به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،اگر انسان ها دیگر وجود نداشته باشند، ۳/۵ میلیون تن زباله از ژاپن تا کالیفرنیا پخش می شود و کسی نیست که آن ها را جمع آوری کند. این بدان معنی است که ضایعات پلاستیکی بیشتری در خیابان ها، جنگل ها و اقیانوس ها پخش می شود. تعجبی ندارد اگر هزار سال دیگر از خواب بیدار شویم و ببینیم ظرف های پلاستیکی هنوز دور و برمان هستند. اما خبرهای خوبی هم داریم چون نبود انسان مزایای خیلی زیادی برای سیاره زمین و همه ی جنبه هایش دارد.

در ادامه می خواهیم ببینیم اگر همه ی انسان ها یک روز به خواب بروند و هزار سال بعد بیدار شوند چه اتفاقی خواهد افتاد.

۱- جنگل ها دوباره همه جای زمین رشد می کنند

اگر آسیب وارده به یک جنگل بارانی شدید باشد، بیش از ۴ هزار سال طول می کشد تا از هر جهت به طور کامل احیا شود. چوت فعالیت های انسانی انجام سریع تر این کار را برای جنگل دشوار می سازد. بنابراین اگر انسان ها روی کره زمین نباشد، درخت ها و تمامی عناصر طبیعت بسیار سریع تر از میزان مورد انتظار دوباره رشد می کنند.

جمعیت حیواناتی که در جنگل ها زندگی می کنند هم رو به افزایش می گذارد چون با وفور غذا مواجه می شوند. حیوانات نقشی کلیدی در احیای مناطق آسیب دیده ی جنگلی دارند چون بذر آن ها توسط حیوانات پخش می شود. به علاوه، زمان زیادی طول می کشد تا درختان سایه دوست دوباره شروع به رشد کنند. این روند بیشتر از ۱۶۰ سال به طول می انجامد.

۲- بسیاری از ساختمان ها از هم می پاشند

اغلب بامپوش هایی که از آن ها در ساخت خانه ها استفاده می شود به گونه ای ساخته می شوند که ۲۰ تا ۳۰ سال عمر می کنند. بعد از این مدت، رفته رفته دچار نشتی و مشکلات دیگری می شوند و باید با مداخله ی انسانی تعمیر شوند. از لحظه ای که سقف ساختمان نشتی پیدا کند تا زمانی که آب سقف و دیوارها را بپوساند فاصله ی زیادی نیست. به همین دلیل سازه های چوبی اول از همه از میان می روند.

سازه های شیشه ای و فلزی هم خیلی زود شروع به خراب شدن می کنند. بنابراین می توانید همه ی این آسمان خراش های بسیار بلند و مجللی که شهرها را پر کرده اند را نابود شده بدانید. تنها ساختمان هایی احتمالاً بعد از هزار سال کماکان پا برجا هستند که از سنگ ساخته شده باشند.

۳- زمین در تاریکی فرو می رود

اولین روز بعد از به خواب رفتن انسان ها اغلب نیروگاه های سوخت فسیلی از کار می افتند و بنابراین برق تمام دنیا قطع می شود. سوسک ها و موش ها که حالا دیگر دنیا را تحت تسلط خود دارند به غذای درون یخچال های ما هجوم می آورند.

علاوه بر این، بسیاری از متروهایی که آب باران در آن ها جمع می شود، از کار می افتند و بنابراین تونل های مترو در عرض ۳۶ ساعت زیر آب می روند. مخازن ذخیره نفت لبالب پر و بعد هم منفجر می شوند. نفت سرازیر می شود و گالن ها از آن از اقیانوس ها سردر می آورد.

۴- بیشتر حیوانات خانگی منقرض می شوند

حیواناتی مانند سگ های کوچک و گوسفندها از همه آسیب پذیرترند و به شدت در معرض خطر قرار می گیرند. حتی اگر داخل یک فضای بسته باشند هم غذایشان بالاخره تمام می شود و مجبور می شوند بیرون بروند و به دنبال غذا بگردند. سگ های بزرگ تر مثل ژرمن شپردها، شیپ داگ ها و نژادهای وحشی، می توانند خود را با حیات وحش سازگار و از خود محافظت کنند.

