بیمارانی که در سال اول ابتلا به پارکینسون کاهش وزن داشتند، به‌طور قابل توجهی نمرات ارزیابی شناختی مونترال (ارزیابی پرکاربرد برای غربالگری اختلالات شناختی است که در سال ۱۹۹۶ ایجاد شد) آنان کاهش یافت.

دکتر رایول کیم از دانشکده پزشکی دانشگاه این‌ها در کره با کمک همکارانش از داده‌های گروه «ابتکار نشانگر‌های پیشرفت پارکینسون» برای بررسی اینکه آیا تغییرات اولیه وزن با بدتر شدن عملکرد شناختی در بیماری پارکینسون اولیه مرتبط است یا خیر، استفاده کردند.

طی ۸ سال پیگیری، بیماران تحت ارزیابی‌های غیرحرکتی سالانه شامل علائم عصبی، علائم مرتبط با خواب و علائم ارادی بودند. برای اندازه گیری عملکرد شناختی از ارزیابی شناختی مونترال (MoCA) و آزمون عصب روان‌شناختی دقیق استفاده شد.

در مجموع ۳۵۸ بیمار مبتلا به مراحل اولیه پارکینسون در گروه‌های کاهش وزن (کاهش بیش از ۳ درصد وزن بدن در سال اول، ۹۸ بیمار)، حفظ وزن (حدود بیشتر و کمتر از ۳ درصد، ۲۰۱ بیمار) و افزایش وزن (افزایش بیش از ۳ درصد، ۵۹ بیمار) طبقه‌بندی شدند.

محققان دریافتند که در مقایسه با گروه حفظ وزن، گروه کاهش وزن کاهش قابل توجه سریع‌تری در امتیازات ارزیابی شناختی مونترال داشتند.

با توجه به حوزه‌های شناختی خاص، کاهش شدیدتر در نمره آزمون روانی معنایی و نمرات تسلط واج‌شناختی ارزیابی مونترال و تا حدی کمتر، نمرات ترتیب حروف-عدد برای گروه کاهش وزن در مقابل گروه حفظ وزن مشاهده شد.

همچنین کاهش کمتری در نمره آزمون روش‌های نماد- رقمی در گروه افزایش وزن وجود داشت، اگرچه هیچ ارتباطی با تغییرات طولی در نمرات ارزیابی شناختی مونترال مشاهده نشد.