صبح دوشنبه وقتی سباستین هالر، خرید جدید دورتموند در تمرینات این تیم احساس ناراحتی و درد کرد شاید کسی حدس نمی‌زد که شوکی بزرگ برای این تیم آلمانی و هوادارانش در راه باشد. مهاجم ساحل‌عاجی که قرار است جای خالی ارلینگ هالند گلزن را در خط‌حمله این تیم پر کند پس از اینکه نتوانست به تمرین ادامه دهد راهی بیمارستان شد تا مشخص شود علت درد و ناراحتی او چیست و وقتی جواب اولیه آزمایش‌های او مشخص شد، همه در این باشگاه از اتفاقی که افتاده بود شگفت‌زده و ناراحت شدند.
هالر با یک تومور مواجه شده که او را مبتلا به نوعی سرطان بیضه نشان می‌دهد و حالا باید به‌سرعت روند درمانی خود را آغاز کند و البته هنوز مشخص نشده وضعیت او تا چه اندازه وخیم است. باشگاه آلمانی دیروز این خبر را تایید کرد و گفت تمامی اقدامات لازم برای اینکه این بازیکن بتواند دوباره سلامتی‌اش را به‌دست بیاورد انجام خواهد شد.
دورتموند برای تقویت خط‌حمله خود در این تابستان و با توجه به اینکه فوق‌ستاره‌ای، چون هالند را به سیتی فروخته بود به‌سراغ مهاجم فصل قبل آژاکس رفت که فصلی درخشان را در این تیم هلندی پشت‌سر گذاشته بود. آنها برای خرید هالر ۳۱ میلیون پوند پرداخت کردند، اما با وجود تست‌های پزشکی مشخص نشد که او با یک بیماری خطرناک دست‌وپنجه نرم می‌کند. دورتموند در بیانیه خود اعلام کرد: «سباستین هالر، مهاجم تیم ما به‌دلیل بیماری باید کمپ تمرینی تیم در اردوی سوئیس را ترک کرده و هرچه سریع‌تر به آلمان برگردد تا روند درمانی خود را آغاز کند.
این ملی‌پوش ۲۸ ساله ساحل‌عاجی در جریان تمرینات صبح دوشنبه ناگهان احساس ناراحتی کرد و پس از انجام چند آزمایش روی او مشخص شد مشکلش وجود یک تومور است و باید برای آزمایش‌های تکمیلی و بررسی دقیق مشکلش تحت مراقبت باشد. باشگاه دورتموند از هواداران و رسانه‌ها درخواست می‌کند به حریم خصوصی این بازیکن و خانواده‌اش احترام بگذارند و بیش از این سوالی از آنها پرسیده نشود. به‌محض اینکه اطلاعات جدیدی درباره این موضوع قابل انتشار بود به اطلاع همگان خواهد رسید.»
سباستین کهل، ستاره سابق باشگاه که این روز‌ها به‌عنوان مدیرورزشی دورتموند فعالیت می‌کند، می‌گوید این خبر برای همه شوکی بزرگ بود، اما به یاری هواداران به هالر برای بهبودی هرچه سریع‌تر کمک خواهد شد: «این خبر برای هالر و همه ما شوکی بزرگ و باورنکردنی بود. همه خانواده دورتموند امیدوارند سباستین هرچه زودتر سلامتی‌اش را به‌دست آورده و دوباره درکنار سایر بازیکنان به فوتبال ادامه دهد. ما هر کاری که در توان‌مان باشد انجام می‌دهیم تا بهترین درمان ممکن برای او انجام شود و از هیچ تلاشی دریغ نخواهیم کرد.»
هالر فصل پیش بهترین سال فوتبالی‌اش را سپری کرد و موفق شد با پیراهن آژاکس در تمامی رقابت‌ها ۳۴ گل به ثمر برساند. اوج درخشش او در فصل قبل به رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا برمی‌گردد که آمار عالی ۱۱ گل‌زده در ۸ مسابقه را از خود به‌جای گذاشت، اما آژاکس با وجود درخشش او هم نتوانست از مرحله یک‌هشتم نهایی بالاتر برود و خیلی زود حذف شد. او قرار بود در این فصل خط‌حمله دورتموند را تقویت کند، اما حالا در‌حالی‌که هنوز در هیچ مسابقه‌ای برای تیمش به میدان نرفته مجبور است مدتی از میادین دور باشد و به درمان بیماری‌اش بپردازد.
