در جریان مناقشه اسراییلی- فلسطینی بر سر عملیات «طوفان الاقصی»، پیش از آن که رژیم تل‌آویو دست به جنایت بی‌سابقه و باورنکردنی بمباران بیمارستان‌ها در غزه بزند، دنی آیالون، معاون سابق وزارت خارجه رژیم اسراییل در گفتگویی تلویزیونی، هدف سناریوی نتانیاهو را لو داد. وقتی مجری برنامه از آیالون پرسید که «در پی ضرب‌العجل رژیم اسراییل به ساکنان غزه برای تخلیه این منطقه، ساکنان غزه اصولا به کجا می‌توانند بروند؟»، این مهره کهنه‌کار صهیونیست‌ها پاسخ داد: صحرای سینای مصر.

هدف رژیم تل‌آویو از عملیات گسترده بر علیه همه زیرساخت‌های غزه و کلیت جمعیت آن (اعم از زن و کودک)، تبدیل غزه به یک زمین سوخته و وادار کردن کل ساکنان آن برای تخلیه این منطقه در لوای «دفاع از امنیت اسراییل» است.

از سوی دیگر،  اسحاق هرتسوگ، رییس رژیم اشغالگر در کنفرانس خبری روز ۱۳ اکتبر به صراحت مدعی شد که "در غزه هیچ غیرنظامی بی‌گناهی وجود ندارد. " رییس اسراییل مدعی شد که در آن‌جا مردمی هستند که همگی مسئول هستند و باید تاوان پس بدهند. [۱]هرتسوگ مدعی شد که، چون مردم غزه در برابر دولت حماس قیام و آن را سرنگون نکردند، پس مقصر هستند! به عبارت دیگر، رییس رژیم اسراییل به صراحت تک تک ساکنان غزه را به عنوان «هدف» عملیات وحشیانه‌ی نظامی اعلام کرد.

به همین منظور باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی بیشتر این موضوع با ریچارد سیلوراشتاین، محقق، تحلیلگر و نویسنده آمریکایی مصاحبه‌ای ترتیب داده که در ذیل مشروح آن از نظر می‌گذرد.

-چرا سازمان‌های بین المللی و مقامات کشور‌های جهان در قبال نسل کشی که غزه در جریان است سکوت کرده اند؟

ریچارد سیلوراشتاین: بیش از ۱۱۰۰۰ نفر از ۷ اکتبر در غزه کشته شده اند، پس از حملات مرگبار اسرائیل به نوار غزه بیش از ۲ میلیون نفر از خانه و کاشانه خود آواره شدند. اسرائیل از آن زمان پس از فشار بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، موافقت کرده است که توقف چهار ساعته بشردوستانه در شمال غزه را به اجرا بگذارد، اما بسیاری از رهبران بین‌المللی نسبت به غیرنظامیانی که در آتش متقابل جنگ گرفتار شده‌اند ابراز نگرانی کرده‌اند. همین کافی بود که کریگ مخیبر، مدیر سازمان ملل متحد را وادار کند که به دلیل «شکست» این سازمان در اقدامی علیه آنچه او «پرونده کتاب درسی نسل‌کشی» می‌خواند، استعفا دهد و در یک بیانیه مطبوعاتی در ۲ نوامبر، ائتلاف جداگانه‌ای از کارشناسان سازمان ملل به طور مشابه ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که فلسطینی‌ها "در معرض خطر جدی نسل کشی هستند. "

سه سازمان حقوق بشر فلسطینی شکایتی را به دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) تسلیم کردند تا از رهبران اسرائیل - از جمله بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل - به دلیل نسل‌کشی، حکم بازداشت صادر کنند.

اما نکته جالب اینجاست که گفته می‌شود محققان در مورد اینکه آیا منازعه کنونی هنوز می‌تواند به‌طور رسمی یک نسل‌کشی طبقه‌بندی شود، تردید دارند. روزنامه تایم با چند کارشناس در مورد معنای نسل کشی و اینکه آیا منازعه کنونی را می‌توان به این عنوان برچسب زد، صحبت کرد. این چیزی است که آن‌ها گفتند.

به گفته الکساندر هینتون، رئیس یونسکو در زمینه پیشگیری از نسل کشی در دانشگاه راتگرز در نیوجرسی، نسل کشی را می‌توان از سه منظر تعریف کرد: حقوقی، علمی اجتماعی و متعارف.

کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی، نسل‌کشی را این گونه تعریف می‌کند: «هر یک از اعمال زیر که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود.» این اعمال شامل «کشتن اعضای گروه، ایجاد صدمات جدی جسمی یا روحی به اعضای گروه، تحمیل عمدی شرایط زندگی گروهی که برای تخریب فیزیکی آن به طور کامل یا جزئی محاسبه شده است، اعمال اقداماتی برای جلوگیری از تولد در داخل گروه است. گروه و یا انتقال اجباری کودکان گروه به گروهی دیگر.»

