تربیت معلمان برای مناطق محروم ازسال ۱۳۶۰ به بعد تحت عنوان تربیت معلم چهارساله ( به جای تحصیلات مقطع دبیرستانی) درکشور اجراشد که فارغ التحصیلان موظف بودند ۸ سال درمناطق روستایی درمقطع ابتدایی تدریس نمایند ولی این
طرح بخاطر مشکلات بیش ازحد مناطق روستایی دورازشهرها
و حقوق بیش ازاندازه کم معلمان واعتراضات ودرگیربودن معلمان با روستائیان و ادارات آموزشی بطور عملی شکست خورد بنابراین دراین مناطق فقط می توان ازسرباز معلمانی استفاده کرد که آموزش نظامی را دربهاریا تابستان سپری کرده باشند وبه تدریس ومعلمی علاقمند باشند و استخدام معلم برای مناطق محروم بخاطر مشکلات بسیار طاقت فرسا برای معلمان حکم زندان وتبعیدگاه را دارد و مردم روستاها هم بخاطر مشکلات عدیده اقتصادی هرگز نمی توانند معلمان خود را حمایت اقتصادی نمایند وازطرفی در روستاها بیشترافرادکهنسال زندگی می کنند و خانواده های جوان دارای فرزند هم بخاطر شرایط بداقتصادی وازسر ناچاری در روستا ماندگارشده اند وبرای معلمان وآموزش پرورش قابل نیستند ومعلمی که می خواهد در روستا خدمت کند شرایط لازم وسالم بهداشتی وتغذیه و حقوقی را نداردومرتب باید با اعصاب وروان بد خود بجنگد بنابراین همه معلمان ازشرایط بد روستایی فراری هستند و به زورنگهداشتن آنها در روستای فاقد امکانات هم تبعات بسیاربدی برای آنان دارد ولی یک سرباز معلم ویا بخش خصوصی آموزش می تواندبعنوان یک پیمانکارآموزشی مشکلات آموزش پرورش را حل نماید بشرطی که حقوق معلمانش هر۶ ماه یکبار پرداخت نشودو آموزش پرورش ازآن فرصت طلبی نکند ومشکلات خودش را با مشکل ایجاد کردن برای معلمان به تمام معنا گرفتار درانبوه مشکلات حل نکند. این وضعیت اصلاً عادلانه نیست که ما یک جوان رعنا وتر وتازه را بدون تامین هیچ گونه شرایط زیستی مناسب به روستاها بفرستیم و با له کردن معلم مشکل خود را حل کنیم در سالهای قبل ترکه این اتفاق می افتاد شرایط بد معلمان باعث می شد بسیاری ازمعلمان ازشغل خودانصراف دهند یا اگر پایدار می ماندند با افسردگیهای شدید دست وپا بزنند وتا ۳۵ و۴۵ سالگی مجرد بمانند ونتوانند ازدواج کنند وامروز باشرایط سخت اقتصادی استخدام معلم برای مناطق دورافتاده وبخاطر چندعدد دانش آموز اندک نه صرفه اقتصادی دارد ونه این دانش آموزان می توانند شرایط ادامه تحصیل در خوابگاههای شبانه روزی را تحمل نمایند بنابراین بهترین گزینه استفاده مکرر ومدام ازسربازمعلمان است آن هم نه بعنوان مدرس بلکه بعنوان رابط آموزشی که این افرادبسته های آموزشی را دراختیار دانش آموزان قراردهند زیرا اگر سربازمعلمان تدریس هم انجام دهند مجبور میشوند در روستا بمانند و شرایط بدروستا آنها رابه خودکشی وهزاران مشکلات روحی روانی ترغیب می نماید یک شب زندگی در روستای محروم به اندازه یک سال عذاب کشیدن در زندان وتبعیدگاه عذاب آوراست جایی که مردم جز پوزخند محبت هیچ چیزی برای معلم ندارند خودشان هم با زجر ومکافات نان خود راتهیه می کنند. مناطق محروم خدمت کردن درمرتبه اول خود را نابودکردن وبازی کردن با جان وروح خوداست حتی انسان اگرهرشب کباب هم بخورد دیدن مردمان فقیر بهشت رابرای معلم جهنم می کند مشکلات در روستاها یکی وهزارتا نیست مشکلات تمام عیار وهمه جانبه است معلم بعنوان مامور دولت ازهمه طرفهای روستایی تحت فشار حداکثری سیاسی است و دریک کلمه مرگ بهتراست از خدمت درمناطقی که فاقد آب ونان و هزاران مولفه های دیگرند و معلم رابعنوان گروگان دولت مرتب تحت فشارقرارمیدهند.

من یک جانباز با مدرک لیسانس هستم و بیکار تو خانه نشستم کمبود معلم داری یا معلمها به مناطق محروم نمیرن منو استخدام کن من که ساکن اردبیل هستم حاضرم دور افتاده ترین و محرومترین روستاهای کشور برم

نیروی انسانی هست ، باید استخدامشان کنید ، بنده فوق لیسانس مهندسی عمران از دانشگاه ازاد با معدل ۱۶ بیکار هستم و علاقه مند به تدریس در آموزش و پرورش ، حتی در محروم ترین نقاط هستم ولی استخدام نیست .