هالر نخستین بازیکنی نیست که با این بیماری روبه‌رو شده و پیش از او چندین بازیکن مشهور و نامدار توانسته‌اند این بیماری مهلک را شکست داده و در مبارزه با سرطان سربلند باشند. در ادامه به بررسی برخی از این موارد می‌پردازیم.
آرین روبن
وینگر مشهور هلندی در سال ۲۰۰۴ شرایطی شبیه به هالر داشت و او هم در فاصله زمانی کوتاهی پس از اینکه راهی غرب لندن شد تا برای چلسی بازی کند متوجه شد به سرطان بیضه مبتلا است و باید به‌سرعت روند درمانی‌اش را آغاز کند. در آن زمان پزشکان اعلام کردند ستاره سابق رئال‌مادرید باید به‌سرعت تحت عمل جراحی قرار گیرد تا از گسترش این بیماری جلوگیری شود. روبن درباره شرایطش در آن برهه زمانی می‌گوید چند روز زمان نیاز بود تا جواب آزمایش‌ها و تست‌ها مشخص شود و در این مدت روز‌های وحشتناک و بسیار سختی را پشت‌سر گذاشت و دوران ترسناکی را سپری کرده است. درنهایت او توانست به‌خوبی روند درمانی را طی کرده و در فصل جدید برای چلسی به میدان برود.
روبن در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ نقش بسیار مهمی در قهرمانی تیمش در لیگ برتر جزیره پس از حدود ۵۰ سال داشت و عملکرد بسیار خوبی پس از درمان بیماری‌اش داشت که شاید روحیه بالایی که از شکست دادن این بیماری گرفته بود در این نمایش خوب تاثیرگذار بود. البته او خوش‌شانس بود که در آن زمان و در ۲۰ سالگی خیلی زود بیماری‌اش تشخیص داده شد و به همین دلیل درمان او خیلی راحت‌تر انجام شد. همانند بسیاری از فوتبالیست‌ها، روبن هم معتقد است در دورانی که مشغول درمان این بیماری بود فوتبال بین اولویت‌هایش قرار نداشت و تنها هدفش این بود که بتواند دوباره سلامتی‌اش را به‌دست آورده و همانند یک فرد عادی بتواند به زندگی ادامه دهد. او در این سال‌ها بار‌ها در مصاحبه‌هایش به مردان توصیه کرده بیشتر پیاده‌روی انجام دهند و آزمایش‌های سالیانه را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند. روبن سال‌ها به‌عنوان یکی از ستاره‌های تاثیرگذار فوتبال دنیا در تیم‌های مختلف به بازی پرداخت و حتی فینال جام‌جهانی را نیز تجربه کرد.
اریک آبیدال
آبیدال یکی دیگر از نمونه‌های مشهور فوتبالیست‌هایی است که در اوج فوتبالش ناگهان خبر ابتلایش به سرطان منتشر شد و هوادارانش شوکه شدند. روز ۱۵ مارس سال ۲۰۱۱ باشگاه بارسلونا در خبری ناگهانی از ابتلای مدافع چپ فرانسوی خود به بیماری سرطان خبر داد و اعلام کرد این بازیکن توموری نسبتا خوش‌خیم در کبد خود دارد که باید هرچه سریع‌تر برای درمان آن اقدام کند. او از تمرینات خارج شد و فقط دو روز بعد بود که تحت عمل جراحی قرار گرفت. تنها دوماه ونیم بعد او دوباره به میادین فوتبال برگشت و توانست در مسابقه‌ای همچون فینال لیگ قهرمانان برای آبی‌واناری‌ها به میدان برود. یاران آبیدال در فینال ۳ بر یک منچستریونایتد را شکست دادند و قهرمان اروپا شدند. در آن زمان کارلوس پویول کاپیتان بارسا بود، اما با توجه به شرایطی که آبیدال داشت در اقدامی جالب بازوبند کاپیتانی را به او داد تا این مدافع ملی‌پوش فرانسوی نخستین کسی باشد که جام قهرمانی را در ومبلی بالای سر می‌برد.
