اسباب بازی‌های کوچک و ساده‌ای که درمانگر روح و جسمند
وسایل ساده و کوچکی وجود دارند که بازی با آن‌ها به طرزی ناخوآگاه در بهبود سلامت روان و جسم افراد تاثیر بسیار زیادی دارند.
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، رابطه بین حرکت «چرخاندن چیزی» و «توجه» پیچیده است، اما شما می‌توانید با استفاده از برخی راهکار‌ها از آن نهایت استفاده را ببرید.
برای مدتی کوتاه در سال ۲۰۱۷، اسپینر‌های چرخان گریزناپذیر بودند. آن‌ها در قفسه‌های فروشگاه‌های بزرگ فراوان بودند و معلمان برای مدیریت هجوم اسپینر‌های پلاستیکی چرخان در کلاس‌ها تلاش می‌کردند.
بازی با اسپینر شروع نشد
ضربه زدن به یک قلم، ضربه‌هایی که با پا می‌زنیم و یا بازی با تار‌های مویمان و پیچاندن آن‌ها دور انگشت، از مدت‌ها پیش یک قطعه استاندارد از معمای رفتاری انسان بوده است. در اینجا به چند معمای رفتاری انسان که حاصل تحقیقات جمعی از محققان است، پاسخ داده می‌شود تا برای فرآیندهای شناختی ما مثمرثمر باشند.
ضرباهنگ دست یا پا
در حالی که هیچ پاسخ مشخصی در مورد اینکه چرا بعضی از افراد گاهی اوقات ناخوآگاه شروع به ضربه زدن با پا و یا چرخاندن چیزی در دست‌شان می‌کنند، وجود ندارد، نظریه‌های رایج اغلب آن را به «توجه» پیوند می‌دهند، اما اغلب این اتفاق تحت شرایطی می‌افتد که همه چیز خیلی چالش برانگیز یا آسان است.
جولی شویتزر، استاد روانپزشکی می‌گوید این اتفاق زمان درگیری ذهن رخ می‌دهد. خستگی عامل آن نیست و هر آنچه که در آن زمان افراد به آن توجه می‌کنند خیلی طاقت فرسا و بیش از حد کسل کننده نیست.
وقتی همه چیز خیلی ساده است، عمل چرخاندن چیزی می‌تواند به درگیر شدن و تحریک مناطقی از مغز کمک کند تا بتواند «توجه» را حفظ کند. در طول لحظات اضطراب آور یا فشار بالا، این حرکات در جهت از بین بردن برخی از فشار‌های روانی سیستم است. این رفتارهای جابجایی مانند به اصطلاح شکستن انگشتان یا مالش پوست معمولاً زیر چتر فیجینگ یا همان حرکات چرخنده قرار می‌گیرند.
یکی دیگر از این رفتارهای انسانی ضربه زدن به چیزی یا اصطلاحا ناخنک زدن به شیئی است که در دست داریم؛ از آنجا که ناخنک زدن بیش از حد با اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) همراه است، تحقیقات پیرامون این پدیده اغلب بر روی افرادی که این تشخیص را دارند انجام می‌شود. اما برخی از مشترکات وجود دارد که در یک زمینه گسترده‌تر با یکدیگر مرتبط هستند.
شویتزر می‌گوید: نواحی حرکتی حسی مغز در افراد مبتلا به ADHD تغییر می‌کند. انتقال دهنده‌های عصبی خاصی مانند نوراپی نفرین و دوپامین مربوط به آن مناطق هستند؛ بنابراین من گمان می‌کنم یک دلیل فیزیولوژیکی و عصبی-آناتومیکی برای این امر وجود دارد که با محیط زیست در تعامل است.
برخی نظریه‌ها در مورد فیجتینگ وجود دارد که ارتباط چندانی با توجه ندارند. تحقیقات نشان می‌دهد این عمل یک پاسخ اتوماتیک در تلاش بدن برای کنترل وزن و سوزاندن کالری اضافی است. در آن صورت بازی با تار‌های مو بخشی از مجموعه رفتارهاست که به عنوان فعالیت بدون ورزش (NEAT) شناخته می‌شود که شامل حفظ وضعیت بدن و سایر فعالیت‌های مربوط به ادامه زندگی روزمره ما نیز است، در عین حال سوسو زدن یک اسپینر نیز یک فعالیت ورزشی محسوب نمی‌شود اما در سوزاندن چربی‌های دور شکم موثر است.
