به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، انتشار خبر ابتلای استاد محمدرضا حکیمی به کرونا و بستری شدن ایشان در بیمارستان که طی روز‌های گذشته منتشر شد، دلیل مهمی برایمان بود که با آقای امیرمهدی حکیمی، برادرزاده و شاگرد استاد تماس بگیریم؛ هم برای جویا شدن از احوال استاد حکیمی و هم برای گپ و گفتی درباره منش و روش زندگی او؛ آن‌چه در پی می‌آید ماحصل این گفت‌وگوی مختصر است.

ازحال عمومی استاد چه خبر؟
خبر‌هایی که دارم، خداراشکر، حال عمومی ایشان خوب است و مشکل خاصی در رابطه با حال عمومی ندارند؛ فقط به دلیل ابتلا به کرونا و حدود ۵۰ درصد درگیری ریه‌ای که پیدا کرده‌اند، تحت مراقبت هستند؛ دو روزی هست که این وضعیت را دارند و الحمدلله وضعیت درمانی استاد رو به پیشرفت است و خوشبختانه نیازی به انتقال ایشان به آی. سی. یو نیست.

وضعیت هوشیاری مناسبی دارند؟
بله، خدا را شکر، همان‌طور که عرض کردم، مراحل درمانی در حال انجام و پیشرفت است و استاد هوشیار هستند. از مردم عزیز برای بهبودی ایشان التماس دعا داریم. البته باید بگویم که استاد طی چند سال گذشته به صورت مداوم دچار ضعف بوده‌اند و کرونا این وضعیت را تشدید کرده‌است.

ماجرای ارسال پیام سیدحسن نصرا... به استاد محمدرضا حکیمی چیست؟
بعد از جنگ ۳۳ روزه لبنان در سال ۲۰۰۶ م/۱۳۸۵ ش، استاد در منقبت حضرت حجت (عج)، اشعاری سرود که در آن اشاراتی به فداکاری‌های حزب‌ا... و حرکت‌های اجتماعی در لبنان داشت؛ اگر اشتباه نکنم، شعر را هم تقدیم کردند به حزب‌ا... و این به دست آقای سیدحسن نصرا... رسید و ایشان هم، نماینده خودشان را فرستادند خدمت استاد حکیمی و آن‌جا گفته بودند که شما در این پیروزی سهیم هستید و این سهیم بودن، ناشی از تأثیر نگاه اندیشه‌ای و تفکری شماست. خب، آثار استاد، مخصوصاً «الحیات» در سال‌های اولیه در بیروت نشر پیدا کرده بود و خود ایشان هم گفتند که بچه‌های حزب‌ا... در حلقه‎های فکری خودشان به الحیات توجه داشتند و الحیات‌خوانی داشته‌اند و این نگاه اجتماعی-سیاسی به وقایع روز را، با مطالعه و دقت در روایات الحیات فراگرفتند و این کتاب، نقش اساسی و تاثیرگذاری در اندیشه برادران حزب‌ا... داشته است. خودِ استاد هم همیشه این نگاه را دارد. اگر آثار ایشان را پیگیری کنید، در حوزه‎های مختلف، یک بخش از آن‌ها، راجع به مفهوم انتظار و مقاومت است؛ در خود «الحیات» هم، این را در ابوابی مطرح کردند و در یک یادداشتی نوشته بودند که حق‎التالیف چند تا از کتاب‌ها، وقف هزینه مبارزان فلسطینی شود؛ یعنی در حد خودشان، کمک مالی هم داشتند.

به نظر می‌رسد نگاه به عدالت‌خواهی در اندیشه استاد حکیمی بسیار برجسته و جدی است.
همین‌طور است؛ از ایشان به عنوان فیلسوف عدالت یاد می‌کنند؛ فکر می‌کنم نقطه ثقل و کانون بحث ایشان همیشه عدالت است البته عدالت، نه فقط به معنای سیاسی و اجتماعی آن، بلکه به عنوان معنایی که در همه شئون حیات بشری، باید باشد. استاد آن‌چه را گفته، زیسته است؛ یعنی اندیشیدن را زیسته‌است؛ به این معنا که وقتی از محرومان و مستضعفان سخن می‌گوید، با وجود این‌که حدود یا بیش از ۱۰۰ جلد کتاب نوشته‌است و می‌تواند زندگی نسبتاً راحتی داشته باشد، اما همیشه زندگی او، حدی به اندازه حد محرومان جامعه و بلکه می‌توانم بگویم متوسط به پایین بوده‌است.

منبع: روزنامه خراسان 

انتهای پیام/