تاثیراتی که سفر به فضا بر جریان خون فضانوردان می‌گذارد
ناسا برای بررسی سلامت فضانوردان خود از یک تیم متخصص برای انجام ماموریت پزشکی از راه دور بهره می‌برد.
در ماموریت پزشکی از راه دور، یک محقق پزشکی در دانشگاه کارولینای شمالی برای درمان لخته خون یک فضانورد آمریکایی در طول ماموریت در ایستگاه فضایی بین‌المللی با ناسا همکاری کرد.
به گزارش eandt.theiet، آیا فضانوردان بیشتر در معرض لخته شدن خون هستند؟ این سوالی است که ناسا در کنار پروفسور استفان مول، استاد دانشکده پزشکی UNC تلاش می‌کند به آن پاسخ دهد. مطالب جدیدی در Vascular Medicine منتشر شده است که نتایج یک برنامه نظارت شغلی را نشان می‌دهد. این مطالعات پس از ایجاد لخته خون توسط یک فضانورد در طول ماموریت به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) انجام شد.
این اولین باری بود که لخته خون در فضانوردی در فضا پیدا می‌شد، بنابراین هیچ روش ثابتی برای درمان این موضوع در گرانش صفر وجود نداشت. بنابراین، ناسا از مول، یکی از اعضای مرکز تحقیقات خون UNC، خواست تا از دانش و تجربه درمان خود را استفاده کند. مول گفت: "با دانستن اینکه هیچ اتاق اورژانسی در فضا وجود ندارد، ما مجبور شدیم گزینه‌های خود را با دقت بسنجیم."
در ماموریت نهایی پزشکی از راه دور، پزشک مول و ناسا طی چند ماه به درمان فضانورد کمک کردند تا زمانی که فضانورد با خیال راحت به زمین بازگشت. لخته خون این فضانورد بدون علامت بود، بنابراین لخته خون تنها زمانی کشف شد که فضانورد در حال گرفتن سونوگرافی از گردن خود برای یک مطالعه تحقیقاتی در مورد چگونگی توزیع مجدد مایعات بدن در گرانش صفر بود. این امر مول را بر آن داشت تا به همکاری با ناسا برای تحقیق در مورد چگونگی رفتار جریان خون و لخته‌های خون در فضا ادامه دهد. مول و همکارانش به رهبری دکتر جیمز پاولا از ناسا، ۱۱ فضانورد را در مجموع ۲۱۵۰ روز در ایستگاه فضایی بین المللی تحت گرانش صفر تحت نظر گرفتند و جریان خون و اندازه رگ‌های خونی در رگ‌های گردن آن‌ها را قبل و در حین قرار گرفتن در معرض جاذبه صفر مقایسه کردند.
زمانی که فضانوردان وارد فضا شدند، با راهنمایی یک تیم رادیولوژی در زمین، سونوگرافی را روی گردن خود انجام دادند. مول در این ارتباط گفت: "ما انتظار داشتیم تغییراتی در جریان بر اساس عدم وجود جاذبه داشته باشیم. گرانش مایعات را در بدن شما به سمت پایین می‌کشد. زمانی که فضانوردان به فضا می‌رسند، کمبود جاذبه باعث می‌شود رگ‌های خونی در گردن به دلیل جابجایی مایعات به قسمت بالایی بدن منبسط شوند. فضانوردان از این جابجایی دچار تورم گردن و صورت می‌شوند. این یک یافته طبیعی و قابل انتظار است."
در حالی که ویژگی‌های جریان غیرعادی در ۶ فضانورد از ۱۱ فضانورد ثبت شد در هیچ یک لخته خون ایجاد نشده بود. با این حال، این مطالعه کاهش جریان خون در رگ‌های گردن، یافته‌های اکو غیرطبیعی در معاینه و حتی معکوس شدن جریان خون در دو فضانورد را پیدا کرد که این سوال را ایجاد کرد که آیا این ناهنجاری‌ها می‌توانند این مسافران فضایی را مستعد لخته شدن خون کنند.
مول می‌گوید تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما به دلیل چالش‌های چنین تحقیقاتی و تعداد کمی از فضانوردان برای شرکت در مطالعات آینده، ممکن است نتیجه گیری قطعی کمی طول بکشد. در عین حال، این تحقیق به اطلاع رسانی کمک می‌کند که چه تجهیزات پزشکی، مانند رقیق‌کننده‌های خون، باید برای مأموریت‌های فعلی و آینده فضایی در دسترس باشد. این داده‌ها همچنین برای به حداقل رساندن خطر لخته شدن خون در پرواز فضایی کمک می‌کند.
بیشتر بخوانید
