علی اصغر اصغرنژاد، روانشناس و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در برنامه حال خوب شبکه سلامت در پاسخ به این سوال که «آیا تنهایی در زندگی زوجی مطلقاً ممنوع است؟»، گفت: انسان اوقاتی از زندگی را تنهاست و کار‌های شخصی خود را انجام می‌دهد به نظر می‌رسد شیوه زندگی انسان‌ها در حال تغییر است و انسان‌ها ناگزیر روابط محدود تری را تجربه می‌کنند و اوقات شان بیشتر با وسایل الکترونیکی با پیام‌ها و فضای مجازی شکل می‌گیرد. البته فضای مجازی نیز شکل خاصی از ارتباط است.

وی گفت: تنهایی در جایی معنا پیدا می‌کند که افراد تعامل چهره به چهره با یکدیگر نداشته باشند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در پاسخ به این سوال که «احساس تنهایی در زندگی زوجین چگونه معنا می‌شود؟»، گفت: زوج‌ها زیر یک سقف زندگی می‌کنند، اما تعامل و ارتباط و با هم بودن معنای خاصی دارد. اگر زوجین وعده کنند که زمانی از شبانه روز را به گفتگو بپردازند و اگر رضایت زوجین به گفتگو با یکدیگر جلب شود بسیار ارزشمند است. زوج‌ها کنار هم زندگی می‌کنند، اما اغلب صحبت نمی‌کنند.

کارشناس برنامه به منفعت و سودی که از نیم ساعت گفت‌وگوی بین زوجی حاصل می‌شود تاکید کرد و گفت:کمترین کار کرد این گفتگو‌ها هماهنگی در کارهاست. وقت گذاشتن در این گفتگو‌ها هم رضایت احساسی را به دنبال دارد و هم با منافع دیگر خانواده همراه خواهد بود.

اصغرنژاد گفت: روبرو شدن با شریک زندگی که بخشی از زندگی ماست، جرات، قدرت و جسارت می‌خواهد. این رو به رو شدن تنها با گفتگو میسر می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که «آیا زوجین نیاز به تنهایی دارند؟»، گفت: انسان گاهی نیاز به خلوت با خود دارد تا به قول معروف مسائل را با خودش حل و فصل کند، مثلا شرایط خاصی پیش آمده که نیاز به نتیجه گیری با خود را دارد.

این روانشناس گفت:‌در این بین آگاهی از ویژگی‌های شخصیتی مختلف نیز به زوجین کمک می‌کند تا به عادت‌ها و علائق طرف مقابل احترام بگذارند. به طور مثال فرد درونگرا ترجیح به تنهایی دارد و به دنبال مسائل هستی شناسی و مطالعه است یا به تفکر و تعمق می‌پردازد.

وی گفت: با وجود ویژگی‌های مختلف شخصیتی و تفاوت‌های آن با هم، لحن و شیوه بیان در زندگی مشترک از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ اگر به تنهایی نیازمندیم با لحن ارادت و علاقمندی، این نیاز را به همسرمان ابراز کنیم.

بیشتر بخوانید

• خسارت جبران‌ناپذیر نابه‌سامانی اینترنت برای کودکان

اصغر نژاد در پاسخ به این سوال که «چرا بعضی از زوجین یک لحظه همسر خود را تنها نمی‌گذارند؟»، گفت:همسرانی که دچار طرح واره رهاشدگی هستند از حس ارزشمندی و اعتماد به نفس کمتری برخوردارند و دائماً به دنبال تایید و حمایت و توجه همسر خود هستند، آن‌ها نگرانند که حتی کوتاه زمانی فاصله، ممکن است با کاهش علاقه همسرشان توام شود.

وی گفت:ازدواج با فردی که زبان مشترکی برای گفتگو داشته باشند از راه‌های درک مشترک همسران است. حدی از فاصله بین زوجین که بتواند ارزش حیاتی بود نشان را به یکدیگر نشان دهد، ضروری است.

منبع: فارس