به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، در دهه ۶۰ و ۷۰ فیزیکدانان، یاکوب بکنشتاین و جان ویلر بر اساس محاسبات ریاضی تعیین کردند که سیاهچالهها «مو» ندارند اما دانشمندان در مورد موی انسان صحبت نمیکردند بلکه آنها درمورد ویژگی سیاهچالهها بحث میکردند.
یاکوب بکنشتاین فیزیکدان مکزیکی و جان آرچیبالد ویلر فیزیکدان آمریکایی تعیین کردند که سیاهچالهها آن چیزی که دانشمندان توصیف میکردند، نیستند.
بر اساس یک نظریۀ دیرینه، تمام سیاهچالهها دارای سه خصوصیت قابلمشاهده هستند که در نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین اینگونه تعریف شده است: جرم، تکانۀ زاویه دار و بار الکتریکی.
کشش گرانشی سیاهچاله باعث میشود هر چیزی که در اطرافش است را به سمت خود بِکشد، در واقع سیاهچالهها براساس چیزهایی که به سمت خودشان میکشند از هم تمایز پیدا میکنند.
این دو دانشمند نشان دادند که این پدیدهها «فاقد مو» هستند و نمیتوان یک بینش را به راحتی در تاریخچه یا منشأ یک سیاهچاله لحاظ کرد.
سال ۲۰۱۸ محققان دانشگاه کمبریج کشف کردند که سیاهچالههای شدید (سیاهچالههایی با حداکثر بار الکتریکی ممکن) خصوصیاتی دارند که محققان میتوانند از آنها برای تفکیک سیاهچالهها استفاده کنند.
در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹، یک تیم در مرکز تحقیقات تیس کالیفرنیا مقالهای را در «مجلۀ فیزیک رویو» با تمرکز بر توانایی رشد مو در سیاهچالههای تقریبأ شدید، منتشر کردند.
لیور بورکو یکی از این محققان اعلام کرد: در فیلم میانستارهای سیاهچاله غولپیکر تقریبأ از نوع شدید است.
این تیم با انجام شبیهسازیهای محاسباتی مشخص کرد که دو نوع سیاهچاله وجود دارد سیاهچالههای شدید ریسنر-نوردستروم و سیاهچالههای تقریبأ شدید کِرکه که میتوانند همانند سیاهچالههای شدید، مو داشته باشند اما این مو زیاد ماندگار نیست.
بورکو گفت، سیاهچالههای تقریبأ شدید میتوانند تظاهر کنند که برای مدت طولانی شدید هستند، اما در نهایت شدید نبودن آنها آشکار میشود. سیاهچالههای تقریبأ شدید که سعی دارند مجددأ مو را در خود رشد دهند، موهایی که دارند را از دست میدهند.
شاید نیازی نباشد که اخترفیزیکدانان برای مدتهای طولانی منتظر بمانند تا شاهد رویش «مو» در یک سیاهچاله تقریبأ شدید در زندگی واقعی باشند.
در اوایل دهه ۲۰۳۰، آژانس فضایی اروپا برنامهریزی کرده تا سه فضاپیما را بعنوان بخشی از آنتن فضایی تداخلسنج لیزری جهت کشف امواج گرانشی سیاهچالهها پرتاب کند. همانطور که بورکو به لایو ساینس گفت، این احتمال وجود دارد که این پروژه بتواند در یک سیاهچاله تقریبأ شدید نیز «مو» کشف کند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/