البته این پایان ماجرا و داستان بیماری او نبود؛ چراکه یک‌سال بعد بارسا دوباره اعلام کرد این بازیکن باید تحت عمل جراحی پیوند کبد قرار گیرد و این ادامه درمان او پس از عمل جراحی قبلی‌اش است. روز ۱۰ آوریل سال ۲۰۱۲ او دوباره تحت عمل جراحی قرار گرفت و جرارد پسرعمویش این عمل را انجام داد که موفقیت‌آمیز هم بود. بعد‌ها آبیدال در مصاحبه‌ای گفت دنی آلوز، هم‌تیمی برزیلی‌اش در بارسا به او پیشنهاد داده بود که حاضر است بخشی از کبد خود را برای درمان این بازیکن اهدا کند، اما مدافع فرانسوی این پیشنهاد را قبول نکرده بود؛ چراکه ممکن بود روی آینده ورزشی دفاع راست تیم‌ملی برزیل تاثیرگذار باشد.
آبیدال چندماه بعد توانست دوباره به میادین فوتبال برگردد و تا پایان فصل هم برای بارسا بازی کرد تا اینکه از این باشگاه جدا شد و یک‌سال برای موناکو بازی کرد و شش‌ماه آخر فوتبالش را نیز در المپیاکوس یونان سپری کرد تا اینکه بازنشسته و به‌عنوان مدیرورزشی مشغول به‌کار شد.
یوناس گوتیرز
این مدافع آرژانتینی هم مشکلی مشابه با روبن و هالر داشت، اما وضعیتش از ستاره هلندی وخیم‌تر بود و در آن زمان نگرانی‌های زیادی درباره شرایطش وجود داشت. گوتیرز در سال ۲۰۱۳ برای نیوکاسل بازی می‌کرد و در جریان دیدار برابر آرسنال در ماه می‌آن سال و به‌دنبال برخوردی که با باکاری سانیا، بازیکن حریف داشت دردی شدید را تجربه کرد که تا آن زمان مشابه آن را حس نکرده بود. به فاصله کمی بعد از این بازی او به پزشک مراجعه کرد و درحالی که تصور می‌کرد دلیل این درد برخوردش در جریان مسابقه است، اما وقتی جواب آزمایش‌ها مشخص شد با یکی از مهم‌ترین بحران‌های زندگی‌اش روبه‌رو شد. او هم به سرطان بیضه مبتلا شده بود و البته کمی این بیماری پیشرفته بود و زندگی او را تهدید می‌کرد. در اکتبر سال ۲۰۱۳ نهایتا این مدافع آرژانتینی تحت عمل جراحی قرار گرفت و تومور از بدنش خارج شد. یک‌ماه بعد او به ترکیب نیوکاسل برگشت، اما در نیم‌فصل به نوریچ قرض داده شد تا ادامه فصل را در این تیم بازی کند.
فصل به پایان رسید و گوتیرز راهی تعطیلات شد، اما این‌بار دوباره یک درد عجیب به‌سراغش آمد و از ناحیه کبد و غدد لنفاوی دچار مشکل شد. پزشکان این‌بار هم تشخیص دادند به سرطان مبتلا شده است و با توجه به اینکه بازهم بیماری پیشرفت کرده بود بلافاصله شیمی‌درمانی را آغاز کرد. در سوم نوامبر سال ۲۰۱۴ او از بیمارستان خارج شد تا ادامه درمانش را در منزل پیگیری کند. چندماه بعد دوباره توانست فوتبال بازی کند و در مارس ۲۰۱۵ به‌عنوان بازیکن تعویضی برای نیوکاسل مقابل منچستریونایتد بازی کرد.
در آخرین بازی فصل این مدافع سختکوش نه‌تن‌ها پاس‌گل اول تیمش را داد بلکه گل دوم را نیز زد تا به تیمش کمک کند که بتواند در زمین وستهام به برتری رسیده و بقایش در لیگ برتر را قطعی کند. او با وجود اینکه احترام زیادی برای هواداران نیوکاسل قائل بود، اما به‌شدت با مالکان باشگاه به مشکل خورد؛ چراکه رفتاری انسانی و توام با احترام با این بازیکن نداشتند. درنهایت در ۱۴ آوریل ۲۰۱۶ پس از یک دعوی طولانی توانست برنده شکایت علیه این باشگاه باشد؛ چراکه او به‌دلیل اینکه در مدت بیماری خود در ترکیب تیم بازی نکرده بود پاداش‌هایی را که به سایر بازیکنان پرداخت شده بود دریافت نکرده بود، اما بالاخره از طریق قانونی حق خود را گرفت. او بعد‌ها در مصاحبه‌ای گفت: «انواع سرطان وجود دارد و واضح است که باید تلاش کنید از آنها پیشگیری کند، اما اگر با شرایطی همانند آنچه برای من اتفاق افتاد روبه‌رو شدید بسیار مهم است که ایمان داشته باشید و اطراف خود را با افرادی که دوست‌شان دارید پر کنید و البته همیشه با نگاهی امیدوارانه به آینده بنگرید.»
