ایشان در باب دستاوردهای حیات امام جواد علیه السلام گفت: در زمان حیات ایشان شیعه به این بلوغ رسید که امامی را در دوران کودکی بپذیرد.

حجت الاسلام پناهیان در بخش دیگری از صحبتهایش افزود: شاید امام جواد(ع) خطری به عنوان یک قدرت سیاسی در آن جامعه احساس نمی شد. اما از مرور تاریخ مشخص می شود که دشمنان هیچگاه با حق صلح نخواهند کرد. در روایتی پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: " اگر با ضربه شمشیر بر بینی مومن بکوبی تا به تو بغض پید کند  او بغض و نفرتی به دل راه نخواهد داد. اگر دنیا را عسل کنی و در کام کافر و منافق قرار دهی تا به تو محبت پیدا کند این اتفاق نخواهد افتاد.یعنی مسأله حب و بغض امیر المومنین از تحلیل مسائل اجتماعی رد می شود و به درون افراد بر می گردد.

ایشان در پاسخ به این سوال که چرا حاکمین جور با وجود نهایت غربت اهل بیت (ع) که خطری هم برایشان نداشت باز تصمیم به شهادت حضرت گرفتند گفت:

باید به آیات قرآن مراجعه نمود. نباید در تحلیل تاریخ، قرآن، آیات و روایات را فراموش کنیم.قرآن می فرماید: فی قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا. در زمان حضرت موسی ابن جعفر(ع) می بینیم  زن رقاصه ای که به امر هارون به سیاه چال می رود تا حضرت را شکنجه روحی کند از امام تاثیر می گیرد و می بینند در گوشه ای از زندان به عبادت مشغول است. اما هارون تحت تأثیر قرار نمی گیرد.همچنین در زمان امام جواد علیه السلام همسرشان با وجود همجواری با حضرت، دست به قتل حضرت می زنند.

ضمن اینکه دشمنان جدای از قساوت قلب این قدرت بالقوه را احساس می کردند.خیلی از دشمنی های فعلی با نظام جمهوری اسلامی ایران نیز به همین دلیل است. در حقیقت اسلام آنقدر قدرتش زیاد است که اگر از ابتدا جلویش گرفته نشود به قدرت عظیمی تبدیل می شود که مقابله با آن سخت می شود و مباحث سلاح هسته ای و ... بهانه است.

حجت الاسلام پناهیان نقش نخبگان را در کنار حاکمان جور زمان امام جواد(ع) اینگونه ارزیابی نمودند:

حاکمان جور بدون کمک نخبگان و خواص بد نمی توانند کاری بکنند.شهادت امام جواد علیه السلام بیشتر از اینکه نتیجه ی حسادت حاکمان جور باشد، نتیجه ی حسادت یکی از عالمان زمان بود که وقتی در مجلسی امام جواد علیه السلام پاسخش را داد پیش معتصم رفت و شکایت کرد و نتیجه ی این شکایت شهادت امام بود.پس خواص نه تنها باید خائن نباشند بلکه باید یاور خوبی برای امام زمانشان باشند. افرادی که مهمترین چیزی که نباید داشته باشند حسادت است. نخبگان جامعه باید این خصلت را به شدت از خود دور کنند.