برخی از افراد بر این باور هستند که خوب صحبت کردن، یک ویژگی ذاتی است و گویا به فردی که می‌تواند با کلام خود در دیگران نفوذ کند، امکان ویژه‌ای داده شده است و در این میان هم نباید این واقعیت را کتمان کرد که شخصیت اثرگذار و کاریزماتیک دارای ویژگی‌های متفاوتی است که نتیجه تعامل و ویژگی‌های فردی اعم از ژنتیک، جسمانی و روانی با شرایط اجتماعی یا محیطی است که در آن پرورش یافته است.

بیشتر بخوانید

• رفتارهایی که باعث ایجاد احساس گناه در کودکان می شوند

اما نکته قابل توجه این است که ما با یاد گرفتن و تمرین می‌توانیم بسیاری از مهارت‌ها را به کار بگیریم و حتی در آن مهارت‌ها توانمند شویم که یکی از این مهارت ها، صحبت کردن است.

رویا نوری جامعه شناس، در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با آداب صحبت کردن با دیگران اظهار کرد: صحبت کردن با دیگران دارای شرایط و آدابی است که هر فردی باید به آن توجه کند. به طور مثال؛ فرد هنگام گفت وگو با دیگری بایدمراقب باشد تا روی خود را از او برنگرداند و به او پشت نکند و صرفا حول محور خود و علایقش با فرد مقابل صحبت نکند و بیش از این که گوینده باشد سعی کند شنونده خوبی باشد و از بیان داستان‌های طولانی و تکراری پرهیز کند و درمورد مسائل بسیار خصوصی خود و روابط عاشقانه اش با دیگری صحبت نکند.

وی بیان کرد: اگر فردی هنگام صحبت کردن با دیگری خمیازه اش گرفت حتما باید دهان خود را ببندد و اگر سیگاری است و یا چیزی در دهان دارد با فرد مقابل صحبت نکند و مراقب باشد در صورت کسی که مخاطبش است سرفه یا عطسه نکند.

نوری با اشاره به راز‌های یک شخصیت اثرگذار در فرایند صحبت کردن تصریح کرد: زمانی که کسی مشغول صحبت کردن است، حواس خود را صرفا به فرد مقابل معطوف کند و باید تلفن همراه خود را کنار بگذارد و همچنین به طور مرتب به صفحه تلفن همراهش نگاه نکند.

وی گفت: گوینده باید به چشم‌های طرف مقابل خود که شنونده است نگاه کند و با پرسیدن سوال و یا بیان جملاتی، چون " بله می‌فهمم. " به فرد مقابل خود نشان دهد که به مکالمه در حال جریان علاقه‌مند است و متکلم وحده نباشد و اجازه دهد فرد مقابلش هم صحبت کند.

این جامعه شناس ادامه داد: گوینده نباید وسط حرف فرد مقابل خود بپرد، امّا اگر مجبور شد، کلام او را قطع کند،  ابتدا باید مطمئن باشد که دلیل خوبی برای این کار دارد و در این میان، صبر کند جمله فرد مقابل تمام شود و یا با بلند کردن دست یا نگاه کردن به چشمان فرد متکلم به او بفهماند که قصد قطع کردن صحبت او را دارد و تا جایی که می‌تواند مودب باشد و به خاطر قطع کردن صحبت فرد مقابل خود از او عذرخواهی کند.

نوری افزود: قبل از صحبت کردن، به رفتار و زبان بدن مخاطب خود توجه کند تا متوجه شود آیا تمایلی برای حرف زدن یا ادامه صحبت دارد یا خیر؟! خمیازه کشیدن، برگرداندن نگاه به گوشه و کنار، عقب رفتن و دادن جواب‌های کوتاه نشان می‌دهد که طرف مقابل علاقه‌ای به صحبت کردن با او را ندارد.

وی بیان کرد: گوینده باید واضح و رسا صحبت کند، امّا داد نزند و شمرده صحبت کند و تُن صدای او باید به حدّی باشد که مخاطبش بتواند صدای او را براحتی بشنود بدون این که میزان صدایش باعث ایجاد مزاحمت برای دیگران شود.

این جامعه شناس در پایان خاطرنشان کرد: افراد نباید زیاده گو باشند و درمورد مسائلی که در خصوص آن‌ها اطلاع ندارند، نظر ندهند و همیشه قبل از بیان آن چه در ذهن دارند، خوب فکر کنند تا دقیق و حساب شده صحبت کنند و در این صورت، به اندازه و به موقع صحبت کردن بسیار بهتر از زیاده گویی است چرا که به زبان آوردن صحبت‌های بدن فکر می‌تواند آن‌ها را به دردسر بیندازد و بنابراین، باید این موضوع را در خود به عادت تبدیل کنند که " اول فکر کنم بعد حرف بزنم."

بیشتر بخوانید

• فوت و فن‌های افراد باهوش برای مسحور کردن دیگران حین مکالمه

انتهای پیام/