گربه ها هم احتمالاً می توانند خود را با شرایط جدید زندگی شان سازگار کنند. با این حال، برای زنده ماندن باید کمی قوی تر شوند. سگ هایی که از میادین مبارزه سگ ها گریخته اند هیچ مشکلی برای زنده ماندن ندارند. طبیعت رقابت طلب و وحشی این سگ ها به آن ها کمک می کند بر نژادهای ضعیف تر فائق آیند.

۵- بسیاری از بناهای تاریخی دنیا به تاریخ می پیوندند

فرسایش یکی از بزرگ ترین دشمنان همه ی مواد و مصالحی است که در ساخت تمامی آثار تاریخی زیبای ما به کار رفته است. تنها طلا است که در طی زمان در برابر فرسایش ایمن است. امروزه آلاینده های هوا دلیل شماره یک فرسایش و علت این است که مردم این روزها مجورند به خانه ی خود رسیدگی و آن را تعمیر کنند. اما حتی اگر فعالیت های انسانی متوقف شوند هم این مشکل برطرف نمی شود.

چون فلزات با وجود اکسیژن به راحتی صدمه می بینند. این امر باعث زنگ زدن آن ها می شود، چیزی که دیر یا زود منجر به تخریب آن ها می شود. و وقتی هم که انسانی نباشد تا مشکل را برطرف کند، میزان تخریب ببیشتر می شود.

۶- گیاهان همه جا را تسخیر می کنند

اگر فعالیت های انسانی متوقف شود، درخت های مو و پیچک ظرف تنها ۵ سال نمای ساختمان های باقیمانده را می پوشانند. مثل روستایی در چین به نام هوتووان که در سال ۲۰۰۲ خالی از سکنه شد و ۲ دهه بعد به طور کامل به تسخیر طبیعت درآمد. بسیاری از ساختمان های این روستا کاملاً پوشیده از درخت مو و پیچک شده اند. پس می توانید تصور کنید که بعد از ۹۸۰ سال دیگر وضع چقدر بدتر خواهد بود.

۷- بسیاری از شهرها زیر آب می روند

علت اینکه شهرهایی همچون آمستردام هنوز پا برجا هستند تنها به لطف وجود سیستم های زهکشی، سدها و پل ها است. آن ها هستند که آب اقیانوس ها را از شهرهای ما دور نگه می دارند و مانع از وقوع فجایعی همچون سیل و سونامی می شوند. اما اگر انسانی نباشد که به این سیستم ها رسیدگی کند، قدرت آب آن ها را نابود می سازد. مقادیر عظیمی آب وارد شهرها و خانه های ما می شود.

گفته می شود بعضی شهرها هم زیر آب می شوند. بر اساس اطلاعات موجود، برخی شهرهای دنیا تا سال ۲۰۷۰ با افزایش شدید سطح آب مواجه خواهند شد. اما اگر انسانی نباشد، چنین اتفاقی می تواند ظرف مدت کوتاه تری رخ دهد.

۸- انسان باید تلاش زیادی برای برگرداندن شهرهای خود به حالت قبل کند

انسان ها باید دوباره برای بقای خود بجنگند چون باید با حیوانات وحشی رو در رو شوند. توانایی همکاری با یکدیگر و کار گروهی آن ها نقش بسیار مهمی دارد چون به آن ها کمک می کند بر همه ی دیگر موجودات تسلط یابند. آن ها هنوز به خاطر دارند که چطور بای با حیواناتی مانند سگ ها و گربه ها دوست شوند. اصلی ترین تفاوت میان حالا و آغاز زمان این است که بقایای شهرهای قدیمی هنوز وجود دارد.

انسان همه ی دانش فنی لازم برای ساخت دوباره ی تمامی چیزها به شکل سابق را دارد. با این حال، برای شکار غذا و غلبه بر دیگر حیوانات بزرگ وحشی باید طرز فکر خود را تغییر دهد و بدوی فکر کند. اما همانطور که پیش تر ذکر شد، توانایی همکاری با یکدیگر به آن ها در دستیابی به این هدف کمک می کند.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/