حسنعلی حبیب‌پور رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سبزوار، این عناصر را مرتبط با حوزه نوروز و ماه مبارک رمضان دانست و گفت: آشِ ماستی مهم‎ترین آش‎ در نظام تغذیۀ سنتی شهرِ سبزوار و نواحی جنوبی آن به ویژه شهرستان ششتمد است که از دیرباز این آش در کنار آَش "میون‌‎پُر" در شب چهارشنبه‌سوری و شبِ عید نوروز از اجزای اصلی سفرۀ مردم این نواحی بوده است.

وی افزود: در چند دهۀ اخیر آش ماستی با حفظ جایگاه مناسبتی خود در نوروز، در سایر ایام سال هم بسیار مورد استقبال مردم شهر سبزوار بوده است که جایگاه این آش را از یک غذای معمولی به سطح عنصری فرهنگی و هویتی ارتقا داده است.

حبیب پور بیان کرد: یکی از نکات جالب در دانش سنتی تهیۀ این آش، استفاده نکردن از روغن در مواد شکل‌‎دهندۀ آش و نیز تزیین آن است، این در حالی است که در بسیاری از آش ‎ها، روغن در مواد اصلی یا تزیینی آش نقش اساسی دارد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سبزوار ادامه داد: دیگر عنصر ثبت شده نان چایی سنتی با کاربردِ آیینی در شهر سبزوار است که از این نان به ویژه در سفره ‎های افطار ماه مبارک رمضان استقبال می ‎شود و این استقبال به حدی است که مردم شهر سبزوار آن را ویژه ماه مبارک رمضان می‎ دانند.

وی تصریح کرد: ویژگی اصلی این نان نازکی، کاک و شیرین بودن و ماندگاری بالای آن است. همین شرایط، این نان را به همراه قابلی برای چای مبدل ساخته و با توجه به همین موضوع مردمِ سبزوار این نان را با چای مصرف و آن را با عنوان «نان چایی» و یا «نانِ چای» می ‎شناسند.

وی گفت: طی سال‌های گذشته نیز گویش سبزواری و آثاری شامل آیین نمایشی شیر در عاشورا، دانش بومی فرآوری قارچ خوراکی (گبلگ)، مراسم آوبِج (تقسیم سنتی آب)، مراسم رباعی خوانی و آیین بیت و بِجه‌خوانی منطقه سبزوار و ششتمد در فهرست میراث ناملموس ثبت شده بود.