تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) به اخترشناسان اجازه داده تا مرکز کهکشان راه شیری را که توسط گاز و غبار از دید پنهان شده است، کشف کنند و ویژگی‌هایی را آشکار کنند که قبلاً هرگز دیده نشده بودند.

منطقه ستاره‌زایی به نام Sagittarius C که در فاصله ۳۰۰ سال نوری از سیاهچاله کلان راه شیری قرار دارد، یکی از بزرگترین راز‌ها در این کهکشان است.

تخمین زده می‌شود که ۵۰۰۰۰۰ ستاره در این منطقه در حال شکل گیری هستند که در معرض تابش ستارگان شلوغ قرار دارند.

ساموئل کرو، محقق اصلی تیم رصد گفت: هرگز هیچ داده مادون قرمزی در سطح وضوح و حساسیتی که با جیمز وب دریافت کرده ایم، در این منطقه وجود نداشته است، بنابراین ما برای اولین بار در این جا ویژگی‌های زیادی را مشاهده می‌کنیم. جیمز وب جزئیات باورنکردنی را آشکار می‌کند و به ما امکان می‌دهد شکل گیری ستاره‌ها را در این نوع محیط به روشی مطالعه کنیم که قبلا امکان پذیر نبود.

منطقه نشان داده شده در تصاویر حدود ۵۰ سال نوری است و در فاصله ۲۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.

کرو و تیمش می‌گویند مرکز کهکشان به اندازه کافی نزدیک است که تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر به مطالعه ستارگان منفرد باشد. این امر امکان جمع آوری اطلاعات بی سابقه‌ای را در مورد چگونگی شکل گیری ستاره‌ها در این منطقه در مقایسه با سایر مناطق کهکشان فراهم می‌کند.

برای مثال، اخترشناسان از خود می‌پرسند که آیا ستارگان پرجرم در مرکز کهکشان راه شیری شکل می‌گیرند، نه در لبه‌های بازو‌های مارپیچی آن.

یک پیش ستاره عظیم که قبلا ناشناخته بود، در قلب این خوشه جوان پیدا شده است. جرم آن بیش از ۳۰ برابر جرم خورشید ما است.

ستاره شناسان می‌گویند ابری که پیش ستاره‌ها از آن بیرون می‌آیند به قدری متراکم است که نوری که از ستارگان پشت آن می‌آید نمی‌تواند به تلسکوپ برسد.

ابر‌های کوچکتر و قرمز تیره در سراسر تصویر پراکنده شده اند و شبیه حفره‌هایی در میدان ستاره هستند. اینجاست که ستاره‌های آینده شکل می‌گیرند.

یکی دیگر از ویژگی‌های منطقه که کرو قصد دارد بیشتر بررسی کند، ساختار‌های سوزنی مانند در هیدروژن یونیزه شده است که به نظر می‌رسد به طور تصادفی در جهات مختلف جهت گیری شده اند.

کرو می‌گوید: تصویری که جیمز وب گرفته شگفت‌انگیز است و حتی علمی که از آن به دست می‌آوریم از آن بهتر است.

منبع: ScienceAlert