به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان،آیا تا به حال فکر کرده اید که افراد نابینا یا افرادی که بینایی خود را از دست داده اند چه رویایی میبینند؟ آیا نابینایان در خواب رنگها را میبینند؟ آیا آنها همان رویا را میبینند که ما خواب میبینیم؟ آیا آنها هنگام خواب میبینند یا نه؟ اجازه دهید به همه این سوالات در این گزارش پاسخ دهیم.
افرادی که نابینا متولد میشوند هیچ درک درستی از نحوه عملکرد بینایی ندارند
مطمئناً افراد نابینا تعریف بینایی را میدانند، اما نمیدانند در واقعیت چگونه به نظر میرسد، یا بهتر بگویم تعریف آنها از بینایی آنطور که همه ما داریم نیست، دنیای که آنان از اطراف خود تصور میکنند در واقع زاییده تخیل است.
به همین دلیل، آنها نمیتوانند رویاهای خود را ببینند همانطور که نمیتوانند دنیای واقعی را هنگام بیدار شدن ببینند، تجربه رویایی آنها دقیقاً مشابه زندگی بیداری آنهاست و رویاهای آنها بیشتر به حواس دیگر وابسته است.
افرادی که بینایی خود را از دست داده و نابینا متولد نشده اند
یک مطالعه تحقیقی در دانمارک سال ۲۰۱۴ انجام شد نشان داد که نابینایانی که با بینایی متولد شدهاند، میتوانند مانند افراد بینا رویاها را ببینند اما با گذشت زمان رویاهای آنها شبیه افرادی میشود که نابینا متولد شده اند.
زمان میگذرد و حافظه همیشه خاطرات قدیمی را بیرون میریزد تا خاطرات جدیدی ثبت شود، در این صورت، آن خاطرات جدید که ریشه در چیزهایی غیر از بینایی دارد، خاطرات بصری قدیمی را از بین میبرد و به همین ترتیب، این رویاهای نامرئی رویاهای قابل رویت را میشویند.
افرادی که نابینا متولد میشوند، کابوسهای زیادی میبینند
این تحقیق چیز دیگری را نشان داد که تا حدودی جالب بود. افرادی که نابینایان به دنیا میآیند بیشتر از افراد بینا کابوس میبینند، در واقع تا چهار برابر بیشتر. عموماً اعتقاد بر این است که کابوسها تمرینات ذهنی رویدادهای بالقوه ناراحت کننده هستند، که به عنوان یک مکانیسم مقابلهای ایجاد شده اند تا در واقع ما در هنگام بیداری احساس بهتری داشته باشیم.
برای اکثر نابینایان،کارهای روزمره با خطرات زیادی همراه است، مانند گم شدن هنگام خرید یا تصادف با ماشین و اینها یکی از شایعترین کابوسها در بین همه نابینایان بوده است.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
خدایا برای همه نعمتهایی که فراموش کردم نعمت هستند.... تو را شکر میگویم
فک کنم اشتباه نوشتی
باید توبه کنی نه شکر