محققان دریافتند آنتی‌بادی‌های بینی ۹ ماه پس از ابتلاء به عفونت کووید ۱۹ کاهش می‌یابند، در حالی که آنتی‌بادی‌های موجود در خون حداقل یک سال دوام می‌آورند.

این مطالعه همچنین نشان داد که واکسیناسیون در ایجاد و تقویت آنتی بادی‌های منتقل شده از طریق خون که از بیماری‌های شدید محافظت می‌کند بسیار مؤثر است، اما تأثیر بسیار کمی بر آنتی بادی‌های بینی دارد.

دکتر فلیسیتی لیو، سرپرست تیم تحقیق از مؤسسه ملی قلب و ریه در امپریال کالج لندن، گفت: مطالعه ما پاسخ‌های ایمنی پایداری را پس از عفونت و واکسیناسیون نشان داد، اما این آنتی‌بادی‌های بینی طول عمر کوتاه‌تری از آنتی‌بادی‌های موجود در خون داشتند.

وی در ادامه افزود: در حالی که آنتی بادی‌های خون به محافظت در برابر بیماری کمک می‌کنند، آنتی بادی‌های بینی می‌توانند به طور کلی از عفونت جلوگیری کنند. این مسئله ممکن است عامل مهمی در پس عفونت‌های مکرر با کروناویروس و سویه‌های جدید آن باشد.

محققان در این مطالعه، آنتی بادی‌های گرفته شده از بیماران را در زمان بستری شدن در بیمارستان و همچنین شش ماه و یک سال بعد آنالیز کردند.

بیش از دو سوم بیماران نیز اولین واکسن کووید را در طول دوره پیگیری دریافت کردند.

محققان دریافتند واکسیناسیون منجر به افزایش آنتی بادی‌های بینی و خون شد، اما تغییر در دفاع بینی جزئی و موقتی بود.

محققان معتقدند نسل بعدی واکسن‌ها باید شامل اسپری بینی یا واکسن‌های استنشاقی باشد که آنتی‌بادی‌های بینی را به‌طور مؤثرتری تقویت می‌کند و به طور بالقوه عفونت‌ها را به‌طور مؤثرتری کاهش می‌دهد.

به گفته محققان، واکسن‌های فعلی ما برای کاهش بیماری‌های شدید و مرگ و میر طراحی شده‌اند و در این هدف بسیار مؤثر هستند. اما باید واکسن‌های اسپری بینی نیز تولید شود که می‌توانند محافظت بهتری در برابر عفونت ایجاد کنند.

منبع: مدیسن نت