بعضی نبودن‌ها هزار جای خالی را پر می‌کند، بعضی از رفتن‌ها چقدر روییدن دارد. درخت تنومندی را بریدند، اما از همه سو جوانه زد. جوانه‌هایی نو با خون‌های تازه.
خونت می‌جوشد حاج قاسم، خونت زنده می‌کند و می‌رویاند، نفست دم مسیحایی بود که در قفس تن اسیر شده بود و حالا در عصر فراموشی و خواب زدگی همه ما را زنده کردی، قاسم‌ها در راهند...