سیاوش آریا کنشگر و پژوهشگر میراث فرهنگی و تاریخ ایران گفت: کمبود نیروی انسانی در یگان حفاظت میراث فرهنگی و تجهیزات کار مناسب، سبب شده تا وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نتواند به درستی از یادمان‌های تاریخی و فرهنگی کشور به ویژه در شهر‌ها و روستا‌های بیرون و دورافتاده از مرکز استان‌ها حفاظت و پاسداری و نگهبانی کند.

او گفت: یادگار‌های ارزشمند تاریخی و فرهنگی یکی پس از دیگری به‌وسیله عوامل انسانی و از سوی سودجویان اموال تاریخی و فرهنگی و قاچاقچیان فرومایه و نابخرد در حال حذف از چهره تاریخ و صفحه روزگار و نابودی هستند و ما نیز همچنان بیننده این آسیب‌ها بوده و تنها به گفتن دریغ و افسوس بسنده می‌کنیم!

آریا گفت: سوداگران اموال تاریخی و فرهنگی و قاچاقچیان میراث فرهنگی به بهانه‌های پوچ و خیال‌انگیز یافتن گنج و در نبود نظارت مسئولان شهری و متولی اصلی آن، برای سومین بار در یک سال گذشته به درون عرصه شهر بسیار ارزشمند و باستانی دارابگرد یورش برده و آن را زیر و رو کرده‌اند.

کنشگر و پژوهشگر میراث فرهنگی و تاریخ ایران با تصریح بر اینکه این یادگار‌های گذشتگان پاک نهاد ما‌ست که از صفحه تاریخ پاک شده و برای همیشه از میان خواهد رفت، گفت: یادمان‌هایی تکرارناپذیر و یگانه که نشانه‌های هویتی و شناسنامه بالنده و غرورآمیز ما بوده و بدون این داشته‌های فرهنگی ارزشمند، چیزی برای گفتن درصحنه‌های جهانی نخواهیم داشت.

آریا گفت: متاسفانه مسئولان فرهنگی رده بالای کشوری و نمایندگان خانه ملت هیچ طرحی برای برون‌رفت از چنین چالش‌هایی از پس همه این سال‌ها نداشته‌اند! از سویی، خود وزارت میراث فرهنگی هنوز نتوانسته موضوع و اهمیت میراث فرهنگی را برای مسئولان رده بالای کشوری و مردم به درستی تشریح کند و جا بیندازد که گواه این سخنان، وضعیت آشفته و اندوه بار یادمان‌های تاریخی و فرهنگی درسراسر کشور است که به یغما می‌رود و آسیب می‌بیند.

او با بیان اینکه شهر باستانی دارابگرد در یک سال گذشته، سه بار مورد دستبرد قاچاقچیان میراث فرهنگی جای گرفته و در تازه‌ترین مورد آن، دست کم در سه نقطه آن کندوکاو‌های غیرمجاز با ژرفای چندین متری انجام گرفته و به لایه‌های باستان شناسانه یکی از ارزنده‌ترین محوطه‌های تاریخی کشور آسیب‌های برگشت‌ناپذیری وارد شده است، ادامه داد: سوداگران فرومایه در نبود نظارت مسولان شهری و میراث فرهنگی با خیالی آسوده در عرصه و درون‌شهر باستانی دارابگرد جولان داده و آن را زیر و رو کرده‌اند.

کنشگر و پژوهشگر میراث فرهنگی و تاریخ ایران گفت: بر پایه مسئولیت اجتماعی، موضوع را با فرستادن تصاویر به مدیرکل میراث فرهنگی استان آگاهی داده و خواستار پیگیری شده‌ام.

داراب‌گِرد با نام سومین شهر بزرگ پارس یاد شده است که یکی از بزرگ‌ترین زرآبخانه‌های (ضراب خانه = جایگاه ضرب سکه) پارس در آن پدیدار شده است و همین بر ارزش و ویژگی این کهن شهر می‌اَفزاید.

باستان شناسان دیرینگی شهر دارابگِرد را وابسته (مربوط) به اواخر دورۀ اَشکانی و آغاز دورۀ ساسانی بر پایۀ سفال‌های موجود می‌دانند. همچنین اَردشیر بابکان بُنیادگذار دودمان ساسانی پیش از آن که به پادشاهی برسد، دارابگِرد را به قلمرو خود در آورده و جایگاه فرماندهی خود را از همین شهر گسترش می‌دهد. در این شهر بقایای کَندگ (خندق) از زمان ساسانیان برجای مانده و دارابگرد در روزگار ساسانیان رونق بسیار فراوانی داشته است.

شهر باستانی دارابگِرد در ۷ کیلومتری شهر داراب و ۲۴۰ کیلومتری جنوب خاوری (شرقی) شهرستان شیراز جای گرفته و با شمارۀ ۱۴ در تاریخ ۲۴ شهریورماه ۱۳۱۰ به ثبت ملی رسیده است.

منبع: تسنیم