به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ ۖ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ ۖ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ

و (به یاد آرید) وقتی که موسی برای قوم خود طلب آب کرد، به او گفتیم: عصای خود را بر سنگ زن، پس دوازده چشمه آب از آن سنگ جوشید و هر سبطی آبشخور خود را دانست (و گفتیم) از آنچه خدا روزی شما ساخته بخورید و بیاشامید و در زمین به فتنه‌انگیزی و فساد نپردازید.

فایل صوتی تلاوت آیه ۶۰ سوره بقره

تفسیر آیه ۶۰ سوره بقره

امام باقر (ع) می‌فرمایند:خداوند به پیامبر (ص) فرمود: زمانی‌که علی (ع) و فاطمه (س) را به ازدواج یکدیگر در آوردی، من از صلب علی (ع) و وجود فاطمه (س)، یازده امام را آفریدم که به همراه علی (ع)، دوازده امام می‌باشند. همگی آن‌ها راهنمایان امّت تو هستند و هر امّتی به‌وسیله یکی از آن امامان، هدایت شده و علم پیدا می‌کند؛ همان‌گونه که [هر گروه]از قوم موسی (ع)، آبشخور مخصوص خود را شناخت.

بیشتر بخوانید

• آیا خداوند فراموشی دارد؟ /منافقین چگونه رفتار می‌کنند؟ +صوت

در عدد دوازده، راز و رمزی نهفته است. زیرا عدد ماه‌های سال، عدد نقبای بنی اسرائیل و تعداد حواریون حضرت عیسی (ع) و عدد ائمه معصومین علیهم السلام، دوازده است. آیه، همراه با کلمه «مُفْسِدِینَ»، «لا تَعْثَوْا» نیز آمده است. «عثوا» به معنی فساد شدید است و شاید در کنار هم قرار گرفتن این دو کلمه، می‌خواهد از توجّه و تعمّد و روحیّه فساد انگیزی نهی کند. چرا که لغزشِ غیر عمد و بدون قصد فتنه انگیزی، مورد عفو قرار می‌گیرد.

پیام‌های آیه ۶۰ سوره بقره

۱-انبیا، در فکر تأمین نیاز‌های مادّی مردم نیز هستند. «إِذِ اسْتَسْقی مُوسی لِقَوْمِهِ»

۲-همه چیز، حتّی آبِ خوردن را از خداوند بخواهیم. «اسْتَسْقی»

۳-قوانین طبیعت، محکوم اراده خداوند است. «اضْرِبْ... فَانْفَجَرَتْ»، خداوند هم سبب ساز و هم سبب سوز است. با یک عصا واز دست یک نفر، یک بار آب را می‌خشکاند و یک بار آب را جاری می‌سازد.

۴-دعای انبیا، مستجاب است. «اسْتَسْقی، فَانْفَجَرَتْ»

۵-جاری شدن آب با زدن عصا به سنگ، یک معجزه است و پیدایش دوازده چشمه برای دوازده قبیله، معجزه‌ای دیگر. «اثْنَتا عَشْرَهَ»

۶-توزیع منظّم و عادلانه و حساب شده، مایه امنیّت، صفا و مانع پیدا شدن اختلاف است. «قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ»

۷-بهره گیری از نعمت‌های الهی، نباید زمینه ساز فساد باشد. «کُلُوا... وَ لا تَعْثَوْا»

۸-برای جلوگیری از فساد، از محبّت‌ها و لطف خداوند به انسان بگویید. «کُلُوا وَ اشْرَبُوا... وَ لا تَعْثَوْا»

انتهای پیام/