مریم دهقان نیری عنوان این طرح را «تهیه داربست چندسازه‌ای بر پایه کتیرا برای مهندسی بافت غضروف – استخوان» ذکر کرد و گفت: بافت غضروف نوعی بافت هم‌بند است که برای تحمل وزن و مقاومت در برابر فشار‌ها تکوین پیدا کرده است و تا حدودی خاصیت انعطاف‌پذیری دارد. در غضروف، شبکه برون‌سلولی فراوان‌ترین جزء است، اما ضربات شدید ناگهانی به سطح مفصل و یا فشار‌های مداوم باعث ایجاد تخریب در غضروف می‌شوند.

دهقان نیری ادامه داد: در آسیب‌های شدید علاوه بر ازبین‌رفتن غضروف، استخوان زیر آن نیز صدمه می‌بیند و با توجه به این ساختار و نوع تخریب ایجاد شده در غضروف، به‌کارگیری سامانه چند لایه‌ای برای مهندسی بافت غضروف نیازی اساسی است. در مهندسی بافت‌های غضروفی – استخوانی، به دلیل پیچیدگی این نوع بافت‌ها نیاز به طراحی داربست‌های چند لایه و بهره‌گیری از سلول‌های مختلف است.

وی افزود: به همین خاطر در این پژوهش تلاش شد تا بر مبنای روش‌های اصلاح خواص پلیمر‌های طبیعی، امکان تهیه یک سامانه هیدروژلی چندسازه‌ای از کتیرا با روش پرتودهی ارزیابی شود.

مجری طرح خاطر نشان کرد: در سال‌های اخیر با توجه به خواص بسیار مطلوب هیدروژل‌های تهیه شده بر پایه پلی‌ساکارید‌ها و پلیمر‌های طبیعی از جمله سمی‌نبودن، زیست‌تخریب‌پذیری و زیست سازگاری مناسب، استفاده از این دسته از مواد در مهندسی بافت غضروف مورد توجه قرار گرفته است. از طرف دیگر برای توسعه خواص مکانیکی این هیدروژل‌ها از پلیمر‌های سنتزی استفاده شده است. پلیمر مورد استفاده در این پژوهش نیز کتیرا بود که با توجه به ساختار بافت غضروف و پایین‌بودن ظرفیت ترمیم آن، استفاده از مهندسی بافت غضروف امری ضروری و مهم است.

نیری تأکید کرد: یکی از راه‌های تهیه سامانه‌های نوین مورد استفاده در مهندسی بافت و رهایش دارو استفاده از پلیمر‌های جدید است و کتیرا با توجه به گروه‌های عاملی و ساختار منحصر به فرد خود می‌تواند به‌عنوان گزینه‌ای امیدوارکننده در این زمینه باشد.

وی تصریح کرد: با توجه به مزایای روش به کار گرفته شده در تهیه هیدروژل، استفاده از داربست تک‌لایه در مهندسی بافت غضروف و چندلایه در مهندسی بافت غضروف – استخوان در آسیب‌های شدید، امیدوارکننده‌تر از سایر روش‌های تهیه هیدروژل است. به همین دلیل در این طرح از کتیرا استفاده شده که به وفور در اصفهان و شاهرود یافت می‌شود و پلیمری در دسترس و ارزان قیمت است و به‌ندرت در زیست‌پزشکی به کار گرفته شده است و می‌تواند روشی برای درمان بیماری‌های غضروفی تلقی شود.

نیری خاطرنشان کرد: کارکردن با پلیمر کتیرا اصلاً راحت نیست و نیاز به خالص‌سازی هم دارد که فعالیتی دشوار است. همچنین برای آنالیز‌ها با کمبود مواد آزمایشگاهی مواجه بودم و افزایش موج گرانی‌ها به روند انجام این تحقیق تا حدی آسیب زد.

به گفته وی، این طرح در قالب رساله دکتری با راهنمایی ابراهیم واشقانی فراهانی به انجام رسیده است.