به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، در سال ۱۱۲۸ قمری در نراق در یک خانواده مذهبی و متوسط که پدرش ابوذر نایب الحکومة نراق بود که در فتنه افغان او را در همان جا به قتل رسانیدند و چون خبر قتل پدر را در اصفهان به وی دادند، حاضر نشد که چند روز ترک تحصیل گوید و به نراق آید، تا اینکه فامیل او به استادش مرحوم حاج ملا اسماعیل خواجوئی توسل یافتند و نامبرده او را ملزم به سفر کرد.

ملا مهدی دوران کودکی و نوجوانی خود را در همان نراق سپری کرد ولی به علت علاقه شدیدی که نسبت به تحصیل علم و آگاهی از هستی‏شناسی داشت، آماده یادگیری علوم ومعارف اسلامی ‌شد و به خاطر همین موضوع برای ثبت نام درمدرسهة علوم دینی کاشان به سوی آن شهر رهسپار شد و و دوره مقدمات، سطح و مقدارى از دروس خارج فقه و اصول را در کاشان به پایان رسانید.
در حدود سال ۱۱۴۳ قمری برای تکمیل مراتب علمى و تخصصى در علوم و فنون اسلامى به اصفهان رفته و از اساتید بارز آن زمان استفاده‏های زیادی کرد. ایشان در اصفهان علاوه بر تحصیل و تدریس و تحقیق به تبلیغ و ارشاد مردم نیز پرداخت و حتی با یادگیرى خط و زبان عبرى و لاتین نزد عالمان یهودى، با رهبران مذهبى اقلیتها وارد بحث و مناظره می‏شد.
ملا مهدی پس از سى سال به وطن خود باز گشت و پس از مدتى کوتاه کاشان را ترک و به نجف و کربلای معلی عزیمت نمود.
سرانجام ایشان پس از سالها تلاش و تحقیق در نجف و کربلا، دوباره به وطن خود کاشان باز‏ گشت و زعامت حوزه علمیه و مرجعیت تقلید آن منطقه را به عهده گرفت.

ملا محمد مهدى از همان آغاز طلبگى از عزت نفس والایى برخوردار بودو در حوزه کاشان اکثر روزها را با فقر و تنگدستى سپرى کرد ولی همچنان با نشاط و امیدوارى به تحصیل خود ادامه داد.
وى در کتاب با ارزش جامع السعادات، نیز از عزت نفس به عنوان ویژگى مهم و صفات والاى انسانى نامبرده است و در توصیه اخلاقى چنین مى‏نویسد: "سزاروار است انسان فقیر، فقر خویش را از دیگران بپوشاند و همواره روح پارسایى و بزرگوارى در خود زنده کرده و تربیت نماید، در مقابل ثروتمندان به خاطر ثروتشان سر تعظیم فرود نیاورد و بدین وسیله خود را در چشم آنان کوچک نشان ندهد بلکه نسبت به زراندوزان در وجود خویش حالت بزرگى به وجود آورد و هیچ وقت چشم طمع و توقع به دست آنان ندوزد.”
از دیگر خصوصیات وى صبر و استقامت کم نظیر او بود وى در حالی‏که از فراهم کردن یک شمع یا روغن چراغ براى استفاده از روشنائى آن در حجره ناتوان بود ولى هرگز برخود سستى راه نمى‏داد و با صبر و شکیبائى در بعضى از شبها از روشنایى چراغهاى وضوخانه و دستشوئى مدرسه استفاده نموده و تا نیمه‏هاى شب به مطالعه و تحقیق مى‏پرداخت.

مبارزه با انحراف در عقیده و اخلاق از دیگر خصوصیاتش بود و به پیروى از استادش وحید بهبهانىبه مبارزه با اخبارى‏گرى در علم اصول فقه و فقه پرداخته است و در کتاب جامع السعادات نیز ضعف روش و راه صوفیان و ظاهر گرایان را نمایان ساخته است.

وى در مورد عدالت پادشاهان مى‏نویسد: "در میان عدالتها از همه حساس‏تر عدالت پادشاهان و حاکمان هر جامعه است، چرا که عدالت مردم عادى همیشه به عدالت حاکمان بستگى دارد. اگر حاکمى عادل باشد و عدالت را در جامعه پیاده کند براى مردم هم اجراى عدالت امکان پذیر مى‏شود. در غیر این صورت اجراى آن در جامعه مشکل بلکه محال خواهدشد.

وفات
مرحوم ملامهدی نراقی پس از سالها تحقیق و تدریس در ۲۳ محرم الحرام سال ۱۲۰۹ قمری (و بنا به گفته برخی ۱۸ شعبان) در سن هشتاد سالگى در شهر کاشان از دنیا رفت. و پس از تشییع در آن شهر، به نجف اشرف منتقل و در ایوان صفیر کنار حرم علی (ع) به خاک سپرده شده است./س