خسرو معتضد، پژوهشگر و مورخ در برنامه «جهان‌آرا» شبکه افق درباره ادعایی که پیرامون جزایر سه‌گانه خلیج فارس مطرح شد، گفت: شورای امنیت در سال ۱۳۵۰ به شکایات جمهوری عراق بعثی، لیبی و الجزایر رسیدگی کرد. تکرار این گفته‌ها یک اشتباه دیپلماسی و ناشی از تحریکات است. یعنی می‌خواهند از اطراف ما را در فشار بگذارند، کما اینکه پرواز هواپیما‌های ایرانی را به اروپا ممنوع می‌کنند، که زمینه فشار‌های مختلف به ایران است. امارات عربی آنقدر دنبال این مسئله نیست، که آقایان هستند. یک زمانی خلیج فارس بی‌صاحب بود، هرکس هم می‌رسید یک اسم رویش می‌گذاشت.

معتضد ادامه داد: دولت انگلستان در سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ مدعی جزیره سیری و حتی مدعی باسعیدو در قشم بود؛ چون می‌گفت قبرستان سربازانمان در آنجاست! وقتی یک نفر در قرن نوزدهم می‌مرد، به انگلستان نمی‌بردند، همانجا دفنش می‌کردند. اولین انگلیسی که به جزیره بوموسی توجه نشان داد.  پال گریف بود. او در کتابش نوشت که بوموسی جای خوبی برای تجارت و پهلو انداختن کشتی‌هاست. چون انگلیسی‌ها خلیج فارس را خلیج انگلیسی می‌دانستند. بزرگترین اشتباه شاه عباس این بود که نیروی دریایی تشکیل نداد. هرچند زمان عباس میرزا مذاکراتی بابت خریدن کشتی از انگلستان شد، ولی این مذاکرات نتیجه نداشت و ایران صاحب نیروی دریایی نشد.

این مورخ افزود: امیر کبیر در زمان ناصرالدین شاه اولین کسی بود، که طرح نیروی دریایی شخصی (غیر نظامی) و طرح نیروی دریایی نظامی را تهیه کرد، که اجرا نشد. بعد از آن ناصرالدین شاه دستور داد تا در سال ۱۳۰۰ یک کشتی جنگی به نام پرسپولیس خریداری شود. الان این کشتی در سبزآباد است، که متعلق به باشگاه نیروی دریایی است. این کشتی کشتی ۶۰۰، ۷۰۰ تنی بود و امنیت را برقرار می‌کرد. تصور کنید اگر خلیج فارس دست ما نباشد، چه اتفاقی می‌افتد. در سال ۱۳۲۰ که انگلستان کشتی‌های ما را نابود کرد، برده فروشی متداول شد. یعنی از ایران جوانان و دختران را می‌دزدیدند و به عربستان می‌بردند. قاچاق کالا و اسلحه رواج داشت، تا زمانی که ما دوباره صاحب نیروی دریایی شدیم.

به گفته وی، ما در خلیج فارس جزایر زیادی داریم. این جزایر طلاست. نمونه آن کیش است. الان کیش مثل تهران است. ببینید چه ساخت و ساز‌هایی شده است. وقتی من در سال ۱۳۶۸ به کیش رفتم، از تهران با خودم نان لواش و تن ماهی بردم. با خودم گفتم نه نانوایی حسابی دارد و نه غذای حسابی. الان ببینید چه رستوران‌هایی آنجا زده شده است. ۵۰ هزار نفر آنجا ساکن هستند. در سال ۱۳۳۸ سپهبد بختیار، رئیس ساواک نوشته بود وقتی ما به جزیره کیش رفتیم، پشه نمی‌گذاشت زندگی کنیم. من هم سال ۱۳۶۸ که به کیش رفتم، سوسمار‌ها از دیوار بالا می‌رفتند. الان کیش به بهشت تبدیل شده است. چرا ما سایر جزایرمان را آباد نمی‌کنیم؟