تماشای برنامه‌های تلویزیونی خشونت آمیز در سنین پایین از نظر علمی با عملکرد ضعیف در دبیرستان مرتبط است.

پژوهشگران دانشگاه مونترال (Montreal) محتوای نشان داده شده برای تقریبا ۲۰۰۰ کودک ۳.۵ تا ۴.۵ ساله را تجزیه و تحلیل کردند.

وقتی این بچه‌ها ۱۲ ساله شدند، پژوهشگران از آن‌ها و معلمانشان خواستند ارزیابی کنند که در مدرسه چقدر خوب عمل می‌کنند.

سپس مشخص شد که پسران و دخترانی که در اوایل کودکی در معرض محتوای خشونت‌آمیز قرار می‌گیرند، احتمال بیشتری دارد که بعد‌ها "افزایش پریشانی عاطفی" را تجربه کنند.

دکتر لیندا پاگانی (Linda Pagani) نویسنده اصلی این مقاله توضیح داد: آن‌ها همچنین در پایان کلاس ششم با کاهش تعامل کلاسی، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی مواجه می‌شوند.

وی افزود: برای نوجوانان، گذار به مدرسه راهنمایی در حال حاضر نشان دهنده مرحله مهمی در رشد آن‌ها در نوجوانی است و احساس غم و اندوه و اضطراب و در معرض خطر بودن از نظر تحصیلی وضعیت آن‌ها را پیچیده‌تر می‌کند.

تا به حال مشخص نبود که قرار گرفتن در معرض محتوای خشونت آمیز در کودکی، هم از نظر تحصیلی و هم از نظر روانی چه تأثیری بر کودکان دارد.

دکتر پاگانی گفت: تشخیص عوامل اولیه قابل اصلاح که بر سلامت آینده کودک تاثیر می‌گذارند، هدف مهمی برای برنامه‌های بهداشتی فردی و اجتماعی است. سازگاری روانی و انگیزه تحصیلی عناصر ضروری در گذار موفقیت آمیز به دوره نوجوانی هستند.

این گروه پژوهشی برای مطالعه خود که این هفته در مجله Developmental and Behavioral Pediatrics منتشر شد، تصمیم گرفتند تا اثرات طولانی مدت قرار گرفتن در معرض محتوای خشونت آمیز در سنین پیش از دبستان را بر رشد طبیعی ارزیابی کنند.

والدین پسران و دختران شرکت کننده در این مطالعه گزارش دادند که فرزندانشان چه نوع برنامه‌های تلویزیونی را تماشا می‌کنند. سپس هنگامی که آن‌ها ۱۲ ساله شدند، کودکان و معلمان آن‌ها پیشرفت روانی و تحصیلی و همچنین انگیزه و مشارکت آن‌ها در فعالیت‌های کلاسی را ارزیابی کردند.

پژوهشگران داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردند تا هر گونه ارتباط معنی‌دار را بین مشکلات در آن مقاطع و محتوای خشونت آمیزی که در دوره پیش از دبستان در معرض آن قرار داشتند، شناسایی کنند.

آن‌ها همچنین سعی کردند تأثیرات و سوگیری‌های از پیش موجود را که ممکن است بر این جنبه‌های زندگی کودکان نیز تأثیر گذاشته باشد، حذف کنند.

در نهایت مشخص شد که تماشای تصاویر خشونت آمیز در طول سال‌های پیش از ورود به دبستان با خطرات روانی اجتماعی و اختلال تحصیلی در اوایل نوجوانی همراه است.

برای دختران، پیوند‌هایی با افزایش پریشانی عاطفی و کاهش تعامل در کلاس درس و کاهش انگیزه تحصیلی تا ۱۲ سالگی مشاهده شد.

برای پسران نیز تماشای محتوای خشونت آمیز با افزایش رفتار پریشانی عاطفی، بی‌توجهی، سرکش شدن و منزوی شدن از نظر اجتماعی همراه بود.

پژوهشگران همچنین شاهد کاهش تعامل و درگیر شدن با محیط کلاس درس، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی در پسران تا سن ۱۲ سالگی بودند.

دکتر پاگانی می‌گوید: کودکان پیش از دبستان تمایل دارند با شخصیت‌های تلویزیونی و نمایشی هم‌ذات پنداری کنند و هر چیزی را که می‌بینند واقعی بدانند. آن‌ها به ویژه در برابر تصویر‌های طنز آمیز قهرمانان و تبهکارانی که از خشونت به عنوان وسیله‌ای موجه برای حل مشکلات استفاده می‌کنند، آسیب‌پذیر هستند.

وی افزود: قرار گرفتن مکرر در معرض سکانس‌های اکشن با سرعت بالا و ترشح آدرنالین و جلوه‌های ویژه جذاب می‌تواند باورها، نگرش‌ها و برداشت‌هایی را که خشونت در تعاملات اجتماعی دارد، تغییر دهد و یادگیریِ نادرستِ مهارت‌های اجتماعی ضروری می‌تواند سازگاری در مدرسه را دشوار کند.

جسیکا برنارد (Jessica Bernard) یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: درست مانند مشاهده خشونت در زندگی واقعی، قرار گرفتن مکرر در معرض یک دنیای خصمانه و خشونت‌آمیز که توسط موجوداتی با ظاهری عجیب و غریب نمایش داده می‌شود، می‌تواند موجب ترس و استرس شود و همچنین باعث شود این کودکان، جامعه را خطرناک و ترسناک تصور کنند و این می‌تواند منجر به واکنش بیش از حد معمول در موقعیت‌های اجتماعی مبهم شود.

وی افزود: در سال‌های پیش از دبستان، هرچه کودکان بیشتر در معرض تعاملات تهاجمی روی صفحه‌نمایش قرار بگیرند، ممکن است فکر کنند که این رفتار، طبیعی است.

پاگانی گفت:، اما قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی مناسب‌تر می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی ضروری را توسعه دهند که بعدا برایشان مفید خواهد بود و در نهایت نقش کلیدی در موفقیت فردی و اقتصادی آن‌ها خواهد داشت.

پژوهشگران امیدوارند که متخصصان اطفال، والدین و جوامع به این اطلاعات توجه کنند و آن‌ها را در نظر بگیرند.