به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَٰئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ

مگر آن‌هایی که توبه کردند و به اصلاح مفاسد اعمال خود پرداختند و بیان کردند (آنچه را که کتمان کردند)، پس توبه اینان را می‌پذیرم که منم توبه پذیر و مهربان.

فایل صوتی تلاوت آیه ۱۶۰ سوره بقره

تفسیر آیه ۱۶۰ سوره بقره

امام حسن عسکری (ع) در روایتی می‌فرمایند: «إِلَّا الَّذینَ تابُوا»؛ مگر کسانی که از پنهان‌کاریشان توبه کردند. «وَ أَصْلَحُوا»؛ آنچه را که با تفسیر سوء خرابش کردند و به‌واسطهی آن برتریِ برتر و شایستگی صاحب حق را انکار کردند. «وَ بَیَّنُوا»؛ آنچه را که خداوند از خصلت‌ها و صفات نیکوی محمّد (ص) و علی (ع» ذکر کرده‌بود و فرمایشات رسول‌خدا (ص) که درباره‌ی او [بیان کرده بود]؛ و به ایشان رو می‌کنم: «أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوّابُ الرَّحیمُ».

بیشتر بخوانید

• منافق، عامل دلسردی مسلمانان از مسیر رستگاری +صوت

برای گناه کتمان، همچون سایر گناهان، راه توبه و بازگشت باز است. امّا توبه واقعی، با پشیمانی قلبی و اصلاح عمل و بیان موارد کتمان صورت می‌گیرد. توبه کسی که نماز نخوانده آن است که نماز‌های خود را قضا کند. توبه کسی که مال مردم را تلف کرده آن است که باید همان مقدار را به صاحبش برگرداند. در این مورد نیز کسی که با کتمان حقایق، به دنیای علم، اندیشه و نسل ها، خیانت کرده، فقط با تبیین حقایق و بازگوئی آنهاست که می‌تواند گذشته را جبران نماید.

خداوند به شیطان فرمود: «إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی»؛ لعنت من بر تو و در آیه بعد می‌فرماید: «عَلَیْهِمْ لَعْنَهُ اللّهِ...» پس کتمان کنندگان و شیطان، در یک ردیف هستند.

پیام‌های آیه ۱۶۰ سوره بقره

۱-خداوند، امکان توبه و بازگشت را برای خطاکاران، در هر شرایطی فراهم نموده است. «یَلْعَنُهُمُ اللّهُ... إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا»

۲-کتمان حقایق دینی، فساد است، زیرا به توبه کننده، فرمان اصلاح و جبران داده شده است. «تابُوا وَ أَصْلَحُوا»

۳-توبه هرگناه، متناسب با آن است. توبه کتمان، بیان حقایق است. «تابُوا... وَ بَیَّنُوا»

۴-چون در مقام تهدید وتوبیخ، لعنت خداوند شامل حال کتمان کنندگان شد، در مقام مهربانی نیز کلمات «انَا» و «توّاب» و «رحیم» بکار رفته تا بگوید:من خودم با مهربانی مخصوصم، به شما باز می‌گردم. «یَلْعَنُهُمُ اللّهُ... أَنَا التَّوّابُ الرَّحِیمُ»

۵-تهدید گنهکار و بشارت نیکوکار دو رکن اساسی برای تربیت فرد و جامعه است. «یَلْعَنُهُمُ اللّهُ... أَنَا التَّوّابُ الرَّحِیمُ»

۶-بازگشت لطف خداوند به توبه کنندگان، دائمی، قطعی و همراه با محبّت است. «أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوّابُ الرَّحِیمُ»

انتهای پیام/