«فواصل سینما» نوشته ژاک رانسیر و به ترجمه ی اسدالله غلامعلی، از مجموعه «نقد‌های نابهنگام» نشر ورا به سرپرستی محمد میلانی است ، این کتاب که نظرات ژاک رانسیر، فیلسوف و منتقد فرانسوی را درباره هنر سینما منعکس کرده است، در سه بخش «بعد از ادبیات»، «مرز‌های هنر» و «سیاست در فیلم» تنظیم شده است.

شیفتگی رانسیر به سینمابه گونه‌ای است که ریزترین جنبه‌های فیلم، از نظرش پنهان نمی‌ماند. از هیچکاک، ورتوف، نیکلاس ری و ژان لوک گدار به عنوان یکی از رادیکال‌ترین و پیشروترین سینماگران جهان تا وینسنت مینلی که آثار کلاسیک متفاوت و به نامی در کارنامه هنری خود دارد. از روبر برسون -که سینما را سینماتوگراف نامید و اقتباس‌های سینمایی‌اش از ادبیات، نه تنها معنای سینما را خدشه دارد نکرد، بلکه ماهیت آن را بیشتر نشان داد- تا میزوگوچی، روسلینی، بلاتار، پدرو کاستا و....

رانسیر در این کتاب، در کنار بازگویی خاطرات و رویارویی‌اش با سینما به نکته جالبی اشاره می‌کند. او معتقد است که مواجه‌اش با سینما به عنوان یک منتقد و پژوهشگر نیست؛ بلکه سینما برای او نشان از فواصل بین سینما- هنر-، سینما- سیاست و سینما- نظریه دارد.

فصل نخست این کتاب شامل دو مقاله «سرگیجه سینمایی؛ هیچکاک تا ورتوف و پس از آن» و همچنین «موشت و پارادوکس‌های زبان تصویر» است. فصل دوم نیز شامل دو مقاله «هنر برای هنر؛ فنون شاعری مینلی و پیکر فیلسوف» و «فیلم‌های فلسفی روسلینی» است. فصل آخر نیز به جایگاه سیاست و رویکرد سیاسی در فیلم می‌پردازد و شامل مقاله «مکالمه پای آتش؛ اشتراب و دیگران» و مقاله «سیاست پدرو کاستا» است.