مهدی قلی پور کارشناس بازار سرمایه در گفت و گو با خبرنگار بورس گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، در پاسخ به این پرسش که اوراق اجاره چیست؟ بیان کرد: اوراق (صکوک) اجاره، اوراق بهادار تامین مالی اسلامی برای بنگاه‌های اقتصادی هستند که مبنای آن مشارکت سرمایه گذاران در یک دارایی پایه با مالکیت موقتی نهاد واسط است که نهاد واسط به وکالت از سرمایه گذاران می‌خرد و به بانی اجاره می‌دهد، درآمد اجاره دارایی به عنوان سود اوراق در نظر گرفته می‌شود.

وی افزود: بانی، نهاد واسط و سرمایه گذار سه رکن اصلی این اوراق هستند، مشاورین و شرکت سپرده گذاری مرکزی در فرآیند عرضه اوراق نقش دارند.

بیشتر بخوانید

• تعهد دولت به بورس واریز خواهد شد؟

کارشناس بازار سرمایه در پاسخ به این پرسش که نحوه خرید و فروش اوراق اجاره به چه صورت است؟ تشریح کرد: معمولا تمام اوراق اجاره در بازار ثانویه (فرابورس یا بعضا بورس) پذیرفته شده و با داشتن کد معاملاتی مشابه سهام، می‌توان خرید و فروش کرد، ولی کارمزد معاملاتش کمتر از معاملات سهام (تقریبا یک سوم) است.

قلی پور در پاسخ به این پرسش که اوراق اجاره از نظر ریسک با ابزار‌های دیگر بازار سرمایه چه تفاوتی دارد؟ تصریح کرد: ریسک اعتباری اوراق با توجه به اعتبار ضامن یا خود ناشر (بانی) تعیین می‌شود، اوراق اجاره با ضامن دولتی اصل و فرع کمترین ریسک و اوراق اجاره بدون ضامن و منتشره با رتبه اعتباری بیشترین ریسک را دارند.

وی افزود: هر چه رتبه اعتباری ناشر کمتر باشد ریسک اوراق بیشتر است، ریسک نقدشوندگی اوراق هم برای سرمایه گذاران بزرگ وجود دارد هر چند که اکثر این اوراق بازارگردان دارند و‌ کمتر دچار مشکل نقدشوندگی می‌شوند، ریسک قیمت اوراق هم وجود دارد، ولی بسیار کمتر از نوسان قیمت در بازار سهام است.

کارشناس بازار سرمایه در پاسخ به این پرسش که آیا تمامی شرکت‌ها می‌توانند اوراق اجاره منتشر کنند یا بستگی به دارایی شرکت‌ها دارد؟ اظهار کرد: شرکت‌های سهامی یا تعاونی بخش خصوصی که صورت‌های مالی غیرمردود با جریان نقدی مناسب در دو‌ سال قبل انتشار داشته باشند و نسبت بدهی کمتر از ۹۰ درصد باشد، امکان تامین مالی از این طریق را دارند.

وی گفت: شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی هم با رعایت دستورالعمل‌های بورس امکان انتشار اوراق اجاره را دارند، عدد مشخصی برای حداقل سرمایه عنوان نشده، ولی معمولا تامین مالی از طریق بازار سرمایه گران‌تر از سیستم بانکی است و زمانی شرکت‌ها به این روش روی می‌آورند که روش‌های سنتی مثل دریافت وام را تجربه کرده اند و برای تامین مالی مجدد از دارایی‌های راکدشان استفاده می‌کنند که شرکت بورسی و فرابورسی و دولت را به ناشرین اصلی تبدیل کرده است.

انتهای پیام/