حرکات چرخشی چگونه باعث کاهش استرس می‌شوند؟
شوایتزر و تیم او در حال حاضر در حال تحقیق و مطالعه بیشتر هستند تا درک بهتری از چگونگی رفتار مردم داشته باشند. با گذشت زمان، آن‌ها امیدوارند که دریابند که چگونه می‌توانیم رفتار‌هایی را کاهش دهیم که باعث کاهش حواس پرتی و اثربخشی بیشتر یا به عبارتی کاهش استرس و افزایش توجه می‌شوند.
شویتزر و همکارانش معتقدند یک ارزیابی ساده از خود می‌تواند کمک دهنده باشد. او می‌گوید هنگام انجام یک فعالیت خاص وقت خود را بگذارید تا ببینید چه مدت طول می‌کشد تا آن فعالیت را انجام دهید، سپس در حالی که از فیجت (وسیله چرخان) مورد علاقه خود استفاده می‌کنید، دوباره امتحان کنید. از نظر علمی نتایج مهمی نخواهد داشت، اما ممکن است به شما ایده کلی بدهد که آیا این چرخنده به توانایی شما در انجام وظایف و توجه کمک می‌کند یا آسیب می‌زند؟
کیمبرلی پترسون، یک کاردرمانگر در هیئت مدیره خدمات آموزشی در نیویورک نکات مشابهی را ارائه می‌دهد. افراد برای تعیین اینکه کدام رفتار‌ها به آن‌ها آسیب می‌رسانند، باید آزمایش‌های خود را انجام دهند. او می‌گوید شما باید با آزمون و خطا پیش بروید تا دریابید چه چیزی موثر است؛ او تا با افراد اوتیسم کار می‌کند و معتقد است برخی از تکنیک‌های مشابه بسیار مفید هستند.
دستگاه‌های کاردرمانی که پترسون با آن‌ها کار می‌کند فراتر از فیجت اسپینر‌ها هستند، اما بسیاری از آن‌ها کاملا ساده هستند. او می‌گوید ما این چیز‌ها را به نام باندهای فشرده داریم که در زیر میز قرار می‌دهیم، تا هر زمان که دانشجو پشت میز می‌نشیند بتواند پای خود را بر روی آن فشار دهد. ابن بسته می‌تواند مقاومت کم و بیشی داشته باشد یا یک توپ ساده اسکویشی یا یک تکه بتونه که هنگام فشار دادن مقاومت ایجاد می‌کند، نمونه‌هایی از این دست هستند. ابزار‌های دیگر شامل حلقه‌های ساده ساخته شده از لیکرای کششی است که ساکت و آرام هستند و تحریک حسی ساده دارند.
چیزی که به عنوان «اسباب بازی فیجت» یا «دستگاه تسکین استرس» به بازار عرضه می‌شود، لزوما به این معنا نیست که در واقع به طور خاص برای شما کاری انجام می‌دهد. آزمایش و خطا در روند کار مهم است. حتی ممکن است گاهی اوقات متوجه شوید که رفتار ناخوشایند شما مانند گذشته کمکی نمی‌کند. پترسون می‌گوید بیماری و یا نداشتن خواب کافی می‌تواند بر نتیجه و اثر بخشی ایجاد حس در بدن شما تأثیر بگذارد.
عادی سازی برخی رفتارهای انسانی (فیجتینگ)
علی‌رغم رابطه پیچیده بین تکان دادن و توجه، برخی تحقیقات هنوز نشان می‌دهد که مردم این حرکات را به عنوان شاخص‌های حواس پرتی درک می‌کنند. مهم است بدانیم که همیشه نیازی به اصلاح رفتار نیست. شویتزر می‌گوید دویدن دور کلاس می‌تواند یک مشکل تلقی شود، اما افرادی هستند که فقط زیاد حرکت می‌کنند که اگر برای کسی مشکلی ایجاد نمی‌کنند، بگذارید این کار را انجام دهند.
فیجترها همچنین می‌توانند سهم خود را در جلوگیری از تاثیر منفی رفتارهای دیگران داشته باشند. انتخاب یک دستگاه فیجت که قطعات متحرک و صدا نداشته باشد و نگه داشتن آن به راحتی امکان پذیر باشد می‌تواند احتمال حواس پرتی اطرافیان را کاهش دهد. پترسون حتی پیشنهاد می‌کند که در صورت تمرکز باید تمرینات تقویت کننده دست را امتحان کنید. این‌ها تحریک ایجاد می‌کنند و در عین حال درگیری‌های ذهنی شما را کاهش می‌دهند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