استیلین پتروف
این هافبک بلغارستانی در اوایل سال ۲۰۱۲ و درحالی که کاپیتان استون‌ویلا و یکی از بازیکنان تاثیرگذار این تیم بود به سرطان حاد خون مبتلا شد. در پایان دیدار برابر آرسنال او با نشانه‌های بیماری ازجمله تب بالا به دکتر مراجعه کرد و مشخص شد بیماری‌اش به این راحتی‌ها قابل درمان نیست. او شیمی‌درمانی را آغاز کرد، اما همچنان در ادامه فصل به‌عنوان کاپیتان استون‌ویلا باقی ماند. در آگوست همان سال اعلام شد سرطان او رو به بهبود است و توانسته به‌خوبی برابر این بیماری مقاومت کند، اما این بازیکن درحالی که ۳۴ ساله بود ترجیح داد از فوتبال خداحافظی کند.
پتروف پس از کنار گذاشتن فوتبال یک موسسه خیریه تاسیس کرد تا علاوه‌بر تامین مالی تحقیقات برای درمان سرطان به حمایت از خانواده افرادی که با این بیماری مواجه شده‌اند، بپردازد. بنیاد پتروف در مدتی کم موفق شد مبلغی قابل‌توجه را برای مبارزه با این بیماری و رسیدن به اهداف خود جمع‌آوری کند. او درباره روز‌های سختی که در راه مبارزه با این بیماری داشت، گفت: «وقتی شیمی‌درمانی را آغاز کردم پس از مدتی می‌خواستم آن را متوقف کنم. درد زیادی داشتم و دیگر نمی‌خواستم آن را تجربه کنم، اما این همسرم پائولینا بود که اجازه نداد این کار را انجام دهم و به من گفت هنوز سال‌های زیادی برای زندگی در پیش دارم. او به من انگیزه داد تا درمانم را تا بهبودی کامل ادامه دهم و حق با او بود. همسرم به من این قدرت را داد تا بتوانم با تمامی این مشکلات کنار بیایم.»
خوزه فرانسیسکو مولینا
مولینا که بازیکنی تاثیرگذار و شناخته‌شده در فوتبال اسپانیا بود سال‌ها به‌عنوان گلر در تیم‌های مختلف ازجمله اتلتیکومادرید، ویارئال و لوانته بازی کرد و پس از بازنشستگی از فوتبال هم مدتی به‌عنوان مدیرورزشی فدراسیون فوتبال این کشور مشغول به‌کار بود. در ۱۴ اکتبر سال ۲۰۰۲ و زمانی که او در ترکیب دپورتیوولاکرونیا بازی می‌کرد خبر رسید که این بازیکن هم به‌نوعی از سرطان مبتلا شده که روبن و هالر هم با آن مواجه شدند. این بازیکن بلافاصله اعلام کرد به‌دنبال این اتفاق می‌خواهد از فوتبال بازنشسته شود تا تمام تمرکزش را روی درمان بیماری‌اش بگذارد. مولینا به زادگاهش والنسیا برگشت و درمان را آغاز کرد. شیمی‌درمانی او طی مدت ۸۷ روز جواب داد و حتی توانست دوباره در تمرینات لاکرونیا حاضر شود. جالب اینکه او سه فصل دیگر هم برای این تیم بازی کرد و پس از آن راهی لوانته شد تا سال‌های آخر فوتبالش را در این تیم دنبال کند.
مولینا مدتی هم به مربیگری روی آورد و در تیم‌های مختلف ویارئال و همچنین تیم دوم ختافه و باشگاه‌های هند، مکزیک و هنگ‌کنگ کار کرده است و همچنان به زندگی خود در ۵۱ سالگی ادامه می‌دهد. او همچنین در دوران فوتبالش حضور در تیم‌ملی را در جا‌جهانی ۲۰۱۰ و همچنین دو جام‌ملت‌ها به‌عنوان گلر ذخیره تجربه کرده است.
منبع: فرهیختگان