اپیدمی بیانیه‌های نسل کشی در دوره پس از ۷ اکتبر جهان را شوکه کرده است و به حق است. اما البته صهیونیسم همیشه یک ایدئولوژی و یک جنبش عملی بوده که ذاتاً نژادپرستانه و ذاتاً نسل کشی است.

-تحلیل شما از اقدامات غیرانسانی رژیم صهیونیستی چیست؟

ریچارد سیلوراشتاین: صهیونیست‌ها برای ایجاد «دولت یهود» در فلسطین تاریخی، یافتن راهی برای از بین بردن بومیان از طریق کشتن و یا مجبور کردن آن‌ها به ترک آن سرزمین را ضروری می‌دانند. 

تئودور هرتزل در کتاب خود به نام «دولت یهود» در سال ۱۸۹۶ که متنی بنیادی برای جنبش نژادپرستی صهیونیستی است، توضیح داد که جنبش صهیونیستی باید از قدرت‌های امپراتوری اروپایی برای حمایت از ایجاد «دولت یهودی» در فلسطین کمک بگیرد.

هرتزل برای کمک به تقویت حمایت از صهیونیسم در میان امپریالیست‌های اروپایی، صهیونیسم را به عنوان یک مأموریت تمدنی معرفی کرد و گفت: برای اروپا، ما نماینده بخشی از سد مقابل آسیا هستیم. ما به عنوان پاسگاه تمدن در برابر بربریت عمل خواهیم کرد.

هرتزل در طول سفر خود به فلسطین در سال ۱۸۹۸ گفت که «عملیات زهکشی در مقیاس بزرگ و از بین بردن باتلاق‌ها می‌تواند [فلسطین]را قابل سکونت [برای اروپایی‌ها]کند» و همچنین اعراب هم ممکن است برای این هدف به کار گرفته شوند.

این نظریه پردازان غربی این چنین معتقد بودند که اگر به منطقه‌ای برویم که در آن حیوانات وحشی وجود داشته باشند که یهودیان به آن عادت ندارند - مار‌های بزرگ و ... - از بومیان استفاده می‌کنم، قبل از اینکه آن‌ها را در کشور‌های ترانزیتی خود استخدام کنم [یعنی. قبل از اینکه آن‌ها اخراج شوند]، برای نابودی این حیوانات باید از آن‌ها استفاده کرد.

شورای آژانس یهود در پاسخ به کمیسیون پیل ۱۹۳۸، کمیته انتقال جمعیت را تشکیل داد تا برنامه‌ریزی برای حذف اجباری فلسطینی‌ها انجام شود، تا به قول خودشان، «نه با موعظه «خطبه‌های روی کوه»، بلکه به وسیله ماشین‌ها و اسلحه‌ها انجام شود.» 

بعدها، در سال ۱۹۴۱، بن گوریون، رهبر صهیونیست‌های کارگری و اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی گفت: «تصور تخلیه عمومی [فلسطینی‌ها از سرزمین]بدون اجبار و اجبار وحشیانه غیرممکن است». 

امروز همین «اجبار وحشیانه» همچنان ادامه دارد، زیرا صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند تا کار از بین بردن بومیان را با کشتن آن‌ها یا بیرون راندن آن‌ها به سینا یا اردن به پایان برسانند.

نه فقط «راست افراطی»، نه فقط رویزیونیست ها، نه فقط میانه روها، نه فقط سنت صهیونیستی کارگری، نه فقط صهیونیست‌های «سوسیالیست» همه صهیونیست‌ها این فکر غیرانسانی را در سر دارند. برای همین است که من سالهاست باور دارم صهیونیسم در ریشه خود یک ایدئولوژی نژادپرستانه و نسل کشی است. باید ریشه کن شود.

ریچارد سیلوراشتاین یک تحلیلگر و نویسنده آمریکا و منتقد شناخته شده رژیم صهیونیستی در میان رسانه‌های غربی است. وی از موسسان انجمن دفاع از حقوق فلسطینیان در نیویورک است و در روزنامه‌ها و رسانه‌های زیادی در غرب مقالاتی در جهت دفاع از حقوق تاریخی فلسطینی‌ها می‌نویسد. از وی مقالات زیادی در الجزیره، هافینگتون پست، گاردین، هاآرتص، جوید دیلی فوروارد، لس‌آنجلس تایمز، تیکون، تروثوت، میدل ایست آی و العربی آل منتشر شده است.