شکوه شایان پور درباره  عوامل و علائم دفع پروتئین از ادرار گفت: امکان وجود پروتئین در ادرار به میزان کم در طول ۲۴ ساعت وجود دارد و در یک فرد عادی غیر باردار دفع به میزان ۱۵۰ میلی گرم در روز به صورت طبیعی ممکن است.

در برخی مواقع از جمله در زمان تب، انجام ورزش‌های سنگین، مشکل قلبی، داشتن بیماری‌های عفونی و ویروسی ممکن است دفع پروتئین کمی بیشتر از حد طبیعی باشد. نباید نگران باشید؛ زیرا این میزان افزایش گذرا است و اگر کلیه مشکلی نداشته باشد با بهبودی از بیماری به وضعیت قبل باز می‌گردد.

او گفت: در شرایط عادی و به صورت ثابت اگر بیش از این مقدار در ۲۴ ساعت پروتئین دفع بشود، باید از نظر پزشکی مورد بررسی قرار گرفته و درمان لازم انجام شود. در زمان بارداری با توجه به این که فعالیت کلیه افزایش می‌یابد، پروتئین تا مقداری بیشتر تا ۳۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت به صورت طبیعی قابل قبول است؛ اما بیشتر از این مقدار نیاز به بررسی دارد.

شایان پور گفت: مشکلات ژنتیکی کلیه، دیابت، فشار خون و بیماری‌های ایجاد کننده اختلال سیستمیک نیز بر روی دفع پروتئین موثر هستند.

او گفت: دفع پروتئین ممکن است در بسیاری از مواقع به دلیل مصرف دارو‌های بدون تجویز پزشک، دارو‌های گیاهی غیر معتبر و مکمل‌های غیر استاندارد ایجاد شود که آسیب‌های کلیوی جبران ناپذیر و دفع پروتئین را به دنبال دارد. دیابت از مهمترین علل مشکلات کلیوی و دفع پروتئین است و در بیشتر مواقع دیابت‌های کنترل نشده یا کنترل شده ممکن است تاثیرات کلیوی داشته باشند و اثر اولیه خود را با دفع پروتئین نشان می‌دهند.

او گفت: دفع پروتئین از ادرار و آسیب کلیوی در مراحل ابتدایی علامتی ندارند و باید افراد بررسی‌های دوره‌ای و آزمایشات را انجام دهند و در صورت کوچکترین مشکل به پزشک مراجعه کنند.

دفع پروتئین از میزان اندک تا متوسط ممکن است بدون علامت باشد؛ اما دفع به میزان زیاد علایم بالینی ایجاد می‌کند. ورم دست، پا، صورت و زیر چشم، فشارخون بالا همراه با افت کارکرد کلیوی از جمله استفراغ، بی اشتهایی و خواب آلودگی و ادرار همراه با خون از جمله علائم دفع پروتئین در موارد حاد هستند.