به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از انگجت؛ مدت زیادی است که گفت و شنود‌هایی در مورد تراشه‌های هیبریدی قدرتمند اینتل به گوش می‌رسد، آن‌ها به موقعیتی تقریبا افسانه‌ای دست یافته اند. ایده‌ای که پشت تولید آن‌ها وجود دارد جالب است؛ اینکه آن‌ها دارای هسته‌های عملکردی (P-cores) و هسته‌های کارآمد (E-cores) در یک قالب هستند که بسته به نوع، تراشه‌هایی را در اختیار شما قرار می‌دهند که می‌توانند قوی‌تر و کمی هوشیارتر باشند.

این در حالی است که پیش از این، تمام هسته‌های CPU اینتل تقریباً یکسان بودند که منجر به طراحی‌های مختلف صرف انرژی در چند سال گذشته شده است. اکنون این شرکت آماده است تا این تراشه‌ها را که قبلاً با اسم رمز Alder Lake شناخته می‌شد، به عنوان پردازنده‌های دسکتاپ نسل دوازدهم خود عرضه کند و شاید این اتفاق، بتواند AMD را از کانون توجه دور کرده و تا حدی جای آن را بگیرد.

این تراشه‌های نسل دوازدهم علاوه بر پیکربندی هیبریدی خود، اولین تراشه‌های تحت فناوری فرآیند «اینتل ۷» هستند که قبلاً به‌عنوان یک طراحی اصلاح‌شده ۱۰ نانومتری دیده می‌شدند. عملکرد این تراشه‌های نسل دوازدهم ممکن است برای توجیه برند جدید کافی باشد.

سرعت چندین برابری تراشه های جدید اینتل

اینتل می‌گوید تراشه‌های نسل دوازدهم تا ۱۹ درصد سریع‌تر از پردازنده‌های نسل یازدهم هستند و در بنچمارک Adobe After Effects Pulse دو برابر سریع‌تر هستند. وقتی صحبت از عملکرد چند رشته‌ای می‌شود یعنی کار‌هایی که به طور خاص برای بیش از یک هسته ساخته شده اند، مانند ویدئو و رندر سه بعدی، این شرکت ادعا می‌کند که i۹-۱۲۹۰۰K رده بالا ۵۰ درصد سریعتر از ۱۱۹۰۰K سال گذشته است در حالی که از انرژی کمتری استفاده می‌کند. حتی در دیدی وسیع‌تر می‌توان گفت تراشه‌های جدید می‌توانند به برابری عملکرد دست یابد در حالی که تنها از حدود یک چهارم توان استفاده می‌کند.

تراشه‌های Core نسل دوازدهم اینتل می‌توانند تا ۱۶ هسته را در i۹-۱۲۹۰۰K قرار دهند. این ترکیبی از ۸ هسته P و ۸ هسته E، با مجموع ۲۴ رشته پردازشی است که هر هسته P در آن دو برابر می‌شود، زیرا آن‌ها از Hyper-threading پشتیبانی می‌کنند، اما هسته‌های E از این ویژگی پشتیبانی نمی‌کنند. با توجه به اینکه این یک روش کاملاً جدید برای طراحی تراشه‌ها است، این شرکت همچنین برای توسعه Thread Director جدید با مایکروسافت همکاری کرد که به طور هوشمند وظایف را به هسته مناسب اختصاص می‌دهد. به این ترتیب شما مجبور نیستید به صورت دستی یک رشته پس‌زمینه را به یک هسته الکترونیکی اختصاص دهید یا وقتی شروع به انجام کار روی امور مختلف به صورت همزمان کردید، تنظیمات خود را مخفی کنید. اگر طراحی هسته هیبریدی آشنا به نظر می‌رسد، به این دلیل است که ARM در دهه گذشته چیزی مشابه را با فناوری big.LITTLE خود بر روی CPU‌های تلفن همراه انجام داده است.

اینتل ادعا می‌کند که هسته‌های P می‌توانند تا ۲۸ درصد سریع‌تر از نسل دهم تراشه‌های Comet Lake S خود در عملکرد تک رشته‌ای عمل کنند. در همین حال، هسته‌های E به تنهایی به اندازه سخت‌افزار‌های نسل دهم سریع هستند. همانطور که انتظار دارید، این تراشه‌ها زمانی بهترین می‌درخشند که حجم کاری جدی را به آن‌ها وارد می‌کنید. اینتل می‌گوید i۹-۱۲۹۰۰K می‌تواند در حین بازی Mount و Blade II و پخش جریانی از طریق OBS تا ۸۴ درصد نرخ فریم بالاتری نسبت به تراشه‌های نسل قبلی داشته باشد. به طور مشابه، در حین انجام چند کار با Adobe Lightroom Classic و Premiere Pro، تراشه جدید اینتل ۴۷ درصد سریع‌تر عمل می‌کند.

بیشتر بخوانید

• ادامه چالش شرکت‌های فناوری با کمبود تراشه تا سال ۲۰۲۳

انتهای پیام/