دموکراسی، بهانه آمریکا برای تحریم کشور‌های مختلف

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، شبکه تلویزیونی سی سی تی وی چین گزارشی درباره نقایص دموکراسی آمریکایی منتشر کرد. آمریکا همواره به بهانه «دموکراسی» از چماق تحریم‌های اقتصادی علیه کشور‌های مخالف خود استفاده کرده است که در نهایت، چیزی جز رکود اقتصادی و هرج و مرج اجتماعی در پی نداشته است.

آمریکا برای دستیابی به اهداف خود ابزار‌های سیاسی مختلفی دارد، مانند اقدام نظامی، مجاب سازی دیپلماتیک، تحریم فناوری، کمک‌های اقتصادی و غیره. اما اگر به تاریخ معاصر نگاه کنید، به راحتی متوجه می‌شوید که واشنگتن از یک ابزار خاص به نفع خود استفاده کرده است، یعنی تحریم‌های اقتصادی. در پایگاه اینترنتی وزارت خزانه داری آمریکا فهرستی از برنامه‌های تحریم‌های فعالی دیده می‌شود که آمریکا در حال حاضر بر مناطق، کشورها، سازمان‌ها و گروه‌های بسیار مشخص در نقاط مختلف جهان اعمال کرده است. این فهرست طویل که متشکل از ۳۶ مورد تحریم است، همه قاره‌ها به جز قطب جنوب را دربر می‌گیرد.

دولت اوباما به تنهایی فقط در دوره نخست فعالیتش به طور میانگین سالانه ۵۰۰ نهاد را تحریم کرد. این رقم در دوره ریاست جمهوری ترامپ تقریباً دو برابر شد و بعد جو بایدن روی کار آمد. اما وی که منتقد شدید ترامپ بود، تغییری اساسی ایجاد نکرد، بلکه تقریباً همه برنامه‌های تحریم‌های دوره ترامپ را به ارث برد. بسیاری از این تحریم‌ها به نام دموکراسی و با ادعا‌های واشنگتن درباره نقض حقوق بشر، اعمال شده است. اما چه کسی باید درباره این اتهامات قضاوت و آن‌ها را راستی آزمایی کند. چه کسی باید ارزیابی کند تا ببیند آیا این تحریم‌ها کمک مناسبی به دموکراسی می‌کند؟

سلاح قدرتمند آمریکا برای تشدید تحریم ها، سوء استفاده از دلار است. این اقدام در اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز شد و بعد از حملات ۱۱ سپتامبر، شدت گرفت. دولت آمریکا تلاش کرده است موقعیت دلار را در بازار مالی جهان تقویت کند. بنا بر اعلام بانک مرکزی آمریکا در سال ۲۰۰۹، بالغ بر ۶۵ درصد دلار در گردش آمریکا، در خارج از کشور استفاده شد. دلار در بیش از ۲۰ کشور و منطقه در آمریکای جنوبی، آفریقا و منطقه اقیانوس آرام به عنوان ارز اصلی استفاده می‌شود. آمریکا در سال‌هایی که اقتصاد قدرتمند بود، از پول این کشور‌ها برای ثروتمندتر کردن خود استفاده می‌کرد، اما وقتی اقتصاد آمریکا عملکرد خوبی نداشت، دامنه سرایت مخاطرات مالی به کشور‌های دیگر نیز گسترش یافت؛ بنابراین نکته این است که تا زمانی که دلار تنها ارز ذخیره جهان باشد، جامعه جهانی و بازار‌های دنیا با خطر رو به رو هستند، از جمله خطر تورم که از سوی دولت آمریکا وجود دارد.

انتهای پیام/