محمدرضا رضایی کوچی گفت: بودجه ما عمدتاً در حول دو محور فروش نفت و مالیات ستانی است نفت، چون یک کالای سیاسی است و تحت تاثیر مسائل سیاسی تعادل ندارد خیلی قابل اتکا نیست. قرار بوده که از سالیان گذشته اتکا بودجه به نفت کم شود که هنوز هم این اتفاق نیفتاده است.

نفت از جمله کالا‌های استراتژیک جهان و به عنوان یک یاز نهاد‌های مهم تولید هر کشور به شمار میرود، در نتیجه، نوسانات شدید قیمت نفت که آن را شوک نفتی می‌نامند، تآثیرات به سزای در اقتصاد کشور‌ها چه در حال توسعه و چه توسعه یافته دارد.

از سویی دیگر، از زمانی که درآمد‌های ناشی از نفت در اقتصاد ایران سهم بالایی از تولید ناخالص داخلی و بودجه‌های سالیانه را به خود اختصاص داده اقتصاد ایران بر پایه‌ی اصول یک اقتصاد تک محصولی بنا شده است که نشان میدهد قیمت نفت و درآمد‌های ناشی از آن، به عنوان یک عامل محرک رونق و رکود اقتصادی در ایران به شمار می‌رود.

به گفته رضایی کوچی همچنان بودجه کشور وابسته به نفت است و نفت نقش عمده‌ای در تامین منابع مالی دارد.

دولت در لایحه بودجه ۱۴۰۰ سقف درآمد‌های نفتی را ۱۹۹ هزار و ۲۷۲ میلیارد تومان تعیین کرد که نسبت به قانون بودجه امسال، وابستگی بودجه به درامد‌های نفتی را به ۳۵.۶ درصد افزایش داده است.  

این نماینده مجلس مشکل بعدی بودجه را مالیات و فرار‌های مالیاتی می‌داند، زیرا افراد با ترفند‌های مختلف و آشنایی با قوانین مالیات را دور می‌زنند.

این نماینده مجلس یازدهم گفت: عمده مالیات را از کارمندان می‌گیریم از حقوق آن‌ها در صدی را برمیداریم برخی از افراد با تسلط بر ریز و درشت قوانین مالیات خود را پرداخت نمی‌کنند و این مسئله درآمد‌های دولت از محل مالیات را کاهش داده است.

تشدید تحریم‌ها از سال ۱۳۹۰ به بعد سبب شد سهم نفت در بودجه به محدوده ۵۰ درصدی برسد. محمدباقر نوبخت کاهش وابستگی بودجه به نفت در سال‌های اخیر را نه از روی اختیار که جبر و اضطرار ناشی از کاهش توامان صادرات و قیمت نفت می‌داند، اما می‌گوید دولت قصد دارد کاهش وابستگی به نفت را حتی در دوره رونق نفتی نیز ادامه دهد.

رضایی کوچی گفت: ما همچنان باید یه پولی از پولی از نفت در بیاوری و خرج سایر مسائل کنیم که این مسئله جوابگو نیست این چنین بودجه‌ریزی را ما در هیچ جای دنیا نداریم که بخواهیم نفت بفروشیم که تماماً توسط دولت انجام شود. روند وابستگی ما به نفت همچنان مانند دهه‌های گذشته است.