اردوغان با دو اقلیت بزرگ کرد و علوی که جمعاً نزدیک نیمی از جمعیت و جغرافیای این کشور را به خود اختصاص داده‌اند، مواجه است که هر کدام با دلایل جداگانه با سیاست نظامی ترکیه علیه سوریه مخالف می‌باشند.
خودداری ترکیه از اتخاذ سیاستی که به توقف وقوع بحرانی انسانی در کوبانی منجر شود به طور فزاینده ای در محافل سیاسی، مطالعاتی و رسانه ای مورد بحث قرار گرفته است.
آمریکایی‌ها می‌توانند از مرزهای خود محافظت و قانون را در داخل کشورشان اعمال کنند اما نمی‌توانند و نخواهند توانست با مداخله نظامی به مشکلات خاورمیانه که خود مسبب آن‌ها بوده‌اند، پایان دهند.
موضع انفعالی دولت ترکیه در قبال تروریستهای داعش که در "کوبانی" بسیار برجسته‌تر بود، انتقادات بسیاری را در میان مردم و فرهیختگان افغانستان برانگیخته است.
اردوغان از اینکه مشاهده می‌کند عین العرب در آستانه سقوط قرار گرفته، بسیار خرسند است، چون سقوط این شهر به معنای وارد آمدن ضربه مهلک به کُردها در سوریه است و بازتاب‌های منفی بسیاری نیز بر کُردهای ترکیه از جمله حزب کارگران کردستان ترکیه دارد.
رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد، دولت این کشور پس از شورش‌های طرفداران کردها در روزهای اخیر، به‌زودی قوانین پارلمانی خود را برای سرکوب خشونت‌ها در تظاهرات تقویت خواهد کرد.