به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه جام‌جم یادداشتی از محمد حسین جعفریان، کارشناس ارشد مسائل افغانستان منتشر کرده است که متن آن در ادامه می‌آید:

شما یادتان نمی آید. یکی دو دهه پیشتر هرجا قتل و کشتار و جرمی واقع می شد، در رسانه ها عامل آن را یک افغانستانی اعلام می کردند، مگر خلافش ثابت می شد. مثلا خوب به خاطر دارم که قاتل زنجیره ای زنان مشهد که به «خفاش شب»  معروف شد، تا مدت ها می گفتند ایرانی نیست تا خانواده اش پیدا شد، به تلویزیون آمد و مردم باور کردند. آن ایام به قدری رسانه ها بر جرم های اتباع شریف کشورهمسایه اتفاق داشتند که هرخلافی در اذهان مردم کار آنها بود. اصولا نام این جماعت، بدل از خلافکار بود.

از این بی عدالتی آنها ستم بسیار دیدند تا این که جمعی اندک از اهالی رسانه به میدان آمدند و دفتر به دفتر، نزد صدها نفر رفتند مگر ایشان را قانع کنند که جرم مجرم از ملیت او جداست. هرکس با هر ملیتی ممکن است خلافی را مرتکب شود و این ربطی به دیگر هموطنانش ندارد. ابتدا به سختی مقاومت شد. الان باور نمی کنید، اما خیلی سختی کشیدیم. حتی پای مان به زندان هم باز شد. کم کم جو شکست و طی چند سال تلاش به آنجا رسید که دیگر به هیچ وجه دراخبار، ملیت مجرم اعم از دزد و قاتل و قاچاقچی و… را به دنبال جرم او نمی نوشتند. چندسالی گذشت. افغانستان آباد و لبریز از خبرگزاری ، روزنامه، رادیو و تلویزیون و…شد. در ایران روال همان بود. صدها پرونده اتباع در قوه قضاییه بود اما یکی با ذکر ملیت به رسانه ها درز نمی کرد. در آن سو ماجرا فرق می کرد. اگر این سو در ایران جرمی مرتبط با افغان ها رخ می داد، آنجا رسانه ها غوغا می کردند. حتی کار را به شهر مجرم می رساندند. خاطرم هست یک جرم معمول در مشهد رخ داده بود و خبرگزاری های افغانستانی تیتر زده بودند: «جنایت فجیع خونخوار مشهدی» و پیامد هر جرمی از این دست اگر مضروب، مالباخته، مقتول و… افغانستانی بود یا جرم ناموسی بود که با تاسف نمونه هایش از سوی اتباع هم پیشتر صورت گرفته و الان نیز می گیرد، به سفارت ما در کابل حمله می شد، پرچم ما را آتش می زدند، زباله و گوجه گندیده و از این قبیل به ورودی های سفارت مان پرتاب می کردند و…

با تاسف در این سو سلبریتی ها و روشنفکر  نمایانی بودند که پس از مدشدن دفاع از اتباع و برادران و خواهران افغانستانی، با اندک خبری جنجال به پا می کردند. اگر یک خانواده از آنها را به پارک راه نمی دادند، هشتگ راه می انداختند. از میان خود نخبگان افغانستانی به جای خواباندن این آتش میان دو ملت برادر، تا حادثه ای رخ می داد، شعر می گفتند و مقاله می نوشتند و…خبر نداشتند در همان زمان ده ها برابر آن، پرونده هموطنان شان در قوه قضاییه در دست اجراست که فقط به خاطر رعایت حال چند میلیون منتشر نمی شود. رسانه های دشمن هم ماهی خود را از این آب گل آلود می گرفتند. در یک مورد در یزد به خاطر ایمن نبودن سقف یک مدرسه، ثبت نام دانش آموزان آن که هم ایرانی و هم غیرایرانی بودند، ۱۰ روز به تاخیر افتاد. یکی از تلویزیون ها، عین این ۱۰ روز خبر می رفت؛ در این مدرسه جلوی ثبت نام افغانستانی ها گرفته شده، من رفتم، دیدم دروغ است و بعد ۱۰ روز سقف ایمن و مدرسه باز شد.

حالا در تویسرکان فاجعه ای هولناک اتفاق افتاده، پنج هموطن مان به طرز فجیعی به قتل رسیده اند. چه اهمیت دارد قاتل چه ملیتی داشته؟ اما یک چیز مهم است. ۵۰۰ کیلومتر داخل خاک ما در یزد، دو تبعه قاچاقی و غیرقانونی کشور همسایه به فرمان ایست پلیس توجه نکرده، فرار کرده و بعد از تعقیب و گریز و تیراندازی کشته می شوند. آقای سفیر فوری به یزد می رود. فضای مجازی پر از توهین به ایران می شود و مقابل سفارتخانه های ما در اروپا تظاهرات می شود. برخی از همین مهاجرین در فضای مجازی شعرگفته، چیزهایی می نویسند که آدم شرمش می شود نقل کند، در حالی که میهمان عزیز ما هستند. حالا آن برخی ها ساکتند. منظورم آنهایند که آن موقع غوغاها کردند. اگر نه انصافا بسیاری نیز همدلی کردند و امروز به خانواده مقتولان تویسرکان دلداری دادند.

 این را هم بشنوید. یک بابا با چند ده نفر فالوئر یک فیلم که بعد هم معلوم شد قلابی بوده، نشر کرد، بلافاصله وزارت خارجه کشور همسایه نامه رسمی زد، از تهران توضیح وخواستار تحقیق شد. باور می کنید؟راستی چرا حالا آقای سفیر به تویسرکان نمی رود؟ چرا تعادل را رعایت نمی کنید؟ چرا حالا وزارت خارجه خواستار تحقیق و توضیح نمی شود؟ چرا دو ملت برادر را با هم دشمن می کنید؟ دیدید که در تمام این مدت رسانه های ما کلمه ای علیه شما ننوشتند و درست هم همین است. کسی هم نرفت جلوی سفارت شما رفتارهای شنیع و زشت انجام دهد. شاعر شما در یزد بیمار شد و رییس جمهورما به ملاقات مجازی او رفت. ان شاءا… به دلداری خانواده تویسرکانی هم برود. ما هر دو از یک فرهنگ و برادریم. چرا حالا فعالان و شاعران شما برای مقتولان مظلوم تویسرکان شعر نمی گویند؟ بیایید ایرانی یا هرکجایی هستیم، نخست انسان باشیم. تا ابد زنده باد ایران، پاینده باد افغانستان.