در کتاب «به سوي دوست» به نقل از حضرت آيت ا... ميرزاجواد آقا ملکي تبريزي آمده است:«حضور قلب اقسام مختلفي دارد... و کامل ترين اين انواع، آن است که دل، با هر عمل و کلام مخصوص، در نماز حاضر باشد و حضور پروردگار را مراعات کرده و بفهمد و متوجه باشد که نماز را در پيشگاه او ادا مي کند و فکر کردن در يک جزء هنگام به جا آوردنش، او را از اين جزئي که الان مي خواهد انجام دهد، غافل نکند. پس در هر عمل يا ذکري، مشغول فکر مخصوص به آن گشته، بلکه در نزد هر جزئي، خود را مامور به انجام آن از سوي خداوند ببيند، با کمک گرفتن از او براي توفيق.»