت مخاط کمک می‌کنند، نقش دارد.

یک مطالعه قبلی نشان داد که این ژن پس از ابتلا به ۲ SARS-CoV- بسیار تنظیم می‌شود که این موضوع از عملکرد صحیح آن جلوگیری می‌کند.

طبق مطالعه جدید، وجود نوع خاصی از این ژن باعث می‌شود که ۲۵ ٪ افراد پس از ۲۰ روز بر اثر ابتلا به کوید ۱۹ بمیرند.

«جیانشنگ هو»، سر گروه این تحقیق گفت: این متغیر می‌تواند کشنده باشد، زیرا ویروس از آن برای مختل کردن توانایی فرد در پاک سازی مخاط از طریق مژگان استفاده می‌کند و در نتیجه منجر به نارسایی حاد تنفسی می‌شود که دلیل بالقوه مرگ ناشی از بیماری است.

عملکرد مژک‌ها نیز تحت تأثیر ژن‌های بسیار متنوع دیگری به نام ۴-۱۶ chr قرار دارند که از تشکیل ساختار‌های حیاتی جلوگیری می‌کنند.

۴-۱۶ chr منجر به کاهش تقریبی شانس زندگی تا ۷۰ ٪ می‌شود، در حالی که افراد بدون وجود این نوع ۸۵ ٪ شانس ادامه حیات دارند.

محققان می‌گویند: هر دو متغیر فوق العاده به نام ۱۹۷ -۲ crh و ۴-۱۶ chr با مژک‌ها در ارتباط هستند که نقش مهمی در ابتلا به SARS-CoV-۲ دارند.

با این حال، داشتن یک نوع متغیر فوق العاده در کمین DNA بوده و احتمال مرگ ناشی از بیماری را افزایش می‌دهد و این مسئله را پیچیده‌تر می‌کند.

به گفته دانشمندان احتمال زنده ماندن بیمارانی که بیش از ۳ نوع متغیر فوق العاده دارند، طی سه هفته اول به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد و به حدود ۰.۶ می‌رسد.

بیشتر بخوانید

• عاملی که خطر مرگ ناشی از کرونا را دو برابر می‌کند
• مرگ‌های کرونایی تا کجا پیش خواهد رفت؟

انتهای پیام/