قاچاقچیان اموال تاریخی و فرهنگی به بهانه یافتن گنج، به آثار تاریخی خسارت وارد کرده و آن ها را تخریب می کنند به گونه ای که گاهی مواقع این آسیب ها، جبران ناپذیر است.
در روز بزرگداشت شعر و ادب فارسی و سالروز بزرگداشت سید محمدحسین شهریار سری به مقبره الشعرای تبریز زده و حال ناخوش این مجموعه را دیدیم که جای بسی تأسف دارد.
پروژه بازآفرینی مجموعه تاریخی مقبره الشعرا تبریز از سال ۱۳۸۳ شروع‌شده است و قرار بود همزمان با رویداد تبریز ۲۰۱۸ و انتخاب تبریز به‌عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی افتتاح شود که این پروژه همچنان گرفتار اما و اگرها و پاس‌کاری بین ارگانی است و به‌صورت نیمه‌کاره رهاشده است.
بیشترین رفتار‌ی که در تخریب بنا‌های تاریخی به چشم می‌آید یادگارنویسی است، که امروزه از آن با عنوان وندالیسم یاد می‌شود.
یادگار نویسی موضوعی تازه و نو نیست و یکی از رفتار‌ها و کنش‌های مشترک بسیاری از فرهنگ هاست. در سیر تاریخ نمونه‌های متعددی از آن در آثار تاریخی و از جمله آثار تاریخی ایران همچون تخت جمشید مشاهده می‌شود. اکثر یادگارنویسی‌های حک شده بر کاخ دروازه همه ملت‌ها متعلق به انگلیسی‌ها و اسکاتلندی‌ها بر روی این بنای ارزشمند تاریخی است. از مجموع ۲۲۲ نام ثبت شده، ۱۵۸ نام بر کاخ دروازه همه ملت‌ها حک شده است.
از جمله افراد مهم که اسامی خود را بر دیواره‌ی دروازه ملل حک کرده اند میتوان به سرجان ملکم؛ سفیر انگلستان، جیمز موریه؛ نویسنده سفرنامه حاجی بابا اصفهانی، کاپیتان جان مکدونالد، محمد کریم خان زند، میرزاده عشقی شاعر اشاره کرد.
محله فیض‌آباد در شهر تاریخی کرمانشاه، محله‌ای اعیانی و ثروتمندنشین به‌شمار می‌آمد. خانه‌های به جای مانده در آن به قدمت ۱۰۰ تا ۱۸۰ سال از معماری با ارزش و تزئینات پُرکاری برخوردارند که قدمت آن به اواخر دوران زندیه بازمی‌گردد.
