به گزارش  حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از افراد مقابل ابا عبدالله الحسین علیه السلام، شمر بن ذی الجوشن لعنة‌الله‌علیه است. از فرماندهان سپاه امام علی در جنگ صفین و جانباز امیرالمومنین کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت.

 این چنین کسی حالا در کربلا شمر می‌شود.

با ورودش به کربلا همه چیز عوض می‌شود. شمر آدم کوچکی نیست. اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این‌ها مال شمر است، شما با آن‌ها گریه می‌کردید. هیچ گاه گفته نمی‌شود که وقتی شمر دستش را به حلقه خانه خدا می‌زد چگونه با خدا زمزمه می‌کرد!

شخصی که صحبتش را می‌کنیم (شمر)، شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفته است. فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم‌هایی بوده که عرق می خورده و عربده می‌کشیدند. شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده‌اند، آدم‌هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند. بسیاری از آن‌ها اهل تهجد بودند.

در کربلا هر روز بیست هزار نفر در فرات غسل می‌کردند. غسل قربة الی‌الله که حسین را بکشند و می‌گفتند: غسل می‌کنیم تا ثوابش بیشتر باشد!

در ظهر عاشورا وقتی اباعبدالله الحسین علیه‌السلام برای نماز خواندن اذان می‌گفتند، فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی‌خواند.
آن‌ها هم نماز می‌خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام می‌گویند که نماز شما قبول نیست! حبیب به آن‌ها می‌گوید:«نماز شما قبول است؟!» این جمله باعث درگیری شده و حبیب به شهادت می‌رسد. حضرت حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند.

ما در کربلا به کلاس شمرشناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر. شمری که شانزده بار به مکه رفته، جانباز امیرالمومنین بود، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که  به این جا رسید؟

این هشدار و اندرزی است برای امروز و فردای ما!

انتهای پیام/