با ماشینی شدن زندگی انسان‌ها و ورود به حریم زندگی حیوانات بسیاری از گونه‌ها از زیستگاه خود دور می‌شوند، این امر ممکن است منجر به انقراض آن‌ها شود. هر سال ۲۱ ماه می که مصادف است با ۳۱ اردیبهشت، را روز جهانی گونه‌های در معرض خطر انقراض نامگذاری کرده‌اند. روز گونه های در معرض خطر برای همه مردم جهان، فرصتی است به منظور یادگیری در مورد اهمیت حفاظت از گونه های در معرض خطر و اقدامات روزمره ای که آنها می توانند برای کمک به حفاظت از آنها انجام دهند.

در ایران برخی گونه‌ها از نظر ملی و بین المللی و برخی از هردو جنبه در خطر انقراض هستند. پرندگانی نظیر درنای سیبری، بالابان، اردک سرسفید، میش مرغ، عقاب طلایی، اردک مرمری و تعدادی دیگر از گونه‌ها در کشور در معرض تهدید و انقراض هستند.

میش مرغ  پرنده‌ای که به نام «عروس بوکان» شناخته می‌شود، بیشتر از همه گونه‌های دیگر حتی یوزپلنگ در معرض خطر قرار دارد، اما در ابعاد جهانی وضعیت مطلوبی دارد.

در رده پستانداران گور ایرانی، یوزپلنگ ایرانی، خرس سیاه و گوزن زرد در معرض خطر انقراض هستند.

یوز آسیایی گونه‌ای است که هم از بعد ملی و هم از نظر بین المللی در خطر انقراض شناخته شده است، احتمال باروری در گربه سانانی مانند یوز پس از جفت گیری بالا نیست و این می‌تواند فرآیند احیای این گونه را سخت‌تر کند، اکنون فقط ۱۲ عدد یوزپلنگ در کشور باقی مانده است که از این تعداد فقط ۲ عدد ماده هستند.

گور ایرانی که قبلا در اغلب دشت‌های ایران مرکزی، از سمنان تا جنوب فارس و بخش‌هایی از شرق کشور پراکنش داشت، به علت شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه به دو لکه در توران سمنان و بهرام گور فارس محدود شده است، تغییرات اقلیمی و نابودی زیستگاه‌ها به‌طور مستقیم زندگی بسیاری از موجودات مانند گوزن زرد در دریاچه ارومیه را به خطر انداخته است.

از رده خزندگان در پنج راسته لاک‌پشت‌ها، کروکودیل‌سانان، سوسمارها، کرم سوسمار‌ها و مار‌ها تاکنون ۲۲۵ گونه مورد شناسایی قرار گرفته است که گونه‌هایی مانند افعی شاخدار دم عنکبوتی و افعی دماوندی در معرض خطر انقراض قرار دارند.

تخریب زیستگاه، تغییرات آب و هوایی، قاچاق و شکار و صید غیر قانونی مهمترین عوامل انقراض گونه های گیاهی و جانوری در جهان به شمار می روند.