مادر بودن یکی از مهمترین نقشهایی است که یک زن میتواند ایفا کند. مادران نقش بزرگی در زندگی فرزندان خود دارند، از آنها مراقبت میکنند، آنها را دوست دارند، به آنها آموزش میدهند. بنابراین نحوه رشد کودک را میتوان تا حد زیادی به نقشی که والدین و مراقبان آنها در زندگی او ایفا میکنند نسبت داد. اما نقش مادر دقیقاً در رشد اولیه کودکی کودک چیست؟
بسیاری از مادران بزرگکردن فرزندان را مهمترین نقشی میدانند که تا به حال بر عهده داشتهاند.
با وجود آنکه مادران در خانه و بیرون از خانه وظایف مهمی بر عهده دارند؛ اما مادری، کاری تمام وقت به آن معنا است که مادران معمولاً همیشه خود را موظف به آگاه بودن از شرایط حال فرزندانشان میدانند و سعی میکنند به نوعی از آنها حمایت و پشتیبانی کنند. در واقع مادر بودن یکی از بزرگترین مسئولیتهای دنیا است.
یک مادر با کمک به کودک برای گذر از چالشهای روزمره به رشد مهارتهای اجتماعی و عاطفی او کمک میکند. او همچنین برای تقویت اعتماد به نفس فرزندش از نظر عاطفی نیز از او حمایت خواهد کرد. در واقع نوع فرزندپروری والدین به ویژه مادران نقش مهمی در آموزش، یادگیری کودکان و چگونگی سازگاری اجتماعی در خارج از خانه دارد.
شوق و اشتیاق کودکان هنگامی شکوفا میشود که بتوانند رابطهای امن و مثبت با دیگران به خصوص والدینشان داشته باشند. مطالعات نشان دادهاند دوران کودکی دورهای است که در آن کودک از نظر رشدی از والدین و اطرافیان خود چیزهای زیادی یاد میگیرد.
در واقع خانواده به ویژه مادر، پنجره یادگیری کودک است که بر سالهای رشد او در آینده نیز تأثیر میگذارد. بنابراین به عنوان حضور اصلی در زندگی کودک در این مرحله، رابطه مادر با فرزندش بسیار مهم است. مادر نقشهای متعددی در رشد کودک ایفا میکند، زیرا او در هر جنبهای از رشد کودک، یعنی رشد عاطفی، اجتماعی، جسمی، شناختی و استقلال نقش مهمی دارد.
بیشتربخوانید
توجه داشته باشیم با توجه به اینکه شبکههای سیناپسی در مغز کودکان در پنج سال اول زندگی آنها در حال شکل گیری است؛ در این مرحله به ویژه از تماس با افراد دیگر به خصوص مادر بسیار استقبال میکند. در واقع نحوه تعامل والدین با فرزندان و مشارکت آنها در فعالیتهای رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی در این سالها، میتواند آینده آنها را مشخص میکند.
البته مادر میتواند با مربیان و معلمان فرزندش هم در تماس باشد تا از آنچه کودک در کلاس درس میآموزد آگاه باشد و به تقویت و انتقال این یادگیری در محیط خانه نیزکمک کند.
مشارکت مادر در یادگیری کودکان تجربه یادگیری مثبتتری برای آنها ایجاد میکند و اجازه میدهد آنها در مدرسه عملکرد بهتری داشته باشند. در واقع چنین فرایندی باعث ایجاد اعتماد به نفس و توانایی کودکان خواهد شد.
همچنین به کاهش استرس آنها کمک میکند. به این ترتیب مادران هم تشویق میشوند محبت بیشتری مانند در آغوش گرفتن و کلمات اطمینان بخش به فرزندان خود ارائه دهند. ضمن آنکه در دسترس بودن مادر برای حمایت از کودک نیز میتواند به او اطمینان بیشتری بدهد تا به محیط بیرونی و اجتماع راحتتر اطمینان داشته باشد.
والدین باید برای رشد عاطفی فرزند خود از طریق کارهایی مانند در آغوش گرفتن، گذراندن وقت با او و گوش دادن به حرفهایش، عشق واقعی خود را به او نشان دهند.
در واقع آنها باید پناهگاه امنی برای فرزندان خود باشند. کودکانی که توسط والدینی بزرگ میشوند که به خواستههای فرزندانشان به موقع پاسخ میدهند، رشد اجتماعی و عاطفی بهتری خواهند داشت.
با کودک خود صحبت کنید، چون این توجه و برقراری ارتباط به کامل شدن رشد قسمتهای مختلف مغز او بیشتر کمک خواهد کرد.
وقتی بخشهای مختلف مغز یکپارچه میشوند، به طور هماهنگ عمل میکنند که منجر به رفتار مشارکتی و همدلی بیشتر میشوند.
بنابراین مادران باید مراقب حال جسمی، روحی و روانی خود باشند و به خوبی از آن مراقبت کنند و برای تقویت رابطه خود با دیگر اعضاء خانواده به ویژه همسرشان وقت بگذارند. در غیر این صورت، رشد عاطفی اجتماعی کودکان دچار مشکل خواهد شد.
منبع: همشهری آنلاین