رحمان قهرمانپور کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عملکرد وزارت امور خارجه کشورمان در یک سال گذشته، اظهار کرد: با توجه به اینکه سال ۱۳۹۹ در سیاست خارجی ایران سال سخت و دشواری بود و تنش‌ها میان تهران و واشنگتن بعد از ترور سردار سلیمانی روند تصاعدی به خود گرفت و شاهد مسئله انتخابات آمریکا هم بودیم، عملکرد وزارت امور خارجه را باید در این بستر نقد و بررسی کنیم.

او افزود: باید دید هنگامی که از وزارت امور خارجه صحبت می‌شود، آن را به عنوان یک دستگاه مجری سیاست خارجی می‌بینیم یا دستگاهی که سیاست خارجی هم تعیین می‌کند، در برخی از کشور‌ها مانند هندوستان و انگلیس سنتی وجود دارد که این دو از هم تفکیک شده است. هر چند هر دو در داخل وزارت خارجه هستند؛ یک نفر همان وزیر امور خارجه‌ای است که ما داریم و یک نفر هم وزیر امور داخلی وزارت خارجه است به عبارت دیگر وزیر دستگاه و نهاد‌های وزارت خارجه سیاست‌ها و دستورات وزیر خارجه را اجرا می‌کند.

قهرمانپور ادامه داد: وزیر امور خارجه کشور ما به عنوان یک فرد سیاست گذار و مجری سیاست خارجی شناخته می‌شود که این موضوع باعث شده است، هنگامی که از عملکرد وزارت خارجه صحبت می‌کنیم ابهاماتی وجود داشته باشد.

کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به دیدگاه افرادی که مدافع عملکرد وزارت خارجه هستند، اظهار کرد: آنها تاکید می‌کنند که وزارت خارجه مسئول سیاست خارجی نیست، بنابراین نمی‌توان آن را نقد کرد. یعنی مشکلات سیاست خارجی در مورد بحران قره باغ، همسایگان، بحث پاکستان و سایر موضوعات ربطی به وزارت امور خارجه ندارد و مسئله تعیین سیاست گذاری سیاست خارجی است.

قهرمانپور ادامه داد: شاید حرف مدافعان وزارت خارجه که می‌گویند دستگاه دیپلماسی صرفا متولی وزارت امور خارجه و مجری سیاست‌گذاری‌هاست، حرف بی عیب و نقصی نباشد. وزرات امور خارجه گاهی اوقات در جایگاه سیاست‌گذار ظاهر می‌شود که می‌تواند از این فرصت استفاده کند.

او  با اشاره به دیدگاه منتقدان به عملکرد وزارت امور خارجه تاکید کرد: آنها معتقدند به این دلیل اینکه سِمت وزیر خارجه و وزیر دستگاه‌های وزارت خارجه در ایران با هم ادغام شده به این معناست که وزیر خارجه تا حدی تعیین سیاست‌های کلان سیاست خارجی را دارد، حتی اگر این سهم زیاد نباشد؛ بنابراین منتقدان عملکرد وزارت امور خارجه معتقدند که دستگاه دیپلماسی در اختیارات محدودی که در زمینه سیاست‌گذاری سیاست خارجی دارد، موفق عمل نکرده و مثلا در موضوع جنگ قره باغ موضع انفعالی داشته است.

انتهای پیام/